Daar is ze weer, met haar kille ogen, onze NRC-journaliste Carolien Roelants, pro-Israel lobbyiste die geen kans onbenut laat om propaganda te maken voor welke oorlog dan ook in het Midden Oosten, zolang 'de Joodse staat' daar maar beter van lijkt te worden. Lijkt dus. Haar positie is wat moeilijker geworden nu de neoconservatieven in de VS even het onderspit lijken te hebben gedolven. Lijken dus. Nadat president Obama zijn hand had uitgestoken naar Iran, zweeg ze drie maanden, maar nu wordt de hetze tegen Iran en de propaganda voor een oorlog tegen dat land weer enthousiast voortgezet. Zolang kan deze vrouw met die kille ogen niet stil blijven zitten. Er moet bloed vloeien. Dus konden de NRC-lezers afgelopen vrijdag dit artikel van haar lezen: Voordat ik deze bewering ga analyseren wil ik eerst wijzen op het feit dat Roelants geobsedeerd is door Iran zoals opnieuw uit haar recente artikelen blijkt.
interview 'Je kan je lezers niet bedriegen'
reportage In Iran zijn alle directeuren mannen
Vrouwenactivisten vechten voor hervorming van het islamitisch familierecht in Iran. Maar de regering vecht terug door de prijs voor activisme te verh ...
Dinsdag 21-04-2009 | Sectie: Buitenland | 1309 woorden | pagina 04
achtergrond Iran straft Amerikaanse om spionage
achtergrond Iran bereid na te denken over Amerikaanse toenadering
Artikel'
Interessant is ook deze zienswijze: 'Washington zette gisteren een stap richting Iran. Maar van Iraanse concessies is nog geen sprake'. Hoe nu, mevrouw Roelants? Hoe kan Iran 'concessies' doen voordat er onderhandelingen zijn? Als de Iraanse autoriteiten nu al 'concessies' doen dan zijn onderhandelingen niet meer nodig. Begrijpt u? Teheran is voorzichtig, maar dat is begrijpelijk gezien het feit dat de Amerikaanse geheime dienst in 1953 de democratie in Iran om zeep hielp omdat de democratisch gekozen premier van het land de oliebronnen had genationaliseerd. Toch doet u alsof Iran fout zit. Waarom misbruikt u de journalistiek om propaganda te bedrijven voor uw neoconservatieve ideologie? Leg dat de lezers eens uit.
Opmerkelijk is ook Roelant's voorlaatste artikel: ''Je kan je lezers niet bedriegen'
Azar Nafisi over haar moeder, haar nieuwe, pijnlijke boek en over hoopvol Iran
Carolien Roelants
Interview Interview | Vrijdag 01-05-2009 | Sectie: Boeken | Pagina: B04 | Carolien Roelants
Na de dood van haar moeder ging het gesprek met haar gewoon door. Daarom nam het nieuwe boek van Azar Nafisi destijds een andere, persoonlijkere wending. Ik rekende ook af met mezelf.
De Iraans-Amerikaanse academica Azar Nafisi schreef in 2003 met Reading Lolita in Tehran een wereldwijde bestseller: in 32 talen vertaald, alleen al in de VS werden 1,7 miljoen exemplaren verkocht. Het was het verhaal over haar leven in de islamitische republiek Iran, aan de hand van haar leesclub met voormalige studentes. Die verzamelde ze om zich heen om subversieve boeken als Nabokovs Lolita te lezen nadat ze haar ontslag had genomen bij de universiteit van Teheran uit protest tegen het geleidelijk afknijpen van haar academische armslag door de islamitische autoriteiten.'
Beste Roelants, ter zake, Lolita 'een subversief boek'? Allemensen, Carolien, ook van mannen heb je geen enkel verstand, en zeker niet van oudere mannen die op jonge meisjes geilen. Lolita is niet 'subversief' tenzij jij voor het bepleiten bent van seksuele contacten met 12-jarige meisjes, Lolita is een controversieel boek, althans het thema is controversieel:
'the narrator and protagonist, Humbert Humbert, becomes obsessed and sexually involved with a 12-year-old girl named Dolores Haze... Humbert picks Lolita up from camp, telling her that her mother is desperately ill in a hospital, and takes her to The Enchanted Hunters, a hotel of regional repute, where he meets a strange man (later revealed to be Clare Quilty), who seems to know who he is. Humbert intends to use sleeping pills on Lolita, but they have little effect. Instead, she seduces Humbert, and he discovers that he is not her first lover, as she has had a sexual affair at summer camp. After leaving the hotel, Humbert tells the now-troublesome Lolita that her mother is dead. Alone and frightened, Lolita has no choice but to accept Humbert into her life on his terms. Driving Lolita around the country in Charlotte's car, moving from state to state and motel to motel, Humbert bribes the girl for sexual favors; he falls genuinely in love with her, but is conscious that she is not attracted to him and shares none of his interests. Eventually, the two settle down in another New England town, Beardsley, with Humbert posing as Lolita's father and Lolita enrolled in a private girls' school where the headmistress views Humbert's possessive supervision as that of a strict, old-world European parent.'
Kennelijk een onderwerp dat bepaalde rijke Iraanse vrouwen buitengewoon opwindend vonden, gezien het feit dat ze zich intensief verdiepten in 'a sexually precocious young girl' en een ouwe geile blanke kerel. Wat die rijke Iraanse vrouwen allemaal gemist moeten hebben in hun slaapkamer. En dat in een tijd waarin de rest van de Iraanse bevolking met moeite het hoofd boven water kon houden, en de gruwelijke gevolgen van de oorlog tegen Irak (dat door het Westen militair werd gesteund) probeerde te verwerken.
Maar over de minder vleiende kant zwijgt Roelants, dat past niet in het propagandaplaatje dat van Nafisi een feministische vrijheidsstrijdster probeert te maken, dapper strijdend tegen de doortrapte ayatollahs. Vanuit het buitenland, dat wel. Toch is er wel wat meer te zeggen over het door oudere mannen als Lewis en Wolfowitz zo uitbundig geprezen boekje van Azar Nafisi.
Ter zake kundige critici zien Reading Lolita in Tehran als een schoolvoorbeeld van ‘propaganda psyops’. Zo schrijft de Amerikaanse hoogleraar Hamid Dabashi in zijn boek Iran. A People Interrupted:
‘The pride of place and abiding dignity of ordinary Iranian women of the lower and middle classes are particularly lost, dismissed, and denigrated in the memoir industry of Lipstickl Jihadists.’ Als voorbeeld geeft hij Nafisi”s boek: ‘In Reading Lolita in Tehran we learn that Azar Nafisi has a home servant (more a home slave, really) whom she calls Tahereh Khanoom (not even the dignity of a last name), the person who cleans her house, attends to her children, and does all sorts of other chores while Azar Nafisi and her “girls,” as she calls her so-called students, are busy reading Lolita and other masterpieces of “Western literature.” Restored to her full name and dignity, Tahereh Khanoom is the subaltern figure, the repressed subconscious of the text, whose voice is categorically muttered and silenced – a voice that is in dire need of recognition and global utterance – all against the mendacious, useless chorus of carreer opportunists who come from exceedingly privileged backgrounds and now barefacedly sit with militant warmongers, plotting against the fate and dignity of an entire nation.’ En een van die 'warmongers' is onze Carolien Roelants. Meer over haar in een volgend stuk.
Zie ook: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=carolien+roelants
4 opmerkingen:
Het dient gezegd dat het thema van Lolita nu juist niet controversieel zou zijn in Iran, waar meisjes van negen als huwbare vrouw gezien worden. Zie hier.
Niet dat het gebruik is dat meisjes van prille leeftijd trouwen - ook op dit punt is het leven veel sterker dan de leer in Iran.
Roelants moet dit weten als oud-correspondent in Iran. En hoe dan ook, Lolita is niet subversief, nergens.
dat eerste zou kloppen andre, ware het niet dat de betreffende dames uit een volstrekt ander milieu komen en behoren tot de economische elite die onder de terreur van de sjah rijk is geworden. die dames trouwen zeker niet op hun negende. dat zijn ook de vrouwen die voor neusoperaties naar parijs vliegen, ze willen zo westers mogelijk eruit zien, en kijken neer op hun eigen bevolking. vergeet niet dat de huidige president de verkiezingen won omdat hij een vertegenwoordiger is van de verarmde arbeiders- en middenklasse. er is een enorme sociale strijd gaande achter het scherm van de religie. daarover zwijgen de westerse commerciele massamedia. het probleem van iran is dat de moderniteit er arriveerde tegelijk met het kolonialisme, dat tot 1979 heeft geduurd. de ontwikkeling van het land is in 1953 gestopt door het westen. de rijke parasitaire kaste onder de sjah is naar het buitenland gevlucht met hun miljoenen dollars. zij waren allerminst democraten, maar doen zich nu voor als progressieven.
Mees is back again! Ik raak nu helemaal de kluts kwijt. Wat ik begrijp is dat de zakkenvullers er vandoor zijn gegaan en de minder bedeelden zijn achtergebleven. Hoe is het nu om in Iran te leven? Hoe zit dat met die religieuze politie? Wie deelt daar de lakens uit? Zijn er ook geen "gewone" mensen gevlucht? Wat wil de schrijfster nou met dat boek zeggen? Wil zij via die pedofielenlectuur
wijzen op het uithuwelijken van jonge meisjes? Voor de rest lijkt zij mij waarschijnlijk ook een powerfeministe die slaven hun arbeid gunnen.
W.b. powerfeminisme, heeft iemand naar de vijf paarden gekeken?
Is iemand daar wat wijzer door geworden, zeg maar intellectueel bevredigd?
Kon je merken dat daar 5 topvrouwen zaten van wie je wat kon leren?
anzi
Ik heb een flits gezien maar ben vanwege het hoge Libelle-gehalte meteen doorgezapt naar South Park op Comedy Central.
Overigens zag ik gisteren ook Plasterk met zijn homolobby als gast bij RTL Boulevard, dat showroddelprogramma. Ja, 'Gordon' kwam erachter dat zijn liedje geen kans maakt op het songfestival in Riga, dus gaat hij zich ineens terugtrekken omdat homo's daar in elkaar geslagen worden door rechts-extremisten. Wist hij nog niet. "Ik ben gewoon mezelf en de mensen mogen best weten waar ik voor sta." Echt waar. Het zijn van die momenten dat je je televisie uit het raam wil gooien.
Een reactie posten