Liduine Zumpolle

Jaren geleden zag ik in Lissabon het monument ter herdenking van de ontdekkingsreizigers, een monstrum van wit marmer 'ontstaan uit de nood van een gemeenschap om haar collectieve geheugen te toetsen aan de objectieve werkelijkheid.' De woorden waren al even bombastisch en leugenachtig als het monument zelf, een versteende getuigenis van de onbeheerste wil tot heersen, een onbedoelde aanklacht tegen het kolonialisme, de armoede, achterlijkheid, het verval, de vervuiling. Vooraan stond de Portugese prins Hendrik de Zeevaarder, met wie de ontdekking van de wereld begon. In zijn hand droeg hij een karveel. Achter hem de ontdekkingsreizigers, die ontdekten, de adel, die veroverde, de jezuieten, die het kolonialisme zegenden, de dichter, die de daadkracht bejubelde en tenslotte de geschiedschrijvers, die alle heroiek voor het nageslacht vastlegden. Eerst de vorst, vervolgens de adel en dan de geestelijkheid, want bloedig onrecht moet altijd gerechtvaardigd worden. Zonder ideologie kan moorden niet gerechtvaardigd worden, zo wist het Vaticaan beter dan wie dan ook.

De tijden zijn veranderd, maar niet de macht. Alleen is de macht van de geestelijkheid in Europa in handen gekomen van de moderne ideologen die vooral de mensenrechten als politiek wapen gebruiken. Een illustrerend voorbeeld daarvan is 'De Engel van La Picota' zoals het tijdschrift Vrij Nederland haar in een kop noemt. Ik heb het over Liduine Zumpolle, die opgevoerd wordt als 'de Nederlandse mensenrechtenactiviste' die 'al veertig jaar in Colombia [komt]'.

De bejaarde Zumpolle wordt in Columbia rondgereden in een 'fourwheeldrive' die ze kreeg van de Colombiaanse president met 'donker getint glas' en ze wordt bewaakt door twee 'bodyguards van het Departemento Administrativo de Seguridad (DAS), de Colombiaanse geheime dienst', die 'allebei een pistool achter in hun broeksband [hebben]', en die van 'de president' zelf opdracht hebben gekregen 'haar zo goed te bewaken dat haar niets overkomt,' aldus bodyguard Henry.

Opmerkelijk is dat zowel Vrij Nederland als Zumpolle het volgende verzwijgen:

'According to recent reports in Colombia’s media and testimony from former officials, between 2002 and 2005 the DAS was essentially at the service of paramilitaries and major narcotraffickers. It drew up hitlists of union members and leftist activists, and even plotted to destabilize Venezuela.
All of this happened under the tenure of Jorge Noguera, Uribe’s DAS director from August 2002 until he left under a major storm cloud of scandal in October 2005. According to Rafael García, the agency’s former chief of information systems who has made a series of explosive allegations, “Jorge Noguera became the Vladimiro Montesinos of Alvaro Uribe’s government. He conspired against the governments of neighboring countries, he did away with leftist leaders, he participated in narcotrafficking operations, he maintained relations with paramilitary groups, etc. etc.”
A witness in jail
García is making his charges against Noguera from the La Picota prison in southern Bogotá. As the official in charge of the DAS computer networks, he was arrested in January 2005 for taking bribes to erase and change the files of paramilitaries and narcotraffickers.

Lees verder: http://www.ciponline.org/colombia/blog/archives/000242.htm

Desondanks beweert de 'mensenrechtenactiviste' Liduine Zumpolle dat binnen de DAS 'een grote schoonmaak [is gehouden], mijn jongens vertrouw ik blind. Ze doen alles voor me.' Hoe zij zo zeker is van 'een grote schoonmaak' binnen de geheime dienst maakt ze niet duidelijk. Begrijpelijk, want een 'geheime dienst' blijft 'een geheime dienst' die vitale informatie geheim houdt, anders is er geen 'geheime dienst' meer. Desondanks schrijft de VN-journalist Harm Ede Botje Zumpolle's bewering onweersproken op.

Meer over Zumpolle die 'jarenlang voor de mensenrechtenorganisatie Pax Christi' werkte in een volgend stukje.