Trouw, Misschien Wel 23

Brendan reageerde op deze email van Trouw:

'Geachte heer van Houcke,
Op de inhoud en vormgeving van Trouw (hieronder begrepen de papieren krant, de internetsite en iedere andere uiting daarvan, ongeacht de drager) rust auteursrecht en databankenrecht. Voor het overnemen, opslaan en verspreiden van (delen van) de inhoud en gebruik van de vormgeving, op welke wijze dan ook, dient u vooraf schriftelijke toestemming te hebben verkregen van de redactie c.q. rechthebbende.In uw geval geven wij daarvoor geen toestemming en verzoeken u vriendelijk Trouw artikelen van uw site http://stanvanhoucke.blogspot.com/ te verwijderen.
Met vriendelijke groet,
Wouter van der Meulen
uitgever Trouw

Jacob Bontiusplaats 91018 LL AmsterdamT: 020 - 562 2399 F: 020 - 562 2037 M: 06- 52470238 http://www.trouw.nl/'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007/03/trouw-misschien-wel-21.html


Brendan said...
'Van Gijs naar Bas naar Wouter. Kinderachtig gedoe. Blijkbaar willen ze je blog graag in het zonnetje zetten. Misschien kun je het nog eens hebben over dat artikel wat ze bij Trouw hebben geschreven over medialens.org?
8:27 PM '

Goed idee, Brendan, want het begon met dit Trouw-artikel:

'Internet / De tanden van de waakhond zijn scherp. Online mediawatchers
door Jaap Meijers.

Er vallen veel meer slachtoffers onder Iraakse burgers dan journalisten u vertellen. Zij halen hun gegevens daarover namelijk meestal van de website iraqbodycount.com.De cijfers over het aantal burgerslachtoffers in Irak zingen op een bizarre manier rond in de media. Het begint bij de vele correspondenten en verslaggevers in Irak. De aantallen doden en gewonden die zij noemen, worden opgeteld door iraqbodycount.com. De schatting die die website vervolgens presenteert, is waarschijnlijk flink aan de lage kant: als een bepaald bombardement de verzamelde internationale pers ontgaat, worden de slachtoffers dus ook niet meegenomen in de Iraq body count. De cirkel is rond nu journalisten overal ter wereld dat cijfer beschouwen als een betrouwbare bron voor het aantal burgerslachtoffers in Irak.Een andere website, medialens.org, heeft zich flink druk gemaakt over deze aanpak. Er zijn veel betere manieren om te tellen, vinden de makers van die site, zoals simpelweg turven hoeveel doden er bij de crematoria in Bagdad binnengebracht worden. Wat hen betreft geven journalisten door steeds de Iraq body count te citeren, een sterk vertekend beeld van de oorlog in Irak.Medialens controleert de Britse nieuwsmedia op verschillende onderwerpen. Elke week sturen de makers mailtjes naar redacteuren en hoofdredacteuren, elke keer met ongeveer dezelfde vraag: waarom zag de berichtgeving er zo uit? Waarom schrijft u dit en niet dat? Waarom schreef u dat Israëli’s ’arresteren’ en Palestijnen ’kidnappen’? De licht geïrriteerde reacties worden gepubliceerd en zijn vaak smakelijk om te lezen.Er zijn nog veel meer websites die net als medialens.org de gevestigde journalistieke orde kritisch volgen, zoals mediachannel.org en mediawatch.com. Alleen zijn er in Nederland niet echt online mediawatchers.’

Zie: http://www.trouw.nl/deverdieping/dossiers/article598424.ece/
Internet_De_tanden_van_de_waakhond_zijn_scherp

Het gaat mij om de door mij vetgedrukte zin uit Trouw: 'Alleen zijn er in Nederland niet echt online mediawatchers.' Degenen die mijn blog regelmatig lezen, weten dat ik regelmatig kritiek uitoefen op het gebrek aan kwaliteit van veel Nederlandse commerciele massamedia, inclusief Trouw, dat uitgaande van het Trouw-artikel het belang van serieuze mediawatchers onderstreept. Maar kennelijk wordt kritiek door de krant niet op prijs gesteld. Vandaar het belang ook om door te gaan met het kritisch volgen van ook dit dagblad.

Ik krijg de indruk dat men bij Trouw ook niet precies weet wat men met internet-kritiek aanmoet. Vanochtend kreeg ik voor negen uur van de uitgever opdracht alle verwijzingen naar Trouw van mijn blog te verwijderen en een uur later kreeg ik van de manager multimedia Trouw opdracht om 1 verwijzing nog verder in te korten, dat betekent dus dat ik de rest niet hoefde te verwijderen. De krant doet alsof het kritiek toejuicht, maar probeert tegelijkertijd een criticus te dwarsbomen. En dat lukt de zelf benoemde autoriteiten niet meer, internet heeft dat onmogelijk gemaakt. Goddank.