Sander van Hoorn 21

Nogmaals Sander van Hoorn, jouw stelling dat "Palestijnen een soort natuurlijke neiging tot drama [hebben] ...ze zijn ook heel snel geneigd om voor de camera een toneelstukje op te voeren".

We hebben volgens jou hier dus te maken met geboren poseurs, die -- gedwongen door hun 'natuurlijke neiging' om 'voor de camera een toneelstukje op te voeren' -- de werkelijkheid verdraaien. Kijk, het werkt als volgt, eerst dicht je de Ander allerlei minder gunstige kwalificaties toe en pas dan kun je die Ander aanpakken, kun je met de Ander doen wat je wilt. Maar eerst moet de Ander gestigmatiseerd worden, voordat je kunt criminaliseren en ten slotte onderwerpen aan van alles en nog wat dat jij noodzakelijk vindt, van onderdrukken tot vermoorden, dat is slechts een gradueel verschil in het proces van onderwerping.

Israel is vanaf het begin een kolonistenstaat geweest en op dit moment veroveren de Joodse kolonisten nog meer Palestijns land. Dat kan voor henzelf alleen acceptabel worden gemaakt door eerst de Ander te criminaliseren, af te schilderen als de grote vijand. De joods-Israelische geleerde Benjamin Beit-Hallahmi zegt in mijn boek De oneindige oorlog: ‘Hoewel overal in de moderne wereld het kolonialisme verworpen is, is Israël nog steeds een koloniale garnizoensstaat.' En in zijn eigen boek Original Sins schrijft hij: ‘Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurd dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.’

Eerst komt het woord en pas dan de moord. De joden weten daar alles van, hun geschiedenis is een aaneenschakeling van christelijke terreur tegen de joodse Europeanen, onvermijdelijk uitmonddend in de nazi Holocaust, die overigens geenszins uniek was. Die was de hele negentiende eeuw door de koloniale machten eerst uitgeprobeerd op de gekleurde volkeren, de Indianen in Amerika, de zwarten in Afrika en op het gele ras in Azie. Ter illustratie: een halve eeuw voorafgaand aan Auschwitz, in september 1883 konden de beschaafde bourgeois-lezers van de Franse kwaliteitskrant Le Figaro tevreden het volgende vernemen over de koloniale verovering van Thuan-An in Vietnam: 'Then the great slaughter had begun. They had fired in double-salvos! and it was a pleasure to see these sprays of bullets, that were so easy to aim, come down on them twice a minute, surely and methodically, on command... We saw some who were quite mad and stood up seized with a dizzy desire to run... They zigzagged, running every which way in this race with death, holding their garments up around their waists in a comical way... and then we amused ourselves counting the dead.' En dit alles werd door de ontwikkelde blanke burgerij niet gezien als een bruut bloedbad, als een daad van onacceptabele barbarij, maar als de normale en terechte gang van zaken. Het was nu eenmaal The White Man's Burden om de wilden de elementaire beginselen van de westerse beschaving bij te brengen.

Niet voor niets schrijft de zwarte Amerikaanse hoogleraar Robin D.G. Kelley in de introductie van Aime Cesaire's boek Discourse on Colonialism: '"Europe is literally the creation of the Third World," Cesaire reveals, over and over again, that the colonizers' sense of superiority, their sense of mission as the world's civilizers, depends on turning the Other into a barbarian.' En die hele blanke christelijke koloniale geschiedenis, Sander, dragen jij en ik en miljoenen andere blanke Europeanen met ons mee. Het is een deels verborgen fragment van ons bewustzijn. Wij projecteren bewust of onbewust in de Ander allerlei oordelen en vooroordelen, zoals bijvoorbeeld dat alle 'Palestijnen een soort natuurlijke neiging tot drama [hebben] ...ze zijn ook heel snel geneigd om voor de camera een toneelstukje op te voeren". Je bent je niet eens bewust dat dit een racistische opmerking is, zo diep zit het kolonialisme en racisme, of wat je het maar noemen wilt, in het onbewuste deel van je bewustzijn. Hetzelfde psychische mechanisme leidt ertoe dat vroeger de joden vervolgd werden, en dat nu hun nageslacht in Israel alles met de Palestijnen mag doen wat hen uitkomt. De Palestijnen hebben nu de rol van jood gekregen, het antisemitisme is namelijk nooit verdwenen. De haat waaruit het voortkwam moest natuurlijk ergens heen. Het is alleen nu niet meer politiek correct en juridisch toegestaan om die haat op de joden te projecteren. Dus krijgen op dit moment de islamieten, de Arabieren, de Palestijnen op talloze niveaus en in een veelvoud aan gradaties allerlei kwalificaties toegemeten waarvan vroeger in de westerse cultuur de joden werden beticht, van onbetrouwbare poseurs tot geldwolven en kindermoordenaars die het bloed van de christenen dronken. Je kunt het zo gek niet bedenken of de joden werden ervan beschuldigd, met uiteindelijk de Holocaust als logisch slotstuk.

Binnen dit historisch raamwerk functioneer jij als correspondent in 'de Joodse staat'. Je wandelt in een mijnenveld van hypocrisie en schuldgevoelens, en van de eeuwige economische belangen, nu vooral olie. Maar let op Sander, daar betalen ook de joods-Israeli's en degenen die hen nagenoeg blind steunen een prijs voor. Cesaire wijst daarop wanneer hij schrijft: 'First we must study how colonization works to decivilize the colonizer, to brutalize him in the true sense of the word, to degrade him, to awaken him to buried instincts, to covetousness, violence, race hatred, and moral relativism; and we must show that each time a head is cut off or an eye put out in Vietnam and in France they accept the fact, each time a Madagascan is tortured and in France they accept the fact, civilization acquires another dead weight, a universal regression takes place, a gangrene sets in, a center of infection begins to spread; and that at the end of all these treaties that have been violated, all these lies that have been propagated, all these prisoners who have been tied up and "interrogated", all these patriots who have been tortured, at the end of all the racial pride that has been encouraged, all the boastfulness that has been displayed, a poison has been distilled into the veins of Europe and, slowly but surely, the continent proceeds toward savagery.'

Kortom Sander, langzaam maar zeker raakt iedereen vergiftigd die op welke manier dan ook bewust of onbewust meewerkt aan het laten doorgaan van fundamenteel onrecht, van barbarij. Dus in jouw geval, zodra een dood Palestijns kind in Gaza door jou minder relevant wordt geacht om erover te berichten dan een Joods kind in Israel dan slik je niet alleen vergif, je verspreidt het gif ook. En zodra je de Ander stigmatiseert met jouw vooroordelen doe je mee met het verspreiden van dit gif. Meer daarover in een ander stukje.

Take up the White Man's burden--

Send forth the best ye breed--

Go bind your sons to exile

To serve your captives' need;

To wait in heavy harness,

On fluttered folk and wild--

Your new-caught, sullen peoples,

Half-devil and half-child.

Take up the White Man's burden--

In patience to abide,

To veil the threat of terror

And check the show of pride;

By open speech and simple,

An hundred times made plain

To seek another's profit,

And work another's gain.

Take up the White Man's burden--

The savage wars of peace--

Fill full the mouth of Famine

And bid the sickness cease;

And when your goal is nearest

The end for others sought,

Watch sloth and heathen Folly

Bring all your hopes to nought.

Take up the White Man's burden--

No tawdry rule of kings,

But toil of serf and sweeper--

The tale of common things.

The ports ye shall not enter,

The roads ye shall not tread,

Go mark them with your living,

And mark them with your dead.

Take up the White Man's burden--

And reap his old reward:

The blame of those ye better,

The hate of those ye guard--

The cry of hosts ye humour

(Ah, slowly!) toward the light:--

"Why brought he us from bondage,

Our loved Egyptian night?"

Take up the White Man's burden--

Ye dare not stoop to less--

Nor call too loud on Freedom

To cloke (1) your weariness;

By all ye cry or whisper,

By all ye leave or do,

The silent, sullen peoples

Shall weigh your gods and you.

Take up the White Man's burden--

Have done with childish days--

The lightly proferred laurel, (2)

The easy, ungrudged praise.

Comes now, to search your manhood

Through all the thankless years

Cold, edged with dear-bought wisdom,

The judgment of your peers!