Grofweg verdeelt zijn er twee soorten gelovigen. De zachtmoedigen die in stilte geloven en de fanatici die hun geloof aan iedereen willen opdringen. Tot het tweede slag behoort het Kamerlid Joel Voordewind van de protestants-christelijke ChristenUnie, iemand van de rivierklei, de Nederlandse Bible Belt. Het verschil tussen beide typen wordt helder beschreven in het volgende verhaal van Michael L. Johnson in zijn fascinerende boek Hunger for the Wild. America's obesession with the Untamed West: 'An Indian needs to speak with God, and so, obedient to his Christian training, he travels to the Vatican, where the pope has a red phone, a hotline to God. But the Indian can't talk at lenght because it's a long-distance call. The next time the Indian needs to talk with God, he remembers his disappointment and decides to drop by the tribal medicine man's house. Turns out the medicine man also has a hot line to God. On that phone, however, the Indian can talk as long as he wants because it's a local call.'
Welnu, hier draait het allemaal om. De God van de christenen is ver weg, en op maandag zijn ze hem alweer vergeten, of ze hebben zijn woorden op zondag niet goed verstaan. Hoe dan ook, christelijke gelovigen zijn expansionistisch, dwingend en luidruchtig. Bijna tweeduizend jaar lang hebben ze bloedbaden veroorzaakt, zonder dat dit hen geloviger heeft gemaakt, of sociaal fatsoenlijker. Integendeel, iedereen die zich niet tot het ware geloof bekeerde werd vervolgd, een politiek die uiteindelijk in onze christelijke cultuur eindigde in de genocide van Indianen, Afrikanen, en joden. In Nederland doet zich nog een ander absurd fenomeen voor. Hoewel de kerken zijn leeg gelopen, hebben de christenen nog steeds een grote politieke invloed. Sterker nog: het huidige kabinet is een christelijk kabinet, met wat sociaal democraten, maar ook met fundamentalistische christenen van de partij van Joel Voordewind, die lak hebben aan het internationaal recht zodra hun God dit niet uitkomt.
Joel kan 1 ding niet accepteren en dat is dat de wil van de meerderheid in een parlementaire democratie boven de wil van zijn God uitgaat. Hij accepteert uiteindelijk niet dat in een democratie het recht door mensen gemaakt boven de verordeningen van zijn God uitgaat. Joel Voordewind en zijn mede protestants-christelijke fundamentalisten van de bible belt geloven in feite niet in de democratie, maar doen er wel aan mee om dit systeem van binnen uit uit te hollen. Joel Voordewind gelooft niet in de democratie, hij gelooft in zijn God. En het protestants-christelijke dagblad Trouw geeft deze fanatici een platform waar ze hun ongeloof in de democratie kunnen etaleren. En zo blijft de christelijke God, de oud-testamentische God der Wrake, de baas in hun leven, terwijl ook de nieuw-testamentische zoon van hun God in de praktijk een sluipschutter blijkt te zijn.
5 opmerkingen:
"Bijna tweeduizend jaar lang hebben ze bloedbaden veroorzaakt", en wat daar op volgt is Europese geschiedenis, en is als je naar de wereld- of mensheidsgeschiedenis kijkt niet typisch 'christelijk'.
Ons politieke systeem, onze parlementaire democratie, onze cultuur is zodanig geëvalueerd dat "expansionistisch, dwingend en luidruchtig" zijn kenmerk is van elke politieke groepering en niet typisch 'christelijk'.
Ons politieke systeem, onze parlementaire democratie, onze cultuur is zodanig geëvalueerd dat elke stemgerechtigde, onafhankelijk van of hij of zij wel of niet naar de kerk gaat een stem mag uitbrengen op de politieke partij of groepering van haar of zijn voorkeur. Verder is ons politieke systeem, onze parlementaire democratie, onze cultuur zodanig geëvalueerd dat elke politieke partij via coalitievorming zoveel mogelijk van haar eigen standpunten, die niet algemeen onderschreven hoeven te worden, probeert te realiseren. Dit is wederom niet typisch 'christelijk'.
Ik ben niet blij met hoe ons politieke systeem, onze parlementaire democratie geëvalueerd is, het maakt de mens onvrij. Dat ik daar niet blij mee ben is verweven met mijn 'christelijke' overtuiging.
"Grofweg verdeelt zijn er twee soorten gelovigen. De zachtmoedigen die in stilte geloven en de fanatici die hun geloof aan iedereen willen opdringen." Dit riekt wat mij betreft naar "de enige goede Indiaan is een dode Indiaan".
hier begrijp ik niets van. leg uit wat je precies bedoelt. ik heb het over a en jij begint ineens over b. maar a sluit b niet uit. dat is evenwel niet het onderwerp. dus wat bedoel je? dus wat bedoel je? en die uitspraak van teddy roosevelt. wat bedoel je daar mee?
bert
bedoel je dat bijvoorbeeld de sp even bloeddorstig is als onze christenen? dan heb je zeker gelijk en als je bedoelt dat alle politici fanatici zijn die anderen willen dwingen om op een bepaalde manier te leven, ook dan heb je gelijk. maar dat laat onverlet wat ik geschreven heb.
Ik voel mij in je artikel, Stan, aangesproken, omdat ik mijzelf als 'christen' beschouw. Ik zet 'christen' hier tussen aanhalingstekens, omdat het geen eenduidig gedefiniëerd begrip is. Met het citaat, waarvan ik niet wist dat die van Teddy Roosevelt was, bedoel ik dat je bij mij de indruk wekt dat je vindt dat er in tegenstelling tot lieden als Joel Voordewind goede Christenen zijn die in stilte geloven. Stil zijn hier een beetje synoniem voor dood zijn. In plaats van dit citaat had ik ook kunnen schrijven: "Homo's prima, als ik er maar geen last van heb."
In je tweede reactie lijk je te begrijpen wat ik bedoel. In je artikel wek je de indruk dat het veroorzaken van bloedbaden en expansionistisch, dwingend en luidruchtig zijn een typische christelijke eigenschap is. De geschiedenis van het Christendom, inclusief bloedbaden, is de geschiedenis van Europa en het lijkt of dat je je distantieert van die geschiedenis. Ook als je het oprecht probeert anders te doen en denkbeelden aan de kaak stelt, maak je volgens mij nog steeds deel uit van de geschiedenis.
Las ik iets over de SP?
anzi
Een reactie posten