Oproep aan intellectuele drenkelingen
Karel van Wolferen
Heel even werd voor een groot aantal landgenoten een tipje opgelicht van de sluier die verhult dat Nederland is gedegradeerd tot een bananenrepubliek. Dat is een staatsvorm herkenbaar aan de gewoonte van bazen om even gauw een nieuwe wet te maken als een rechter die niet in de pas loopt iets van hun beleid onwettig heeft verklaard. De uitspraak van de Nederlandse ongehoorzame rechter ging gepaard met een voor goede verstaanders hoorbare zucht van verlichting, door wat men dacht te hebben meegemaakt: een plotselinge stopzetting van iets dat doet denken aan een gigantische wals. Een wals waarmee al een jaar lang een totalitair politiek bestel over het land wordt uitgerold, en die de oneffenheden daarvan platstrijkt. De vastberaden Jeroen Pols had aanvankelijk resultaat bereikt met zijn kort geding tegen de staat aangaande de avondklok. Van meerdere kanten hoor ik dat de reactie van het demissionaire kabinet Rutte (dat nota bene is afgetreden wegens politiek bedrog) nog heel wat meer juristen heeft aangespoord om gewetensvragen te stellen over het lot van Nederland als rechtsstaat. Sommige zullen proberen, zo hoor ik, om in dit late stadium te bezien of er nog iets te redden valt. Juristen worden in het algemeen gezien als een subgroep binnen de hoogopgeleiden van intellectueel Nederland. En misschien kan een initiatief vanuit die juridische hoek iets doen aan de gezapigheid van laatstgenoemd bevolkingsdeel.
Er bestaat een algemene misvatting dat intellectuelen meer weten en begrijpen dan niet-intellectuelen. In mijn waarneming is dat zelden het geval. Meestal weten intellectuelen dingen op een andere, meer georganiseerde en veelal bureaucratische manier, zonder ruimte voor spontaniteit. Ook koesteren intellectuelen veelal angstvallig datgene wat ze denken te weten. Ze worden daarom eerder boos dan niet-intellectuelen als je hen wijst op vergissingen. Ze zien hun denken als vergelijkbaar met persoonlijk bezit, dat na inspanning tot stand is gekomen. Intellectuelen leven volgens henzelf meer bewust vanuit het verstand, en zijn daar meer mee bezig dan niet-intellectuelen. Ik denk dat dit waanidee begraven kan worden nu de intellectuelen de recente verandering van Nederland in een dictatuur teneinde een magisch virus onder de knie te krijgen, hebben geaccepteerd. Zo hebben zij in recente jaren ook de menselijke uitstoot van CO22 als oorzaak van de aanstaande ondergang van onze planeet aangenomen, en het idee dat gender op aanvraag gewisseld kan worden, omarmd. Deze voorbeelden bewijzen dat ze in de eerste plaats bang zijn om hun reputatie en/of baantjes te verliezen als ze zich niet conformeren aan de heersende intellectuele mode. De schijtlaarsgraad is hier hoger dan bij niet-intellectuelen.
Een kwijtgeraakt aangeboren menselijk gevoel voor proportie is thans een van de meest opvallende kenmerken van intellectueel Nederland. Men kan heel geagiteerd raken over mensenrechtenmisstanden in bijvoorbeeld China of Rusland, maar de stampende laars van het afgelopen jaar op de mensenrechten in eigen land, lijkt te worden weggezet als genoodzaakt door omstandigheden. In het verweer tegen de beslissing over de illegaliteit van de avondklok durfden de machthebbers de omstandigheden te vergelijken met een dijkdoorbraak.
Intellectueel Nederland heb ik eerder omschreven als een gekapseisd schip. Maar ik ben alert gebleven op de mogelijkheid van drenkelingen die misschien houvast zoeken, en dus kijk ik nog wel eens naar wat schrijvers en denkers op tv te vertellen hebben. Ik wil ook altijd nog graag begrijpen hoe het komt dat ze denken hoe ze denken.
Buitenhof werd lang als het meest serieuze vaste discussieprogramma op de tv beschouwd, en op 21 februari keek ik er weer eens naar om te zien of iemand had opgemerkt dat wat de voorzieningenrechter had gezegd over het ontbreken van een voldoende acute noodsituatie, niet zomaar kon worden weggewuifd door de uitleg van reguliere commentatoren, dat de regering een foutje had gemaakt door het beleid middels een verkeerde wet te legitimeren. Er was geen teken dat het verdonkeremanen van buitenproportionaliteit de Buitenhof-deelnemers was opgevallen. Wel leek de eerste vraag van de interviewer beloftes in te houden, waardoor ik bleef kijken: hij wilde weten of de ‘fikse deuk’ in het vertrouwen in het beleid een brug had geslagen naar ‘wantrouwen’.
Een rampenwetenschapper mocht meepraten. Meteen bleek duidelijk dat deze specialist van net over de 40, Michel Dückers, nog nooit een echte ramp heeft meegemaakt. Zou dat wel zo zijn geweest, dan zou zijn gevoel voor proportie in opstand zijn gekomen. Want hij zou dan hebben beseft dat een echte ramp op een wezenlijke manier afwijkt van een verzonnen ramp, alleen al door wat mensen doen wanneer zij een ramp beleven.
Ook bij deze uitzending, zoals bij alles wat via de NOS tot ons komt, werd aan het huidige bestaan van een echte ramp niet getwijfeld. De discussies vinden steeds plaats in een surrealistische wereld waarin dat gegeven niet kan worden onderzocht. Je kan het vergelijken met een ballon die met een speldeprik onschadelijk kan worden gemaakt. Er zijn twee spelden die dat kunnen doen in het geval van de 'coronaramp': door de vraag te beantwoorden of we te maken hebben met een killervirus dat te vergelijken is met ziekteverwekkers als Ebola of de builenpest, of cholera, en door te kijken naar de voor een breed publiek toegankelijke studies in gerenommeerde medische vakbladen, die aantonen dat de PCR-test niet in staat is om besmettelijkheid van Covid-19, of van wat dan ook, aan te tonen. Geen van de deelnemers aan het Buitenhofgesprek wilde ook maar een millimeter in die richting denken.
Verder mocht een hoogleraar sociale psychologie meepraten. Hij maakte weliswaar gewag van de lichtzinnigheid van onze regering, maar zijn oplossing om een radicalisering zoals complotdenken (het begin van “vreselijke dingen die we niet willen”) te voorkomen, is dat onze besluitvoerders meer aandacht moeten besteden aan wat de gedragswetenschappen ons leren. Je hoort wel meer over die sociale wetenschappers die zich bij het OMT zouden moeten aansluiten.
De ‘Denker des Vaderlands’, die ook aanzat, mag toch wel een vertegenwoordiger van intellectueel Nederland worden genoemd. Daan Roovers is voormalig redacteur van Filosofie Magazine en docent publieksfilosofie op de UvA, en zij staat erom bekend dat zij het nadenken over wat van publiek belang is wil stimuleren. Zij was inderdaad de meest bedachtzame van de Buitenhofgasten. Ze wil kritische stemmen toestaan. En zij vindt dat de overheid even een boekje van Kahneman moet lezen, een psycholoog die uitlegt hoe onze hersens ons kunnen bedriegen. Dus weer dezelfde denkvlucht naar gevestigde ‘wetenschappen’ over menselijk gedrag.
Verwacht er niet veel van. Zeker niet als gids om ons te doen begrijpen wat de wereld momenteel meemaakt. Wat de sociale wetenschappen gemeen hebben is dat hun manieren van kijken naar de wereld geen, of zeer onvoldoende, rekening houden met macht – hoe macht tot stand komt, hoe het werkt en vooral ook hoe het corrumpeert. Ik wil deze gelegenheid aangrijpen om de precies een jaar geleden overleden socioloog Joop Goudsblom te memoreren. Een grootheid in Nederland. Hij was een loyale en bijzondere vriend, en een zeldzame collega die dit mankement van de sociologie begreep.
De Buitenhofdeelnemers leken geen benul te hebben van de machtsgreep die we meemaken. De vleesgeworden intellectuele onnozelheid, Bas Heijne, mocht reclame maken voor zijn jongste boek, 'Leugen & Waarheid'. Daarin probeert hij uit te vissen waarom de liberaal-democratische wereld van nu met heftige aanvallen te maken heeft, zoals van complottheorieën, elitehaat, en van wantrouwen in de politiek, de wetenschap en de instituties. Ja, hoe zou dat nou komen? Aan de Buitenhoftafel wijdde hij erover uit: “Als je het gevoel hebt dat de ander je bedriegt, dan ga je overal iets achter zoeken. Je begint met twijfel over het nut van mondkapjes en uiteindelijk denk je dat… Bill Gates een chip in je hoofd wil planten om je te besturen.”
Geen moment lijkt Heijne te beseffen dat de hem via de reguliere media aangereikte feiten en de heersende macht elkaar in stand houden. Hij lijkt geen bronnen te raadplegen die hem in staat zouden stellen om zelfstandig te denken, los van het voorgeschreven verhaal. Schamper doen over Bill Gates en over de grote macht die deze zou hebben, is een gewoonte geworden van de intellectuele goegemeente. Ik hoor vaak dat het niet mogelijk is dat één persoon zoveel macht heeft kunnen vergaren. Het is dan ook niet makkelijk te geloven. Maar het is wel een feit dat Gates praktisch overal bij betrokken is wanneer je de zogenaamde duurzame ontwikkelingsdoelstellingen van de Grote Herstart gaat bekijken. Verderop in dit nummer kunt u daar meer over lezen. Gates is een veroveraar. Hij heeft een positie bij de WHO bemachtigd waarbij hij zich mag gedragen als een dominante soevereine staat. Die ideeën om chips of een soort elektronische tatoeëring in het menselijk lichaam aan te brengen zijn van hemzelf.
Heijne herhaalde het vaak gehoorde argument dat diegenen die niet in de pandemie geloven, er een ‘eigen waarheid’ op nahouden, “allemaal hun eigen verhaal waar je in kan wonen.” Als iemand die veel te maken heeft met deze categorie mensen met van het voorgeschreven verhaal afwijkende gedachten, wil ik hem wijzen op een grove denkfout. Al die mensen houden er geen verzameling van verschillende eigen verhalen op na. Zij ‘wonen’ in het verhaal van tienduizenden medisch specialisten, van mensen die de doelstellingen van het World Economic Forum doorlichten, en de geschiedenis van de schijnpandemie grondig hebben bestudeerd. Door hun huiswerk te maken zijn ze alle vrijwel hetzelfde verhaal gaan begrijpen, enkele variaties daargelaten.
Het nieuws begint door te sijpelen via uitspraken van Europese machthebbers dat we met een endemische ramp te maken hebben. We zitten er aan vast, aan 'het virus'. Voorgoed. We zullen er mee moeten leren leven. Nu gaan misschien ook intellectuelen beseffen dat dit de bedoeling was en is, en dat dus het gewone griepseizoen is gepromoveerd tot een permanente bioveiligheids- noodsituatie, met straks in wezen verplichte jaarlijkse injecties als we ons nog willen begeven in openbare ruimtes.
Hier doe ik dan een oproep aan de schrijvers en denkers die zich tot nu toe afzijdig hebben gehouden, maar die hun twijfels over wat ik hierboven heb beschreven, kunnen overwinnen. U zult toch intussen al wel hebben begrepen dat geen van de maatregelen waarmee we op bevel moeten leren leven, ook maar iets van doen hebben met volksgezondheid, of met onze persoonlijke gezondheid. Waarom er dan mee doorgaan? Uw stem verheffen is broodnodig geworden. Het gaat om het behoud van een manier van leven en van een beschaving die moedwillig wordt verwoest door krankzinnige ‘hervormers’. Kijk eens naar de video waarin de minister van vaccinbevordering, Hugo de Jonge, die op de stoel is gaan zitten van de minister van volksgezondheid, in paniek raakt wanneer volksvertegenwoordiger Wybren van Haga geheel voor de hand liggende en legitieme vragen stelt over de onmiskenbare gevallen van mensen die sterven, onmiddellijk na de injecties. De Jonge, duidelijk in paniek, onderbreekt Haga verschillende malen met hysterische uitlatingen als “dit kan niet”, “nepnieuws”, en “we zitten midden in een pandemie”, zonder dat de voorzitter ingrijpt. Is hier niet iets heel bijzonders aan de hand? Is het niet tijd voor u, intellectueel Nederland, om de echte werkelijkheid weer onder ogen te zien? Die werkelijkheid verdwijnt niet als men de ogen ervan afwendt.
De echte werkelijkheid waarin wij leven is er een waarin strenge, maar willekeurige en tegenstrijdige verordeningen worden gehandhaafd voor geen ander doel dan een circusvertoning van gehoorzaamheid. De echte werkelijkheid is er een waarin oppassende burgers boetes krijgen voor het normaalste gedrag in het dagelijkse leven. Is het niet tijd dat de schrijvers en zelfbenoemde denkers van Nederland gaan beseffen dat zij door hun gebrek aan verzet onze huidige dictatuur bevorderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten