De val van Bachmoet/Artyomovsk
De stad Bachmoet of zoals Rusland het noemt Artyomovsk (*) is sinds zaterdagnamiddag finaal in handen van Rusland gevallen. De regering Zelenski ontkent dit wel maar dat is gezien de evolutie van de strijd amper geloofwaardig. Een maandenlange zeer dodelijke strijd tussen Rusland en het Oekraïens leger wordt nu dus eindelijk beslecht in het voordeel van Moskou. De stad is een knooppunt van snelwegen en spoorlijnen en is ook een industrieel centrum dat ooit bij de onafhankelijkheid in 1991 een 80.000 inwoners telde. Die zijn allen weg.
Op de kaart van dit stuk Oekraïne is duidelijk te merken hoe de stad Bachmoet/Artyomovsk (ovaal rood bovenaan) een kruispunt is van snelwegen en ook spoorlijnen. Wat haar uiteraard strategisch belangrijk maakt. De andere twee in rood aangeduide steden liggen bij de provinciehoofdplaats Donetsk en zijn op dit ogenblik het toneel van eveneens zware gevechten.
Marinka is behoudens het noordelijk deel van de stad geheel in Russische handen terwijl het iets noordelijker gelegen Avdivka tot op zekere hoogte omsingeld is. Beiden zijn militair belangrijk daar vanaf die plaatsen het gemakkelijk is om de stad Donetsk te beschieten. Elders wordt er aan het front buiten beschietingen met raketten of kanonnen amper of niet gevochten.
Een knooppunt
Het zoals onze massamedia afdoen als een onbelangrijke strijd voor een onbelangrijke stad is dan ook fout. Maar ja, het Oekraïense leger was hier aan het verliezen en dus was dat volgens onze pers een onbelangrijk stadje waar de Russen om voor hen onbegrijpelijke reden maar voor bleven doorvechten.
Haar ligging op de kaart toont natuurlijk anders. Het ligt tussen de provinciale hoofdstad Donetsk en de steden Slavjansk en Kramatorsk die aan de grens liggen van de regio Donetsk. Eens die twee steden veroverd kan men stellen dat dit gebied geheel in Russische handen is. En tussen die steden en Bachmoet/Artyomovsk ligt de weg grotendeels open.
Dat is de reden waarom Oekraïne hier vele duizenden soldaten wou opofferen en de stad tot de laatste snik wou behouden. Kost wat kost. Hetzelfde voor Rusland natuurlijk. Ook voor Jevgeni Prigozhin en zijn private militie Wagner. Zeker voor hem betreft het hier persoonlijke glorie. In de geschiedenis zal hij in Rusland gekend zijn als de bevrijder van de stad.
In het Westen zal dat natuurlijk anders zijn en is hij nu al de slachter van die stad gebruikmakend van een leger van criminelen. Logisch want de geschiedenis wordt niet geschreven op feitelijke en objectieve gronden maar op basis van oorlogspropaganda. Verbazingwekkend is dat hij door het Westen nog niet voor haar Internationaal Strafhof in Den Haag is gesleurd.
Methodiek
Het feit dat het Oekraïense leger hier al maanden ondanks de massale verliezen blijft doorvechten toont ook een essentieel verschil in methodiek tussen beide legers. Toen Rusland besefte dat haar positie in de stad Kherson en omgeving precair was trok ze zich in zeer gedisciplineerde wijze terug.
Niemand, noch in Kiev, Washington of Brussel maakte gewag van zelfs maar een Russische dode en dit voor wat een operatie die tienduizenden manschappen betrof die allen over een pontonbrug over de Dnjepr, een zeer brede rivier, moesten trekken. Alleen over het bezit van een dorp kilometers ten noordwesten werd toen even gevochten.
Toch opvallend en een bewijs dat het Russisch leger niet, zoals de Morgen op 18 mei schreef, “disfunctioneel” is. Integendeel om zoiets te kunnen uitvoeren moet het strikt gedisciplineerd en zeer goed georganiseerd zijn. Het lijkt ook de zwakte van het Oekraïense leger te tonen. Ze wisten al dagenlang dat de Russen zich gingen terugtrekken maar bleven zitten!
De toestand op 26 januari 2023 rond Bachmoet en na de verovering van de stad Soledar. De verovering van die stad was volgens Dominique Minten in De Standaard een nepverhaal. Zonder de verovering van de mijnstad Soledar was een aanval op Bachmoet praktisch onmogelijk.
Pas eens de stad en de regio door de Russen verlaten verscheen het Oekraïense leger die dan maar de overwinning claimde. Wat iedereen natuurlijk vergat is dat dagen voordien een groot deel van de er overgebleven bevolking oostwaarts was getrokken richting de Donbass en Rusland zelf.
De geschiedenis wreekt zich
Want wat ieder in onze media gemakshalve vergeet is dat deze oorlog gewoon een voortzetting is van de burgeroorlog die ontstond toen het Westen fascistische knokploegen in Kiev hielp de macht te grijpen. Namen als Odessa, Mariupol, Slavjansk en ook Bachmoet werden toen in 2014 met Westerse steun veroverd op diegenen die de toch wettige regering bleven verdedigen.
Alles vloeit voort uit het verleden. Het land van origineel Kiev Rus heeft nu eenmaal de Poolse veroveringen meegemaakt waarna in de 18de eeuw het na de opstand van de kozakken terug in Russische handen viel. Een stuk, Oost Galicië, bleef Pools en werd nadien Oostenrijks met als voornaamste stad Lemberg/Lvov of Lviv.
Het was een gebied waar het merendeel Pools sprak maar een ander deel een soort Oekraïens, ook wel Rutheens genoemd, met een minderheid van Jiddisch sprekende joden.
Mede dankzij de lokale versie van de Orthodoxe Kerk, de Grieks-Katholieke kerk, werd het nooit echt Pools. Zo was de vader van Stepan Bandera, de held uit W.O. II van de Oekraïense ultra’s, een priester in die kerk die in 1596 als gevolg van de bezetting dor de katholieke Pools-Litouwse confederatie zich aansloot bij het Vaticaan.
Je had in wezen in die periode in dat gebied drie categorieën: Poolse adel die parasiteerde op de boeren die feitelijk lijfeigenen waren en de joden die tussenpersoon speelde tussen de boeren en de heersende Poolse adel om de huurgelden te ontvangen. Wat hen zeker niet geliefd maakte.
De Grieks-Orthodoxe priesters (Ook gekend als de Uniatenkerk) die zich onder de paraplu van het Vaticaan en zo Polen hadden geschaard zorgden voor extra controle op de arme boerenbevolking. Wel waren er zeker in het oosten van Oekraïne welstellende lokale boeren, de kozakken die in het midden van de 17de eeuw tegen de Poolse bezetting in opstand komen en ook zorgen voor de eerste pogrom tegen joden.
Vanaf ongeveer 1654 zal het gebied rond Kiev en de Dnjepr onder Russische controle vallen. De kozakken hadden er in de regio af te rekenen met drie machten, Polen, de Ottomanen en Rusland en kozen logischerwijze voor dat laatste. Het westen bleef echter Pools.
Het leverde een splitsing op die cultureel en politiek in het land nooit verteerd is. Zeker toen de Sovjetunie nog meende om ook Galicië met Lemberg te doen aansluiten bij de Sovjetunie. Iets waar een parlementslid de gebiedshongerige tsaren reeds voor had gewaarschuwd.
Een vleesmolen
Hoeveel levens deze slag om Bachmoet/Artyomovsk heeft gekost zal nooit geweten zijn maar zeker de verhalen langs Oekraïense kant zijn gewoon hallucinant. Met pelotons waarvan er na een dag aan het front amper nog mensen overbleven met de rest dood en gewond.
Met de moed der waanhoop of de waanzin blijven Oekraïense soldaten de laatste straten van de stad verdedigen. Rood is Russisch. De toestand op 19 mei 2023 maar die frontlijn kan nadien weeral zijn opgeschoven. Op 20 mei was ook dit laatste stukje gevallen.
Onderaan beschikt men nog over een geasfalteerde weg met natuurlijk het risico hier beschoten te worden. Een blauw blokje betekent theoretisch een Oekraïense brigade van dus een 4.000 manschappen. Maar dat getal is hier pure theorie.
In de betwiste gelekte geheime Amerikaanse rapporten is er zelfs sprake van 7 Oekraïense doden voor 1 Rus. Een voor zover geweten in de militaire geschiedenis nooit geziene verhouding. Mogelijks is het een vervalsing om zo de Russen de indruk te geven dat het Oekraïense leger op instorten staat en ze zo een vals gevoel van veiligheid krijgen. Het kan waar zijn maar het kan evengoed gelogen zijn.
Maar de hardnekkigheid van het Oekraïense leger wekt langs beide zijden verbazing. Zelfs al moest men deze soldaten via een onder hevig vuur liggende landweg sturen dan nog deed men dat. Waanzin. Velen moeten nooit in Bachmoet/Artyomovsk geraakt zijn.
Normaal zaten er meer dan 15.000 Oekraïense soldaten in de stad. Zelfs op het einde waren er nog meer dan duizend die dan over die landweg moesten vluchten. Onder het vuur van kanonnen, geweren, tanks en raketten. Niemand zal ooit weten hoeveel er op de vlucht stierven.
Het fanatisme van de Oekraïense legerleiding was hier erg groot. Nog meer zo dan bij de belegering door het Russische leger van de steden Mariupol en Lysychansk. De doden zullen, indien men ze kan terugvinden en identificeren, een mooi graf krijgen met als ‘troost’ een grote Oekraïense vlag er bovenop.
Het Oekraïense leger poogde hen trouwens gedurende de laatste week nog te ontzetten met een offensief op de noordelijke en zuidelijke flanken maar buiten enkele kilometers landbouwgrond en bossen leverde dat amper iets op. Volgens Russische bronnen wel veel doden.
Heel vermoedelijk zal het Oekraïense leger daar dan ook blijven verder vechten hopende Bachmoet te heroveren. Een waanzin die in de geschiedenisboeken zal komen. En dan is het ook nog wachten op dat al maanden als groots aangekondigde Oekraïense offensief.
Wie gelooft Zelensky nog?
Van de NAVO kregen ze zowat alles dat ze wensten maar ze blijven maar vragen. Nu willen ze ook F16’s en lange afstandsraketten. Maar of dat op het slagveld veel zal opleveren is maar de vraag. En in het Westen groeit het scepticisme. In Rusland lacht men hen op vele plaatsen openlijk uit.
Het toont wel aan dat men onvoldoende wapens heeft om met succes gans Oekraïne, incluis de Krim, te veroveren zoals de minimumeisen van de regering in Kiev stellen. Pas als ook de Russische president in een cel van het Internationaal Strafhof zit wil men onderhandelen.
Zowat de laatste straten die het Oekraïense leger in de stad op 17 mei nog controleerde en waar deze soldaten een zelden gezien rakettenregen moesten ondergaan. Kortom: de hel. Op de achtergrond zie je de velden.
Maar dat zijn geen onderhandelingen maar een dictaat. En dan zou Zelenski in het Kremlin moeten zitten en bevelen uitdelen. Het toont de waanzin van de man die het ene ogenblik bij Poetin op zijn knieën wil gaan smeken en dan elk gesprek weigert en aan iedere Oekraïner dat zelfs heeft verboden. Durft iemand hem zeggen dat hij waanzinnig is?
Maar ondertussen zou China van de EU tussen Rusland en Oekraïne moeten onderhandelen. Weet de EU wel waar ze mee bezig zijn? Zelenski komt op bezoek naar de EU en krijgt zomaar miljarden euro’s of dollars aan wapens.
Met als enige voorwaarde dat ze er zoveel mogelijk Russen mee doden. Ondertussen zitten Europese regeringen te zoeken naar middelen om te besparen want de schulden lopen op en de begrotingen kleuren almaar roder.
Dat ook deze door het Westen gevoerde oorlog berust op fantasie doet denken aan al die westerse oorlogen van de laatste decennia. “We leden aan collectief wensdenken en stelden de toestand mooier voor dan de werkelijkheid. Maar tijdens de missie was het al duidelijk dat we de doelstellingen niet konden halen”, aldus een rapport van het Nederlandse leger over de oorlog tegen Afghanistan.
Men wist het dus maar sloot om allerlei reden de ogen. Het was hetzelfde verhaal met dat in Vietnam, Cambodja en Laos of dat in Irak, Jemen en de interventie in Syrië waar onze experten van dienst op de televisie al midden 2012 de overwinning van die terreurgroepen predikten.
Men noemt dat het failliet van het westerse imperialisme. De VS spendeerden volgens eigen zeggen het fabelachtige bedrag van 982 miljard dollar (!) in Afghanistan. Met als resultaat dat de Taliban tegenwoordig beschikken over modern legermateriaal.
Wat wil Rusland?
Een amper of niet in de media gestelde vraag is wat Rusland nu gaat doen en wat exact haar doel is. Wil het Kiev innemen of Kharkov? Er zitten ongeveer een geschatte 600.000 Russen gevechtsklaar in Oekraïne. Komen die in actie en wacht men eerst op het startschot van de Oekraïners?
In wezen heeft Moskou en Poetin sinds de aanval op Oekraïne nooit exact gezegd wat de oorlogsdoeleinden zijn. Een strategie als een ander maar het maakt het mogelijk om soepel te zijn als men de overwinning uitroept.
Origineel leek het alsof Moskou het herstel van de culturele rechten (het Russisch) wat dan denazificatie moest heten. Verder diende er een gedeeltelijke ontwapening te gebeuren, autonomie voor de Donbas en mocht het geen lid worden van de NAVO. Wat president Zelenski eerst nog leek te aanvaarden maar al snel na een zoveelste koerswijziging verwierp. Onder Amerikaanse druk stellen sommigen.
Jevgeni Prigozhin is de feitelijke winnaar van de strijd voor de controle over Bachmoet/Artyomovsk. Hij heeft nu al de eretitels van held van de Russische federatie en die van de republieken Donetsk en Loehansk. Zeker is dat zoals het er nu voorstaat zal hij ook in de Russische geschiedenisboeken geboekt staat als de held van die strijd.
Toen hij de overwinning aankondigde viel hij weer scherp uit naar de minister van Russische minister van Defensie Sergei Shoigu en de stafchef van het Russische leger Valerie Gerasimov
Of zijn bewering over een gebrek aan munitie klopt is niet zeker. De hoeveelheid munitie in allerlei vormen die hier door zijn huurlingenleger gebruikt werd is fenomenaal hoog. Is ook dit theater om het Westen om de tuin te leiden? Mogelijks.
Maar dat Rusland hoe dan ook deze oorlog zal winnen daaraan twijfelt amper iemand. Zelfs in onze media en in verklaringen van toplui in het Westen geeft men dat schoorvoetend toe. Rusland had zich duidelijk ook goed voorbereid, beter zelfs dan de NAVO zoals blijkt. En de westerse sancties? Tegen wie?
Zo groeit de Russische economie volgens ramingen van het IMF dit jaar met 0,7% en dat is evenveel als die van België, Frankrijk en Italië maar meer dan Duitsland die met 0,1 krimpt en het Verenigde Koninkrijk die –0,3% haalt.
Joseph Borrel, de man die instaat voor het buitenlands (wan)beleid van de EU, is dan ook wanhopig en zou zelfs Indië in de ban willen slagen omdat die Russische olie raffineert en verkoopt en een handel opzet in Russische diamanten. Een simpele kijk op de wereldeconomie en het resultaat van sancties à l’americain had hem dit zo geleerd.
Toen de Oekraïense soldaten de stad westwaarts verlieten richting de velden stak men die met fosforbommen in brand. Van een hel gesproken. Intussen zijn er vragen over de stafchef van het Oekraïense leger Valerie Zaluzhnyi die al een maand niet meer gezien is en volgens sommigen om het leven zou zijn gekomen.
Alleen als men de fantasierijke en soms hilarische verhalen in onze media gelooft droomt men nog van een Oekraïense overwinning. Om voor altijd te herinneren zijn zeker het maandenlang aangehouden krantenverhaal over een Russisch tekort aan raketten en dat Russische soldaten door een gebrek aan munitie moeten vechten met hun schop. Als idee toch fantastisch. John Cleese had het nooit kunnen bedenken.
Willy Van Damme
*: De stad was genoemd naar een van de eerste bolsjewieken die ook op goede voet leefde met Jozef Stalin. Zijn portret werd hier in een eerder verhaal over Oekraïne geschetst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten