De Commissie Brinkman

Dankzij Sonja kwam ik hier terecht:

'Welkom op de website van de Tijdelijke Commissie Innovatie en Toekomst Pers.

De commissie heeft in opdracht van de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap advies uitgebracht over innovatiemogelijkheden binnen de pers en over de toekomst van nieuws en opinievoorziening in Nederland, toegespitst op de rol van de pers. In het adviesrapport "De volgende editie" heeft de commissie haar bevindingen uiteengezet en doet zij aanbevelingen.

Op deze site kunt u het adviesrapport van de commissie raadplegen en downloaden. Om te komen tot haar advies heeft de commissie met verschillende experts uit de mediasector interviews gehouden. Een deel van deze interviews kunt u op deze website bekijken. Ook kunt u uw mening geven over de bevindingen van de commissie.

Welnu, deze commissie opent in zijn rapport met dit citaat: ‘The world we have to deal with is out of reach, out of sight, out of mind. It has to be explored, reported, imagined.’

(Walter Lippmann, Public Opinion, 1922).

Zie: http://www.commissiebrinkman.nl/rapport/de-volgende-editie/

Aangezien ik het werk van Walter Lippmann heb gelezen weet ik wat deze vooraanstaande Amerikaanse opiniemaker precies bedoelde. Dit bijvoorbeeld: "The public must be put in its place," zodat we "live free of the trampling and the roar of a bewildered herd," wiens enige "function" is niet meer dan"interested spectators of action," te zijn en zeker geen deelnemers.

Nog een citaat uit het werk van Walter Lippmann: 'public opinions must be organized for the press if they are to be sound, not by the press... Without some form of censorschip, propaganda in the strict sense of the word is impossible. In order to conduct propaganda there must be some barrier between the public and the event. Access to the real environment must be limited, before anyone can create a pseudo-environment that he thinks is wise or desirable...'

En hier wordt meteen duidelijk wat de Commissie Brinkman in feite bedoelt, namelijk niet iedereen kan worden toevertrouwd opiniemaker te zijn. Dat kunnen alleen degenen die binnen de grenzen van de officieel goedgekeurde consensus blijven en zeker niet de eerste de beste blogger, immers voordat men het weet 'anyone can create a pseudo-environment that he thinks is wise or desirable.' En zoveel persvrijheid en vrijheid van meningsuiting kan de parlementaire democratie niet verdragen. "The public must be put in its place."

De invloedrijke Lippmann, een fervent adept van de imperialistische presidenten Theodore Roosevelt en Woodrow Wilson, was uiterst sceptisch over de mogelijkheid van een ware democratie in een complexe moderne samenleving. Het gewone volk kon zijn eigen belangen niet zomaar gaan formuleren, want dan zou het een chaos worden. Het publiek mocht tijdens verkiezingen zijn stem geven aan - door coöptatie gekozen – beleidsbepalers en verder niets. Om dit proces mogelijk te maken en zo glad mogelijk te laten verlopen, moest de pers worden gebruikt. Zij was verantwoordelijk voor ‘het fabriceren van consensus… een zelfbewuste vaardigheid en standaard instrument van een regeringen die namens het volk besturen.’ Als lid van Wilson’s Commissie voor Publieke Informatie, speciaal in het leven geroepen om de oorlogspropaganda te coördineren, was Lippmann erin geslaagd de sentimenten zo te bespelen dat de aanvankelijke brede oppositie tegen Amerikaanse deelname aan de Eerste Wereldoorlog uiteindelijk als sneeuw voor de zon verdween.

Lippmann was een van de felste tegenstanders van de zogeheten muckrakers, Amerikaanse onderzoeksjournalisten die de corruptie van de grote concerns en hun zetbazen in de politiek telkens weer blootlegden. Lippmann: ‘The sense of conspiracy and secret scheming which trasnspire is almost uncanny. “Big Business,” and its ruthless tentacles, have become the material for feverish fantasy of illiterate thousands thrown out of kilter by the rack and strain of modern life. It is possible to work yourself into a state where the world seems a conspiracy and your daily going is beset with an alert and tingling sense of labyrinthine evil. Everything askew – all the frictions of life readily ascribed to a deliberate evil intelligence, and men like Morgan and Rockefeller take on attributes of omnipotence, that ten minutes of cold sanity would reduce to a barbarous myth.’

Het feit dat de rijkste 1 procent van de Amerikanen meer financiele rijkdom bezit dan de onderste 95 procent van de Amerikanen tesamen, moet als een 'barbarous myth' worden bestreden, de taak van de commerciele massamedia is namelijk 'het fabriceren van consensus… een zelfbewuste vaardigheid en standaard instrument', waarbij niet uit het oog moet worden verloren dat "Without some form of censorschip, propaganda in the strict sense of the word is impossible.'' En zo is het maar net. Vandaar dat de staat die allereerst de belangen van de 1 procent behartigt de commerciele massamedia zal moeten gaan subsidieren.