Oscar Garschagen van de NRC

De wijze waarop de Nederlandse commerciele media berichten over de gevangenneming van een Israelische korporaal is schitterend materiaal voor een case-study, en kan onmiddellijk als lesmateriaal dienen over onevenwichtige berichtgeving.

De NRC-correspondent in Israel bericht: 'Vervloekt Gaza, we zijn er weer.’

Israëlische tanks zijn vannacht de Gazastrook binnengetrokken. Doel is de ontvoerde korporaal Shalit vrij te krijgen.
Door onze correspondent Oscar Garschagen

KFAR AZZA, 28 JUNI. „Goedemorgen Gaza, vervloekt Gaza, hier zijn we weer”, grijnst luitenant Yossi Adi, de 22-jarige commandant van een van de tankeskadrons bij Nahal Oz, een legerbasis buiten de Israëlische kibboets Kfar Azza en pal tegenover Gazastad.
Amper tien maanden nadat het Israëlische leger samen met duizenden kolonisten chaotisch Gaza verliet, hebben pantsereenheden stellingen bij het zuidelijk gelegen Rafah betrokken in het kader van Israëlische inspanningen de ontvoerde korporaal Gilad Shalit vrij te krijgen uit handen van zijn Hamasontvoerders. Sinds middernacht zijn twee essentiële bruggen en de enige elektriciteitscentrale van de Gazastrook gebombardeerd. Het belendend reservoir met dieselbrandstof voor de turbines van de centrale ontvlamde. De vuurzee vormde samen met de supersone knallen van laag overvliegende F-16’s „de hel die was opengegaan”, aldus Faisal van de rapgroep RFM in Gazastad. „Veel lawaai en veel vuurwerk, maar nog weinig echte actie”, constateert de jonge Israëlische officier afgemeten. Dat het om een vergeleken met eerdere offensieven vooralsnog kleinschalige operatie gaat is vanuit Israëlische optiek een juiste constatering…'

'Sinds middernacht zijn twee essentiële bruggen en de enige elektriciteitscentrale van de Gazastrook gebombardeerd.' Dat nu is terreur tegen de burgerbevolking. Een verzetsdaad wordt door Israel beantwoord door een terreurdaad. Met deze vernietiging straft men de hele bevolking en vernietigt Israel de essentiele infrastructuur dat vaak betaald is uit ontwikkelingsgeld, bijeengebracht door de Europese belastingbetalers. Maar zo ziet Oscar het niet als we afgaan op zijn tikje olijke beschrijving. Hij voert ook nog een Palestijnse rapper in om zijn stukje smeuig te houden.

'Of de Palestijnen, de militante Izzidine al-Qassambrigades onder leiding van Ahmed Said Jaabari, snel zullen zwichten nu 65 procent van de elektriciteit is uitgeschakeld en de toevoer van levensmiddelen en medicijnen is gestopt, moet betwijfeld worden. „Hamas heeft met de gijzeling en de eis om gevangen vrouwen en jongeren vrij te laten de harten van tienduizenden Palestijnen geraakt’’, vertelt Khalid Abu Ghali telefonisch terwijl hij vanuit zijn huis een oostelijke buitenwijk van Rafah de Israëlische tanks kan zien...

Een emotionele uitspraak, maar in de Israëlische krantencommentaren en de actualiteitenrubrieken zijn soortgelijke sentimenten waarneembaar. In de pers wordt aangedrongen op drastische maatregelen tegen Hamas en de Hamasregering die ten val gebracht moet worden. Vandaar dat premier Olmert „extreme acties” niet uitsluit.' Zie: http://www.nrc.nl/buitenland/article361932.ece

Wat opvalt is dat de NRC begint vanuit de optiek van het Israelische leger. U kent dat wel: stoere, oudgediende, een doorgewinterde commandant, die voordat hij met zijn tank angst en terreur zaait, staande op zijn tank 'grijnst,' want hij heeft met zoveel wapens om zich heen niets te vrezen en ziet er niet tegenop om weer eens flink huis te houden in Palestijns gebied. „Goedemorgen Gaza, vervloekt Gaza, hier zijn we weer.” Zo'n sfeertekening is atijd een goede binnenkomer voor de doorsnee NRC-lezer in zijn leunstoel. Dat het hier om leven en dood gaat, om oorlog en terreur tegen een burgerbevolking is nergens in deze beschrijving terug te vinden. Nee, de indruk moet worden gecreeerd dat het hier slechts gaat om 'korporaal Gilad Shalit vrij te krijgen uit handen van zijn Hamasontvoerders.' Hamasontvoerders?

Allereerst: zwaar gewapende soldaten worden niet ontvoerd, maar gevangen genomen, weerloze burgers worden ontvoerd. Maar dan Hamasontvoerders? Eergisteren beweerde Oscar Garschagen nog dat de korporaal 'wordt vastgehouden door de Volksverzetscomités, een schimmig allegaartje van extremisten,' die enkele regels verder ineens niet meer schimmig waren maar nauwkeurig geidentificeerd als 'Volksverzetscomités, die vooral actief zijn in Rafah, zijn gevormd door voormalige officieren van de veiligheidsdienst van wijlen Yasser Arafat.' Die voormalige officieren zijn nu in twee dagen tijd verandert van Arafat-aanhangers in Hamasaanhangers. Hoe kan dat? Zie:
http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/06/de-israelische-terreur-40.html Zijn het ineens Hamas mensen omdat de Israelische propaganda dit Oscar al dan niet met een grijns hebben ingefluisterd? Ik weet uit ervaring hoe zulke zaken namelijk in de wereld komen. Bij gebrek aan kennis en inzicht praat iedereen iedereen na. Oscars hele journalistieke trukendoos gaat open. 'De vuurzee vormde samen met de supersone knallen van laag overvliegende F-16’s „de hel die was opengegaan”, aldus Faisal van de rapgroep RFM in Gazastad.' Maar wat weet zo'n Palestijnse rapper er nu eigenlijk van. Voor hem mag dan wel de hel zijn opengegaan, net zoals dat ook voor honderdduizenden Palestijnse kinderen zo is, toch is het niet meer dan „Veel lawaai en veel vuurwerk, maar nog weinig echte actie”, constateert de jonge Israëlische officier afgemeten. Dat het om een vergeleken met eerdere offensieven vooralsnog kleinschalige operatie gaat is vanuit Israëlische optiek een juiste constatering.' Lawaai en vuurwerk dus.

En dan komt de uitsmijter: 'Of de Palestijnen, de militante Izzidine al-Qassambrigades onder leiding van Ahmed Said Jaabari, snel zullen zwichten nu 65 procent van de elektriciteit is uitgeschakeld en de toevoer van levensmiddelen en medicijnen is gestopt, moet betwijfeld worden. „Hamas heeft met de gijzeling en de eis om gevangen vrouwen en jongeren vrij te laten de harten van tienduizenden Palestijnen geraakt’’, vertelt Khalid Abu Ghali telefonisch terwijl hij vanuit zijn huis een oostelijke buitenwijk van Rafah de Israëlische tanks kan zien... Een emotionele uitspraak, maar in de Israëlische krantencommentaren en de actualiteitenrubrieken zijn soortgelijke sentimenten waarneembaar. In de pers wordt aangedrongen op drastische maatregelen tegen Hamas en de Hamasregering die ten val gebracht moet worden. Vandaar dat premier Olmert „extreme acties” niet uitsluit.'

Et voila, de aap is uit de mouw, de schuld is bij de Palestijnen gelegd, die zijn begonnen en als er straks 'extreme acties' komen dan komt dat door de 'militante Izzidine al-Qassembrigades.' Let wel: Israel die Palestijns land confisqueert en bezet houdt, alles in strijd met het internationaal recht, is niet militant. Nee, het verzet daartegen is militant. Opmerkelijk is ook dat premier Olmert met 'extreme acties' dreigt. Niet Olmert is een extremist, nee, de acties waarmee hij dreigt zijn 'extreme acties.' Voelt u de nuance van de krant die de nucance zegt te zoeken. Als daarentegen de Palestijnen 'extreme acties' plegen dan heten ze 'extremisten' of 'terroristen' en die acties heten 'terreurdaden.'

Wie is Oscar Garschagen? Een journalist die een carriere maakte en toch bijna overal flopte, zoals bij Vrij Nederland en het Algemeen Dagblad. En omdat de uitgeverij van NRC met dit wonderkind in zijn maag zat, is hij tot correspondent in Israel gemaakt, toen de oude correspondent ermee ophield. Ik ken Oscar al heel lang. In het begin van de jaren tachtig presenteerde ik een journalistenpanel voor de regionale zender Stad/Radio Amsterdam. Omdat de pannelleden voor het merendeel progressieve Amsterdammers waren, nodigde ik af en toe als tegenwicht Oscar uit, die zijn rol perfect speelde door met allerlei rechtse praatjes aan te komen. Hij was toen nog stadsverslaggever van de Volkskrant. In die tijd werd Amsterdam opgeschrikt door krakersrellen, waar ik als verslaggever altijd razendsnel bij was, omdat ik van te voren al wist dat er ergens iets broeide. Oscar verbaasde zich erover dat ik het wel wist en hij niet. Omdat hij geen contacten had, kwam hij altijd te laat. Belangrijker nog: hij wist volstrekt niet hoe het spel gespeeld werd en uit zijn verslagen kon men meteen opmaken hoever hij er naastzat. Dat was Amsterdam. Ik vraag me af hoe hij in zo'n complex gebied als Israel en Palestina werkt. Ik denk op dezelfde manier. Napraten dus. Veel lawaai en vuurwerk.