Liduine Zumpolle 12

De reactie van Vrij Nederland journalist Harm Ede Botje illustreert de toenemende benauwdheid van journalisten zodra ze menen in gevaarlijk vaarwater te zijn gekomen. De commerciele journalistiek in Nederland is steeds banger voor openheid nu de oplagen en de reclamegelden in toenemende mate onder druk staan. Dat is iets wat de nieuwe VN-hoofdredacteur Frits van Exter zich maar al te goed zal realiseren. Het was onder zijn hoofdredactionele leiding dat Trouw zich destijds ontwikkelde tot een kweekvijver van nieuw rechts en daar bijna aan ten onder ging. 

Het is deze zelfde Frits van Exter die het zo fraai verwoordde toen hij tegenover het kritische mediatijdschrift Extra het volgende zei: 'Lezers horen wantrouwend te zijn tegenover de media ... De aandacht van de media [wordt] natuurlijk voor een belangrijk deel gestuurd … door de politieke machten … Dat geldt voor de nationale politiek, maar natuurlijk ook voor de internationale politiek … Het heeft voor een deel te maken met de vluchtigheid van het medium. Deels ook volgen de media elkaar, sommige zijn dominanter, en andere lijden aan kuddegedrag … Als je volgend bent, dan betekent dat als een autoriteit, of iemand die gekozen is om een bepaald gezag uit te oefenen, zegt “ik vind dit een belangrijk onderwerp, daar gaan we nou es wat aan doen,” dat je dat ook bekijkt. De dingen waar hij (sic) het niet over heeft, die volg je dus minder… het werkt voor een deel reflexmatig. Reflexen zijn het, je bent daar geconditioneerd in.'

En die conditionering lijkt hij nu bij Vrij Nederland verder te begeleiden. Ik ga er dan ook vanuit dat hij Harm Ede Botje heeft geadviseerd niet via mijn weblog te reageren op kritiek. Frits bezit alle geconditioneerde reflexen van iemand die wil overleven. Hij is een manager, geen journalist. Pik het niet Harm, voordat je het weet ben je alleen nog maar een werknemer.