Beste Joel Voordewind en Mart, Margreet, Rogier, Arie van deChristenUnie. Bij nader inzien heb ik een veel beter idee. Een goede kennis van mij is Rifat Odeh Kassis, werkzaam voor de Wereldraad van Kerken en daarnaast president van Defence for Children International, een internationale mensenrechten organisatie. Rifat Kassis is een Palestijnse belijdend christen, die met zijn gezin net buiten Bethlehem woont, op een steenworp afstand van Jeruzalem. Hij en zijn kinderen mogen al vele jaren Jeruzalem niet in om er te bidden. De reden is simpel, voor de joodse zionisten is hij een Palestijn, en per definitie rechteloos.Als ik op afstand naar het probleem kijk en me dus even niet bezighoudt met de dagelijkse details, dan besef ik dat de Israëli’s aan het verliezen zijn. Ze verliezen allereerst omdat ze niet in staat zijn om de Palestijnen voor altijd te onderdrukken en te beheersen. De Palestijnen zullen zich blijven verzetten zolang ze hier leven en ze zullen het land nooit in de steek laten. Israël kampt met nog een ander onoverkomelijk probleem. Het ligt in het Midden-Oosten en dus zullen de zionisten in deze regio moeten integreren, er zit niets anders op. Maar zolang Israël zichzelf blijft zien als een buitenpost van de westerse beschaving in een gebied vol barbaren, zal het nooit integreren. Welnu, het sluiten van vrede met de Palestijnen geeft Israël een kans bij uitstek om te integreren, doet het dat niet, dan zal het zich hier nooit normaal kunnen ontwikkelen, zal het altijd op zijn hoede moeten zijn en zal het geconfronteerd blijven met de argwaan en zelfs de haat van de buren. Laat men zich daarbij niet verkijken op de oppervlakkige relaties tussen Israël en Jordanië of Egypte. De vredesovereenkomst met Cairo dateert uit 1979, maar nog steeds bestaat er geen enkel gezamenlijk project van beide landen. En niet omdat de Arabieren bloedzuigers zijn, zoals de joods-Israëli’s hen graag afschilderen, maar omdat een gewoon mens niet graag de banden met een uiterst agressieve onderdrukker aanhaalt. De joods-Israëli’s weigeren dit te beseffen. Militair gesteund door de enige supermacht ter wereld kunnen ze wel doorgaan te streven naar de hegemonie in onze regio, maar ze zullen nooit het vertrouwen van de honderden miljoenen Arabieren krijgen. Ze kunnen dus wel doorgaan met het hier en daar sluiten van vredesovereenkomsten en ze kunnen koningen, presidenten en andere hoogwaardigheidsbekleders uitnodigen, maar ze zullen nooit door de gewone Arabische burgers worden geaccepteerd. Tenzij ze tonen dat ze onderdeel van de regio zijn door allereerst vrede met hun Palestijnse buren te sluiten en de Golan Hoogte terug te geven aan de Syriërs. Pas door een rechtvaardige vrede kunnen ze integreren en hun bestaan normaliseren.'
De rest kunnen jullie in mijn boek lezen.
Welnu, beste christenen van de ChristenUnie, die het evangelie via de politiek willen verspreiden, Gods liefdevolle boodschap, ik ben geen belijdend christen maar heb wel geluisterd naar de dappere Rifat Odeh Kassis, voor wie ik een groot respect heb. De vraag is nu: waarom luisteren jullie niet naar hem? Ik heb zijn adres, telefoonnummer en e-mailadres. 1 mailtje van mij is voldoende om voor jullie contact te leggen. Beste Joel Voordewind en de anderen: zijn jullie bereid naar jullie geloofsgenoot te luisteren of niet? Beschouw dit als een open brief. Ik verwacht snel antwoord van jullie.
Stan van Houcke.
Ik heb bovenstaande naar de fractie van de ChristenUnie gemaild:
Misschien kunt u de dames en heren ook eens aansporen contact te leggen met hun mede-geloofsgenoten in de bezette Palestijnse gebieden. Ze dragen notabene regeringsverantwoordelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten