De Onthullende Yoeri Albrecht Affaire

De Yoeri Albrecht Affaire, waarbij de directeur van het Amsterdamse debatcentrum De Balie een journalist met geweld zijn werk probeerde onmogelijk te maken, heeft één ding zichtbaar gemaakt, namelijk dat de Nederlandse zogeheten ‘politiek-literaire elite’ hysterisch reageert zodra zij met de werkelijkheid wordt geconfronteerd. Zolang zij binnenskamers van alles kan bedisselen is er voor deze autistische, locale  bovenlaag weinig te vrezen, corrupte politici blijven op het pluche gekleefd zitten, zonder dat de ‘vrije pers’ onmiddellijk hun vertrek eist. Ons kent immers ons, allen eten in feite uit dezelfde ruif, de één via subsidies, de ander via een vorstelijk salaris, en alles gefinancierd door de belastingbetaler. 

Yoeri Albrecht is exemplarisch voor dit gecorrumpeerde bestel. Alleen maakte hij deze week een kolossale fout. Dat was niet zozeer zijn geweld tegen een journalist die hem vroeg hoe de financiële banden tussen de NAVO en de Balie verlopen, maar het feit dat hij uit zijn schuilplaats was gekropen. Zolang Albrecht in zijn fort bleef, kon hij moeiteloos in de Balie als een kleine tiran onweersproken de scepter zwaaien. Maar net als iedere machtsbeluste kleinburger wilde hij nu met het oog op de dreiging van een Derde Wereldoorlog ook zijn stempel drukken op datgene wat er zich in de publieke ruimte voltrekt. Dat werd deze week zijn demasqué, want de straat is nog steeds het domein van de eenvoudige stervelingen. En een deel van hen weigert zijn mond te houden overs de gekte van de oorlogszuchtige zelfbenoemde elite. Zo werkt nu eenmaal de almaar beperktere westerse ‘vrijheid van meningsuiting.’ En dus lieten de gewone burgers hun stem horen toen de Groen Linkse burgemeester Femke Halsema op  het Leidseplein haar enthousiasme voor de NAVO-proxy-oorlog ten gehore bracht, naast de door een bermbom getroffen Russische tank, waarin vier militairen sneuvelden, en die nu als oorlogstrofee in Amsterdam staat. Halsema reageerde sprakeloos toen een jonge vrouw haar vertelde te walgen van deze publiciteitsstunt. Op zijn beurt kon de opgewonden Albrecht niet anders reageren dan met optimaal geweld tegen een journalist die hem een kritische vraag stelde. Daarmee toonde hij datgene aan wat ik al talloze jaren op mijn weblog duidelijk probeer te maken, en dat is dat wij zeker niet in een democratie leven, maar in een totalitaire technocratie. De lezer zal begrijpen wat voor Schadenfreude ik had toen ik zag hoe de directeur van een debatcentrum elk niet door hem geregisseerd debat haat. Daarmee demonstreerde hij tevens hoe verrot het bestel in Nederland is. Zelfs de mainstream-media konden deze mentaliteit, zo kenmerkend voor straattuig, niet langer meer verdoezelen. Francisco van Jole, journalist en eindredacteur van de website Joop schreef onder de kop ‘De Balie, de oorlog en de vrijheid van meningsuiting’ ondermeer het volgende:

De actie lokte in de Duitse hoofdstad protest uit van inwoners die vinden dat je zo niet met oorlog moet omgaan. In Nederland klinkt dat geluid ook: ‘Het is ook nogal primitief om de wapens van een vijand als trofee te tonen, maar dat is blijkbaar het niveau waarop er tegenwoordig in De Balie wordt gediscussieerd,’ schrijft vredesactiviste Wendela de Vries in de krant.

Die laatste kritiek op het discussieniveau werd op ontstellende wijze bevestigd door Balie-directeur Yoeri Albrecht. Burgemeester Halsema had amper verkondigd dat de democratie verdedigd moest worden door 'pal te staan voor onze journalisten, schrijvers en kunstenaars, want zij zijn de tegenmacht waar onze rechtsstaat op stut' of Albrecht gebruikte gewoon geweld om een interviewer het zwijgen op te leggen. Nadat de volgende dag de beelden daarvan online verschenen maakte hij rap excuses. Media snelden hem te hulp. Een columnist van NRC probeerde het ontoelaatbare gedrag van Albrecht goed te praten en gaf het slachtoffer de schuld, ook al had hij niet zelf gezien wat zich afspeelde.

Het lijkt een incident maar misschien is er meer aan de hand. Dergelijke woede-explosies komen zelden alleen. Een paar jaar terug kreeg ik zelf te maken met het bizarre gedrag van Albrecht. Een mensenrechtenorganisatie vroeg me een debat te leiden in De Balie. Ik stemde daarmee in vanwege de goede zaak maar een tijd later werd ik ineens door een beduusde woordvoerder afgebeld. Albrecht had mijn optreden toen het hem ter ore kwam namelijk direct verboden. Al snel werd me duidelijk waarom. 

Joop heeft een paar jaar terug onthuld dat in De Balie door extreemrechtse lieden op weerzinwekkende wijze werd gedebatteerd over moslims. Uit wraak over die onthulling werd ik bijna twee jaar daarna door Albrecht gecanceld. De mensenrechtenorganisatie durfde niet tegen hem in te gaan want, zo legden ze uit, De Balie was een belangrijke partner. Ik was verbijsterd en probeerde de boel nog te redden maar bemiddelingspogingen door derden liepen op niets uit. ‘Zo gauw jouw naam valt krijgt hij een rode waas voor zijn ogen,’ zei een betrokkene. Verdere actie had ook geen zin. ‘Hij is een succesvol, machtig man met een enorm netwerk, daar ga je nooit van winnen,’ luidde het advies.

Ik heb er nooit eerder wat over gezegd maar blijk dus niet de enige te zijn die door deze man het werken als journalist onmogelijk wordt gemaakt. Terwijl Albrecht zich ondertussen voordoet als een groot verdediger van de vrijheid van meningsuiting. 

Er wordt voor zo ver bekend een onderzoek ingesteld naar de intimiderende praktijken binnen een ander gesubsidieerd debatcentrum in Amsterdam, Pakhuis De Zwijger. Misschien kunnen die onderzoekers meteen doorpakken om er zeker van te zijn dat de gemeente ook bij De Balie echt ‘pal staat voor onze journalisten, schrijvers en kunstenaars.’

Tot slot nog even over de tank als symbool van de strijd ‘tegen misinformatie en samenzweringstheorieën.’ Halsema noemde opvallend genoeg niet de belangrijkste reden om het oorlogstuig middenin de stad te plaatsen. Het betreft gewoon een campagne van de Oekraïense overheid om dit soort tentoonstellingen in tal van grote Europese steden te houden. Mij lijkt het een terechte daad van solidariteit dat te faciliteren. Dat kun je gewoon zeggen en ik vind het vreemd dat Halsema het verzweeg. Dat niet noemen is juist koren op de molen van mensen die dol zijn op ‘misinformatie en samenzweringstheorieën.’ Met dergelijke verhullingen gaan we de oorlog daartegen niet winnen.

Het lijkt me al met al ook een goed onderwerp voor een debat in De Balie. Ik doe er graag aan mee. O wacht…

https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/de-balie-de-oorlog-en-de-vrijheid-van-meningsuiting

Interessant is tevens dat het bestuur van de Balie ‘wordt gevormd door Yoeri Albrecht (algemeen/inhoudelijk directeur sinds 15-11-2010) en Femke Monaghan van Wachem (zakelijk directeur sinds 01-02-2020). Yoeri Albrecht en Femke Monaghan van Wachem vormen samen de directie/ het bestuur waarbij eerstgenoemde voorzitter is. Beiden directieleden zijn statutair directeur.’ 

Zo werkt de bellicose democratie in Amsterdam. Twee mensen die zowel de directie als het bestuur vormen. Geen speld tussen te krijgen. Aldus werkt de hoofdstedelijke politieke mafia. Meer daarover later.

De extreem rechtse Yoeri Albrecht met Oekraïne's vlaggetje.