Liduine Zumpolle 2

'De Nederlandse mensenrechtenactiviste' Liduine Zumpolle met haar 'jongens', bodyguards van het DAS, de Columbiaanse geheime dienst, die ervan beschuldigd wordt in dienst te staan van rechtse doodseskaders, 'paramilitaries and major narcotraffickers. It drew up hitlists of union members and leftist activists, and even plotted to destabilize Venezuela.' Tegelijkertijd roept Zumpolle, die 'toegang [heeft] tot de president' guerrillastrijders van de Farc op om hun wapens neer te leggen en 'geweld... oprecht' af te zweren.

Zumpolle 'liet de traditionele hulporganisaties links liggen ("na al die jaren Pax Christi had ik he-le-maal tabak van het schrijven van evaluaties en het afleggen van financiele verantwoording in Nederland") en zocht haar heil bij particulieren.' [...] Volgens haar zus Catharina ''houdt [ze] van Colombia. Van het leven, de vrijheid, de muziek, de mensen die helemaal niets hebben en toch plezier maken.'''

De arme Colombianen 'die helemaal niets hebben en toch plezier maken' behoren niet tot de 'stinkend rijke drie procent van de bevolking' die 'vijfennegentig procent van het land in handen' heeft. Deze muzikale armen behoren ook niet tot de tien procent van de rijkste Colombianen die meer dan eenderde van het inkomen bezit in een land waar het gemiddelde inkomen nog geen eenkwart is van dat van Nederland, en 64 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, terwijl Zumpolle vanuit haar presidentiele fourwheeldrive de mensenrechten meent te garanderen door onder andere het verzet op te roepen 'geweld... oprecht' af te zweren. Zie: http://www.indexmundi.com/colombia/percentage-of-population-below-national-poverty-line.html

Denk nu niet dat het een en al armoede is in Colombia. Vrij Nederland: 'Die avond gooit Zumpolle nog een extra houtblok op het haardvuur en ze opent een fles Chileense rode wijn. Op de achtergrond klinkt gregoriaanse zang. Sinds een jaar bewoont ze een luxueus appartement hoog boven een doorgaande straat in een chique wijk van Bogota. " Dit zou ik zelf nooit kunnen betalen," zegt Zumpolle. "Maar een journalist die zelf ook bedreigd wordt, bood me dit appartement gratis en voor niks aan. Echt ongelofelijk aardig".' Geen woord teveel gezegd, ware het niet dat het nog aardiger was geweest als een van die tientallen miljoenen arme Colombianen 'dit appartement gratis en voor niks' aangeboden had gekregen. Maar ja, dan was het moeilijker voor Zumpolle geweest om in het land van een ander de Farc op te roepen de wapens neer te leggen, zoals de jezuieten destijds de Indianen opriepen zich niet te verzetten tegen de terreur van de kolonisten. Ondertussen heeft de 'verlegen tiener uit een keurig katholieke familie' het koloniale gedrag niet afgeleerd zoals blijkt uit de volgende beschrijving in Vrij Nederland wanneer een Colombiaanse bewaker van een gevangenis na door haar te zijn geschoffeerd de Nederlandse Zumpolle verzoekt 'Kunt u uw temperament in bedwang houden?' en zij antwoordt: 'Nee jongeman, helemaal niet. Donder op en doe je werk. Ik wil dat de directeur naar beneden komt.'

Meer over 'donder op... Engel van la Picota' in een ander stukje.