Temidden van alle wanhoop en chaos een gedicht, van Menno Wigman. Uit zijn bundel 'Een Wereld bij avond.'
Tweeduizendzoveel
Tweeduizendzoveel. Nacht. Krant. Lamp.
Zolang je letters leest werkt je verstand.
Mijn tv – die niet weet dat ik besta –
bewoont een kamer waar ik alles zie.
Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep
en droomde later van bibliotheken
waar ieder boek een boekwerk zat te lezen,
Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde.
Tweeduizendzoveel. Pixels, steeds meer pixels.
De nieuwsdienst pokert met je hoofd.
Geloof niet in vrede, geloof in roem,
de drift waarmee we alles overdoen.
En duizend dikke Elvissen maar stralen.
En juichend vaart een oorlogsbodem uit.
Te zeggen dat we niks geleerd… (volgt en citaat
verluchtigd met een woord als god, ras, haat).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten