Merlijn Twaalfhoven 2

Componist Merlijn Twaalfhoven geeft een impressie van zijn ervaringen tijdens de voorbereiding van een project in Oost-Jeruzalem.

Mijn plan voor Jeruzalem

SEPTEMBER 2009 -
Momenteel werk ik aan een project in Jeruzalem. In huiskamers, keukens, badhuizen en schoollokalen zullen musici, dichters en acteurs korte voorstellingen maken geïnspireerd op het verhaal van de bewoners.

Tijdens de voorbereiding kreeg ik een merkwaardige brief van mijn partnerorganisatie, een theater in Oost-Jeruzalem. De directeur vroeg me om duidelijk te verklaren dat mijn project geen deel zou uitmaken van het 'vredesproces'. We hadden vanaf het begin gesproken over de bijdrage die het project zou kunnen leveren aan het begrip en contact tussen mensen uit verschillende culturen en religies. Hij was het hier steeds mee eens geweest. Waarom moest ik dan verklaren dat het doel van het project niet het brengen van vrede was? Wat kon daar mis mee zijn? Is het Vredesproces misschien een club waar je lid van kunt worden of een geloof dat conflicteert met het zijne?

Het bleek dat hij jarenlang kunstprojecten heeft gemaakt waarin Palestijnen en Israëliërs zich gezamenlijk voor vrede inzetten en een boodschap communiceerden van gelijkwaardigheid en contact. Het bleek echter dat in deze tijd van hoop en optimisme de bezetting juist steeds grimmiger werd, talloze kolonisten zich in Oost-Jeruzalem en op de Westelijke Jordaanoever vestigden en zo een vredesakkoord onmogelijk maakten. De kunstenaars waren gebruikt bij het vertekenen van de werkelijkheid en bleken deel te zijn van een propagandamechanisme waarin het beeld van Israël als land van vrede in stand gehouden moest worden.

Tegenwoordig willen Palestijnse kunstenaars daarom niet met Israëliërs werken. Ze weigeren hoop te geven als dat niet gepaard gaat met concrete vooruitgang. Pech voor de talloze westerse idealistische musici en theatermakers die, vaak met een flinke buidel geld onder de arm, een mooi idee hebben voor de vrede. Pech voor mij, want verschillende journalisten en documentairemakers die ik de laatste tijd benaderd heb hebben geen interesse in het project zolang er niet zowel Palestijnen als Israëliërs aan deelnemen.

Ik had misschien verwacht in Jeruzalem alleen maar dramatische personages aan te treffen uit een spannend verhaal dat zich vooral in de kranten en de televisiejournaals afspeelt. Het blijkt dat er mensen wonen zoals jij en ik, mensen die weigeren een symbool te zijn. Mijn project wordt daarom nu geen statement of metafoor maar een stukje Echtheid, een ontmoeting met de alledaagsheid van een stad die op het punt staat te bezwijken aan een overdosis geschiedenis.

Merlijn Twaalfhoven

Zie: http://www.krachtvancultuur.nl/nl/actueel/2009/september/twaalfhoven