Trouw, Misschien Wel 16

Vanmiddag ontving ik deze email:

'Geachte heer Van Houcke
Hierbij wil ik u laten weten dat u artikelen uit onze krant of van onze website (zoals deze keer de column van Jaap Meijers, http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007_01_07_archive.html ) altijd op uw website kunt publiceren, zolang dat via een link naar trouw.nl gebeurt. Wij zijn zelfs bereid om het artikel te ontsluiten en speciaal voor u een link te maken in het geval het desbetreffende stuk onze site van die dag niet heeft gehaald maar uw het wel wilt gebruiken. Kwestie van 1 mailtje naar internet@trouw.nl.
Wat echter niet is toegestaan, is het complete artikel op uw eigen site te plaatsen, zoals is gebeurd bij bovengenoemd artikel. Het auteursrecht van dit artikel berust bij Trouw en het zonder toestemming overnemen cq herpubliceren is een schending van de auteurswet. Met deze publicatie schendt u de belangen van Trouw. Trouw heeft wettelijk de plicht de eigen rechten én de rechten van zijn auteurs/medewerkers te beschermen tegen wederrechtelijke toe-eigening door derden. Ik verzoek u daarom het artikel van Jaap Meijers in de huidige vorm van uw site te verwijderen.
Nogmaals: een link is geen enkel probleem, een link na enkele alinea's ook niet.
Ik reken op een snelle reactie van u.
met vriendelijke groet,
Bas de Vries (manager multimedia Trouw).'

Het gaat om dit, nu ingekort stukje:

'Trouw Misschien Wel 7

Trouw ontdekt internet:

'Internet / De tanden van de waakhond zijn scherp. Online mediawatchers
door Jaap Meijers.

Er vallen veel meer slachtoffers onder Iraakse burgers dan journalisten u vertellen. Zij halen hun gegevens daarover namelijk meestal van de website iraqbodycount.com.De cijfers over het aantal burgerslachtoffers in Irak zingen op een bizarre manier rond in de media. Het begint bij de vele correspondenten en verslaggevers in Irak. De aantallen doden en gewonden die zij noemen, worden opgeteld door iraqbodycount.com. De schatting die die website vervolgens presenteert, is waarschijnlijk flink aan de lage kant: als een bepaald bombardement de verzamelde internationale pers ontgaat, worden de slachtoffers dus ook niet meegenomen in de Iraq body count. De cirkel is rond nu journalisten overal ter wereld dat cijfer beschouwen als een betrouwbare bron voor het aantal burgerslachtoffers in Irak.Een andere website, medialens.org, heeft zich flink druk gemaakt over deze aanpak. Er zijn veel betere manieren om te tellen, vinden de makers van die site, zoals simpelweg turven hoeveel doden er bij de crematoria in Bagdad binnengebracht worden. Wat hen betreft geven journalisten door steeds de Iraq body count te citeren, een sterk vertekend beeld van de oorlog in Irak. Medialens controleert de Britse nieuwsmedia op verschillende onderwerpen. Elke week sturen de makers mailtjes naar redacteuren en hoofdredacteuren, elke keer met ongeveer dezelfde vraag: waarom zag de berichtgeving er zo uit? Waarom schrijft u dit en niet dat? Waarom schreef u dat Israëli’s "arresteren" en Palestijnen "kidnappen"? De licht geïrriteerde reacties worden gepubliceerd en zijn vaak smakelijk om te lezen.Er zijn nog veel meer websites die net als medialens.org de gevestigde journalistieke orde kritisch volgen, zoals mediachannel.org en mediawatch.com. Alleen zijn er in Nederland niet echt online mediawatchers. We hebben wel Jaap van Ginneken, maar zijn befaamde boek "De schepping van de wereld in het nieuws" krijgt op het web maar weinig navolging.'

71 keer heeft u op deze weblog iets over de wijze van berichtgeving van Trouw kunnen lezen. Even zovele keren emailde ik deze berichten aan de redactie van Trouw voor een reactie. Nooit 1 reactie op ontvangen en toch dit schrijven: 'Medialens controleert de Britse nieuwsmedia op verschillende onderwerpen. Elke week sturen de makers mailtjes naar redacteuren en hoofdredacteuren, elke keer met ongeveer dezelfde vraag: waarom zag de berichtgeving er zo uit? Waarom schrijft u dit en niet dat? Waarom schreef u dat Israëli’s ’arresteren’ en Palestijnen ’kidnappen’? De licht geïrriteerde reacties worden gepubliceerd en zijn vaak smakelijk om te lezen.Er zijn nog veel meer websites die net als medialens.org de gevestigde journalistieke orde kritisch volgen, zoals mediachannel.org en mediawatch.com. Alleen zijn er in Nederland niet echt online mediawatchers.'Opvallend is dat Trouw precies mijn voorbeeld gebruikt over kidnappen en ontvoeren terwijl de krant nooit de moeite heeft genomen om mij een reactie te geven. Daarover zwijgen in dit verband is journalistiek bedrog. Er zijn wel degelijk mediawatchers in Nederland, Daanspeak is er 1 van, http://www.daanspeak.com/, maar die wordt net als ik en iedere andere serieuze criticus maar al te vaak genegeerd door de commerciele massamedia. Dat komt omdat in Nederland de journalistiek nooit een journalistieke traditie heeft gekend, de journalisten in Nederland waren altijd woordvoerders van de zuilen waartoe ze behoorden. Er bestaat ook geen journalistieke kritiek in Nederland, uit eigen ervaring weet ik hoe huiverig mijn collega's daarvoor zijn. In tegenstelling tot de angelsaksische wereld is er ook geen goede journalistieke opleiding. Nederland is kennelijk te klein voor scherpe journalistieke kritiek, iedereen kent iedereen, het is het land van het poldermodel en dat tekent de verhoudingen hier.'

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2007_01_07_archive.html

Inmiddels zijn we meer dan twee maanden verder en nog steeds heb ik geen antwoord ontvangen van de Trouw-redactie op mijn al dan niet expliciete vragen. Wel een reactie van manager multimedia Trouw Bas de Vries dat ik de regels heb geschonden. Daarvoor mijn excuses en ik heb de fout hersteld. Blijft over de vraag waarom de Trouw-redactie zo'moeite heeft om op werkelijk belangrijke journalistieke spelregels in te gaan? Als men zich druk kan maken over mijn fout, waarom gaat men dan niet serieus in op de veel ernstigere fouten van de krant zelf?