Dat de Nederlandse commerciele media alles behalve evenwichtig berichten over Israel is bekend, maar het meten met twee maten krijgt soms absurde vormen.
De NRC bericht: 'Leger paraat bij Gazastrook. Israël weigert tegenprestatie in ontvoering.
Door onze correspondent Oscar Garschagen.
Jeruzalem, 27 juni. De Israëlische premier Olmert weigert Palestijnse gevangenen vrij te laten in ruil voor de ontvoerde korporaal Gilad Shalit…
Israël heeft 3.000 man met 100 tanks samengetrokken bij de Gazastrook voor een eventuele invasie.
De ontvoerders hebben geëist dat Israël honderden vrouwelijke en minderjarige gevangenen vrijlaat. In totaal houdt Israël 9.500 Palestijnen vast.
Politie- en veiligheidsdiensten van de Palestijnse Autoriteit zijn in opdracht van president Abbas in het dichtbevolkte zuiden van de Gazastrook op zoek naar de groep, die volgens Palestijnse en Egyptische media alle contacten heeft afgebroken. Premier Olmert eist de onvoorwaardelijke vrijlating van Shalit, een Israëlier van Franse afkomst. Olmert heeft via president Abbas de leiding van Hamas in Gaza en Damascus laten weten dat Israël haar persoonlijk verantwoordelijk stelt als Shalit niet heelhuids wordt teruggestuurd.
Abbas heeft Hamaspremier Haniyeh gewaarschuwd voor de consequenties van een grote Israëlische invasie, niet alleen voor de Palestijnse bevolking maar ook voor hemzelf.' Zie:
http://www.nrc.nl/buitenland/article360692.ece
Twee simpele vragen:
1. Waarom neemt de Nederlandse pers geen contact op met een woordvoerder van Defence for Children International die precies kan vertellen hoeveel Palestijnse kinderen in Israelische gevangenissen zitten en onder welke omstandigheden? Mag Nederland dit niet weten? En zo ja, waarom niet?
2. Waarom wijst de Nederlandse pers niet expliciet op het feit dat een verzetsdaad tegen militairen van de bezettende macht door Israel wordt beantwoord met de dreiging van grootschalig geweld - dus terreur - tegen de Palestijnse burgerbevolking? Mag Nederland dit niet weten? En zo ja, waarom niet?
En als in beide gevallen het antwoord nee is, dan is de vraag waarom de Nederlandse commerciele media hierover niet berichten?
100 tanks tegenover een burgerbevolking is terreur, daar is geen ander woord voor. Ik heb in bezet gebied twee keer een aantal tanks dwars door alles heen zien denderen. Iedereen in de omgeving was verlamd van angst. Die tanks zijn buitengewoon dodelijk en intimiderend, vooral als hun schutters klaarstaan om in het wilde weg te schieten. Een buurvrouw (met een vet Amerikaans accent) van de gevangen genomen schutter Gilad Shalit prees hem vanochtend bij de BBC-Worldservice omdat hij zo gezagsgetrouw was en keurig bevelen uitvoerde. Ik dacht eerst dat het interview een satire was, maar het was echt. Bovendien vertelde de journalist die ter plaatse was dat de hele wereldpers voor het huis van de familie Shalit was samengetrokken. Het spreekt voor zich dat de familie van de gevangen genomen Palestijnse kinderen niet zijn gehoord door de westerse media. Vrijheid van meningsuiting is leuk, maar ze moeten het niet te gek maken. Deze onevenwichtige manier van berichtgeven toont ook hoe de gevangen Palestijnse kinderen anoniem en gezichtsloos blijven terwijl de Israelische gevangene meteen een naam en een gezicht krijgt. De westerling moet zich met de joods-Israeli identificeren, niet met de arabische Palestijn. Dat is de onderliggende boodschap.
Ook het gebruik van het woord 'ontvoering' is tekenend voor de gekleurde manier waarop bericht wordt. Worden militairen ontvoerd in een gewapend conflict? Nee, ze worden gevangen genomen, krijgsgevangen. Van ontvoering is pas sprake als het een burger betreft. Deze 19-jarige korporaal is een militair zodra hij achter zijn machinegeweer op een tank zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten