Huib Modderkolk van de NRC

Omdat Huib Modderkolk niet reageerde stuurde ik het stukje op mijn weblog over hem naar het bedrijf waar hij "free publicity voor opdrachtgevers creëert."

Ik kreeg dit antwoord:

"Geachte meneer Van Houcke,

Huib Modderkolk is inderdaad als journalist op dit moment werkzaam bij het NRC. In het verleden werkte hij bij Maes Okhuijsen als adviseur. Helaas is onze website nog niet aangepast, excuses hiervoor.

Vriendelijke groet,
Claudia Blokland"

Dat weten we ook weer. Na bij Maes Okhuijsen "free publicity voor opdrachtgevers" te hebben gecreeerd, is hij overgestapt naar de NRC, zijn nieuwe opdrachtgever, waarvoor hij "free publicity"maakt, nu onder de naam: journalistiek. Zo gaat dat tegenwoordig. Huib Modderkolk gaat het ver schoppen. Hij weet wat er van hem verwacht wordt. Hij bezit de juiste mentaliteit voor een carriere in de hedendaagse journalistiek.

In de publikatie Spui 24 in 2007 staat het volgende te lezen: "Dankzij zijn studie weet Modderkolk hoe journalisten te werk gaan. 'Ze zijn gemakkelijk benaderbaar, weet ik nu. Ik bel ze gewoon op als ik iets voor hen heb. Vroeger zou ik een e-mail hebben gestuurd naar een algemeen adres.' Hij weet ook dat ze vaak gedwee de nieuwsagenda volgen. En dat zouden ze van hem minder mogen doen." Say no more. De spijker op de kop. Alleen beseft Modderkolk nog niet dat dankzij hun gedweee mentaliteit journalisten "gemakkelijk benaderbaar" zijn voor stukjesschrijvers als Modderkolk zelf, want zijn verhaaltjes blijven keurig binnen de officiele context. Zo lang ze maar "free publicity" blijven voor zijn "opdrachtgevers", die er geld voor over hebben, worden ze onmiddellijk geplaatst. Maar echt kritische stukken worden nooit geplaatst, zodra die de belangen van zijn "opdrachtgevers" dreigen te schaden. Zover gaat de veel geroemde westerse persvrijheid niet. Volgens mij heeft Huib dit inmiddels al geleerd. Pientere knaap.