Liduine Zumpolle 9

Het probleem met de Zumpolle's in de wereld is dat ze zo gedesillusioneerd zijn geraakt dat ze uiteindelijk alleen nog in macht geloven, dat wil zeggen: in het geweld waarop de macht altijd is gebaseerd. 'Je moet hier altijd schreeuwen om iets gedaan te krijgen. Maar ze krijgen hun vet!' schreeuwt ze uit aan het slot van het Vrij Nederland-artikel. De vrouw die de machtelozen schoffeert zodra het haar uitkomt, heeft de mond vol over 'mensenrechten', en terwijl ze materieel en moreel gesteund wordt door een uiterst gewelddadig regime spreekt ze gloedvol over 'vrede', die volgens haar nergens anders begint dan 'in de gevangenissen.' Zumpolle vertegenwoordigt de leegte van de westerse cultuur. Zoals de een wapens verkoopt om rijk te worden, verkoopt zij 'mensenrechten' in een poging haar eigen ideologische leegte te vullen. Er zijn miljoenen Zumpolle's onder ons, die als geen ander weten waar Machiavelli op doelde, al was het maar omdat ze uit een cultuur stammen waarin alles en iedereen geexploiteerd wordt, ten koste van alles en iedereen. Onze eigen westerse beschaving is gefundeerd op een permanente staat van oorlog met mens en natuur. Al meer dan vijfhonderd jaar weten de arme overlevenden van het Amerikaanse continent wat dat in de praktijk betekent. Het moorden, verkrachten en stelen begon al op het moment dat de blanken daar voet aan wal zetten. De blanke Amerikaanse auteur Wendell Berry schrijft niet voor niets in The Unsettling of America: 'Why, having lived so long at the expense of other creatures and the earth, are we not healthier and happier than we are? Why does modern society exist under constant threat of the same suffering, deprivation, spite, contempt, and obliteration that it has imposed on other people and other creatures?'

Het was chief Seattle die in de negentiende eeuw dit stelde: 'The whites, too, shall pass -- perhaps sooner than other tribes. Continue to contaminate your own bed, and you will one night suffocate in your own waste... We might understand if we knew what it was that the white man dreams, what he describes to his children on the long winter nights, what vision he burns into their minds, so they will wish for tomorrow. But we are savages. The white man's dreams are hidden from us.'

Maar Zumpolle heeft geen tijd om daar over na te denken, ze is te druk bezig anderen op hoge toon te vertellen hoe ze moeten leven. Net als de paus denkt zij onfeilbaar te zijn.