Gisteravond zei Woestijnruiter Witteman op tv tegen cabaretier Theo Maassen: ‘"Ja, die vrijheid van meningsuiting, laten we die maar eens afschaffen," en dat zeg je precies in de week dat iedereen in Nederland pleit juist voor het behouden van de vrijheid van meningsuiting (iedereen, zijnde de Haagse en Hilversumse coterie. svh) Is dat toeval?' De cabaretier antwoordde: ‘Nee, dat is geen toeval… woorden hebben de neiging om als ze heel vaak gebruikt worden een beetje betekenisloos te worden en dat geldt denk ik ook een beetje voor de vrijheid van meningsuiting. Op een gegeven moment gaat het mij gewoon tegenstaan… Als ik tv kijk en die discussies zie, dan zie je ook de tegenkant, of de negatieve kant van de vrijheid van meningsuiting, dat meningen gewoon heel erg betekenisloos worden als iedereen maar kan zeggen wat hij wil.’ Na deze introductie werd hem gevraagd of hij uit angst geen zelfcensuur pleegt net als een collega van hem. Theo Maassen: ‘Ik durf alles.’ Geheel volgens het angstscenario van de BBC serie ‘The Power of Nightmares’ (http://video.google.com/videoplay?docid=461187809452836609&q=power+of+nightmares) liet Woestijnruiter Pauw de naam van Theo van Gogh vallen. Maassen: ‘Nou, ik denk er wel over na, maar het is niet iets wat me belemmert, nee, maar ook omdat ik helemaal geen zin heb om moslims aan te vallen. Ik vind het wel leuk om over de materie grappen te maken, omdat daar natuurlijk ook heel veel spanning ligt en dan is het leuk om een beetje te prikkelen en een beetje te masseren.’ Jeroen rook zijn kans, reageerde onmiddellijk met: ‘Ja, zo zei Theo van Gogh het eigenlijk ook ongeveer. ‘‘Ik ben de dorpsgek,’’ zei hij ‘‘mij doen ze niets.’’ Maassen probeerde vooralsnog vergeefs de Woestijnruiters uit te leggen dat er verschillen in de wereld zijn. Hij zei: ‘Ja maar, Theo van Gogh was duidelijk geen cabaretier en die gebruikte ook wel heel vaak het woordje geitenneukers zonder dat dat echt heel grappig werd. En als daar geen charme of geen humor bij zit dan kan het heel erg vervelend worden.’ Vervolgens begon Woestijnruiter Witteman aan een tekstexegese van Maassens voorstelling en wilde hij weten wat de cabaretier allemaal precies bedoelde. ‘Ja God, moet ik mijn programma gaan uitleggen…’ Toen de interviewer in dezelfde groef bleef steken, stuurde Theo Maassen het gesprek in een door hem gewenste richting: ‘Ik wil eigenlijk nog heel graag terugkomen op iets waar het net over ging, over humor en fundamentalisme en kwetsen. Ik heb het gevoel dat ik wel grappen maak over de materie, maar dat ik met die grappen niet zozeer attaqueer, dat het geen aanval is op moslims. En ik heb het idee dat dat teveel gebeurt en dat vind ik verontrustend. Ik zag van de week Ayaan Hirsi Ali weer op tv en die is ook steeds maar aan het attaqueren…. Volgens mij kunnen mensen pas veranderen op het moment dat je enigszins accepteert hoe ze zijn. En als je alleen maar attaqueert, is er wat er gebeurt dat mensen alleen maar meer in hun schulp kruipen en nog harder vastgrijpen aan alle overtuigingen die ze hebben. En volgens mij is het goede van de grappen die ik maak dat die niet zozeer aanvallend zijn, maar veel meer dat ik grappen maak ook over joden, ook over christenen en ook over moslims, maar dat dat niet zozeer attaquerend is, maar veel meer het er gewoon over hebben en het samen leuk hebben.’ Een ernstig sprekende Woestijnruiter: ‘Zij heeft een missie, en zij is politicus en zij is consistent.’ Maassen reageerde met: ‘Ja maar, pfff, ik heb het idee dat ze helemaal niks bereikt met wat ze doet en dat het eigenlijk alleen maar averechts werkt.’ Het is leuk naar Woestijnruiter Pauws hoofd te kijken in deze uitzending met die wisselend verblufte en pedante oogopslag zodra zijn ‘icoon van de vrijheid van meningsuiting’ aangevallen wordt. Via deze link kunt u er naar kijken: http://omroep.vara.nl/tvradiointernet_detail.jsp?maintopic=424&subtopic=219241
1 opmerking:
Vrije meninguiting, kwetsende mening, belediging, geweld en hypocrisie
Een vrije mening kan als een kwetsing of zelfs een belediging ervaren worden. Een belediging kan als een vrije mening vermomd worden. Als je een mening uit met als doel de ander te kwetsen dan kan dat als een belediging beschouwd worden. Als een mening kwetst, maar niet het doel heeft om te kwetsen, dan is het geen belediging. Een belediging rechtvaardigt geen geweld. Iemand die zich gekwetst of beledigd voelt, zal soms geweld (willen) gebruiken.
Hoe vaker je iemand kwetst, hoe sneller iemand jouw mening als kwetsend en beledigend zal ervaren. Hoe vaker je iemand kwetst, hoe meer de gekwetste het idee zal krijgen dat je hem met opzet kwetst. Hoe vaker je ontkent dat je iemand kwetst, die zich wel degelijk systematisch gekwetst voelt, hoe meer die persoon je als een hypocriet zal beschouwen. Hoe meer mensen je als een hypocriet beschouwen, hoe minder zij je zullen geloven als je zegt dat je hen niet wilt kwetsen, terwijl zij zich wel degelijk door jou gekwetst voelen.
Hoe vaker mensen in het Westen ontkennen dat zij medeverantwoordelijk zijn voor een groot deel van de kwetsingen in het Midden-Oosten, hoe meer mensen in het Midden-Oosten mensen in het Westen als hypocriet zullen beschouwen.
Hoe vaker mensen in het Westen ontkennen dat zij medeverantwoordelijk zijn voor een groot deel van de kwetsingen van Palestijnen, Irakezen, Afghanen, Tsjetsjenen en andere moslims, hoe meer moslims mensen in het Westen als hypocriet zullen beschouwen.
Hoe meer moslims mensen in het Westen als hypocriet beschouwen, hoe minder zij mensen in het Westen zullen geloven als zij zeggen moslims niet te willen kwetsen, terwijl moslims zich wel degelijk door hen gekwetst voelen.
Een reactie posten