Amanda Kluveld. Frantz Fanon.
Het probleem voor Amanda Kluveld is hoe je een dominante cultuur weerstaat, of beter gezegd: hoe kan een individu een deel van zijn/haar authentieke achtergrond respecteren zodat het bewaard blijft. De meeste mensen zijn niet sterk genoeg om dat te kunnen, die zwemmen met de stroom mee en zien wel waar ze stranden. Ze imiteren de dominante cultuur en vaak worden ze als bekeerlingen plus royaliste que le roi. Het zijn alleen de unieke, krachtige figuren die vaak met nauwelijks of geen steun een alternatief wereldbeeld weten op te bouwen. Mensen als Aime Cesaire, die de blanke cultuur frontaal aanviel en andere zwarte intellectuelen als Frantz Fanon. Robin Kelley: 'It was a revelation for him [Fanon] to discover cities in Africa and "accounts of learned blacks". "All of that," he noted in Black Skin, White Masks (1952), "exhumed from the past, spread with its insides out, made it possible for me to find a valid historical place. The white man was wrong, I was not as primitive, not even a half-man, I belonged to a race that had already been working in gold and silver two thousand years ago.'''
Maar juist dat historisch inzicht moet Amanda Kluveld negeren, ontkennen zelfs, die geschiedenis kan niet ingepast worden in haar reactionaire denkbeelden die haar doen concluderen dat 'de westerse cultuur superieur is,' zoals ze in de Volkskrant schreef. Waarom ze dat doet is voor de hand liggend. Ze is ambitieus en ze wil in een cultuur gedomineerd door blanke mannen geaccepteerd worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten