Hoe verkoopt een PVDA-politicus zijn neoliberaal beleid aan kiezers die juist hem hebben gekozen om hen te beschermen tegen een neoliberaal beleid? Er is maar één manier: en dat is de aandacht afleiden door een vijand aan te wijzen, die het liefst zo dichtbij mogelijk is en die op elk moment overal in het land een bloedbad kan veroorzaken. En dus suggereert de zich als joods profilerende vicepremier Lodewijk Asscher tegenover Het Parool dat er een vijfde colonne van islamieten onder ons is, bestaande uit 'een jonge generatie die thuis Arabische zenders heeft opstaan,' waarop 'kinderlokkers met kwade intenties' hem of haar kunnen 'ronselen.' Het feit dat hij benadrukt dat deze islamtische 'kinderlokkers' ook nog 'kwade intenties' hebben, alsof er ook 'kinderlokkkers' met goede 'intenties' zouden bestaan, onderstreept nog eens dat de angst met volle kracht moet worden aangewakkerd. Nu de voormalige sociaal-democraten 'de bevrijdende werking' hebben ervaren 'van het afschudden van de ideologische veren,' om in de terminologie te blijven van hun grote voorman Wim Kok, en zij zich vroom bekeerd hebben tot het ware geloof, te weten het neoliberalisme, zitten de PVDA-ers met een probleem van formaat opgescheept, namelijk: hoe overtuigen ze hun achterban dat 'er geen alternatief [is] voor de maatschappelijke constellatie die we nu hebben' en het 'dus geen enkele zin [heeft] daar naar te streven'? De vraag is hoe zij nog geloofwaardig over kunnen komen nu volgens opiniepeilingen blijkt dat hun neoliberaal beleid zal leiden tot een verlies van bijna driekwart van het aantal parlementszetels die de partij nu heeft. Het helpt kennelijk niet om erop te blijven hameren dat 'er geen alternatief' voor het neoliberalisme bestaat, een ideologie die 'het einde van de geschiedenis,' heeft ingeluid, aangezien het, volgens de aanhangers ervan, gehoorzaamt aan even universele en onveranderlijke wetmatigheden als elke andere natuurwet.
In een poging de aandacht voor het failliet van de sociaal-democratie én het neoliberalisme af te leiden, zit er voor het PVDA-boegbeeld niets anders op dan het toepassen van de oude beproefde politiek van de angst. Alle aandacht moet dus worden gefocussed op een binnenlandse vijand, die een rampzalige bedreiging vormt voor de rust en orde in het vaderland. Vandaar dat de vicepremier teruggrijpt op een niet bestaand 'antisemitisme' en vervolgens met veel pathos opmerkt: 'Niet meer vrijheid inleveren,' daarmee het absurde beeld oproepend dat 'zestienjarige' islamieten in Nederland, die 'willens en wetens geronseld zijn door kinderlokkers met kwade intenties' de oorzaak ervan zijn dat Nederlanders hun 'vrijheid' deels hebben moeten 'inleveren.' Maar over welke 'vrijheid' de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid spreekt, verzwijgt hij. Asscher doet het voorkomen alsof onze 'vrijheid,' die door zowel de Nederlandse staat als bijvoorbeeld de Amerikaanse NSA wordt ingeperkt dan wel geschonden, juist door jeugdige islamieten hier al is aangetast. Om deze leugen geloofwaardig te maken wordt naar het vermeende 'antisemitisme' in Nederland verwezen, benevens naar 'kinderlokkers' op 'Arabische zenders' en de 'Kristallnacht' uit het nazi-Duitsland van 1938. Lodewijk Asscher's uitlatingen zijn een schoolvoorbeeld van wat Slavoj Žižek 'postpolitiek' noemt, een
politiek die beweert de oude ideologische strijd achter zich te laten en zich in plaats daarvan te richten op de deskundig management en bestuur, terwijl 'biopolitiek' de regulering van de veiligheid en het welzijn van het leven van mensen als haar primaire doel aanwijst.
Om te voorkomen dat zijn failliete neoliberale beleid ter discussie komt, probeert minister Asscher de aandacht af te leiden, te verleggen naar een interne vijand die met zijn slapende cellen het voortbestaan van fatsoenlijke burgers bedreigt.
Zijn er dan geen 'islamitische extremisten' in Nederland? Ongetwijfeld zullen die bestaan. Zijn die dan niet 'antisemitisch'? Nee. Zij zijn woedend op joodse Nederlanders die publiekelijk de terreur van de 'Joodse staat' steunen. Die steun wordt niet bekritiseerd door Haagse politici die in theorie alle Nederlanders vertegenwoordigen. Integendeel zelfs, Israel kan en mag doen wat het wil, geen enkele westerse natie, zelfs de Verenigde Staten niet met zijn oppermachtige zionistische lobby, kan de terreur stoppen. En dus gaan de zionisten gewoon door met het stelen van Palestijns land en het terroriseren van de Palestijnse burgerbevolking. Joden in Nederland met kennelijk extremistische opvattingen steunen deze terreur, waarbij in 2009 meer dan 300 Palestijnse kinderen werden vermoord en in 2014 meer dan 500, ondanks het feit dat bij het laatste bloedbad
MORE CHILDREN THAN PALESTINIAN FIGHTERS ARE BEING KILLED IN ISRAEL'S OFFENSIVE ON GAZA, ACCORDING TO THE UN. SHOWN HERE ARE THE NAME, AGE, AND SEX OF 132 OF THOSE CHILDREN, RECORDED BY THE AL MEZAN CENTRE FOR HUMAN RIGHTS.
Waarom zouden joodse Nederlanders, die het verkiezen om hier in het veilige en comfortabele Nederland te blijven wonen, het zionistisch fascisme steunen, terwijl dappere Joods-Israeli's die de zionistische terreur van nabij hebben meegemaakt, zich fel hiertegen verzetten? Zo schreef 'Attorney Michael Sfard, an expert in international law and legal advisor to Yesh Din: Volunteers for Human Rights' in de Israelische kwaliteitskrant Haaretz over generaal Gadi Eisenkot, die in februari 2015 zal worden beëdigd als chef staf van de Israelische Strijdkrachten:
'What happened in the Beirut suburb of Dahiya in 2006 will happen in every village from which shots are fired in the direction of Israel,' Eisenkot said to journalists from Yedioth Ahronoth. 'We will wield disproportionate power against every village from which shots are fired on Israel, and cause immense damage and destruction. From our perspective, these are military bases. This isn't a suggestion. This is a plan that has already been authorized.'
Hence, in two short sentences, one of the Israel Defense Force's senior commanders stated, with the world as his witness, his intention to violate the two central tenets of the international laws of war: the principle of distinction, which states that every time military force is used, it is imperative to differentiate enemy combatants from enemy civilians, and that attacks may be directed only at the former; and the proportionality principle, which states that even in attacks against enemy combatants, disproportional use of power is prohibited.
It is important to understand this: The international legal definition of an illegal military attack is one directed at civilians, or one that involves a disproportional use of force. It was as if Eisenkot, then, was standing on a hilltop, declaring his intention to commit war crimes, yelling to passersby, 'My intentions are biggest of all!'
Upholding international law is not a privilege or a choice. It does not bend and shift depending on the complexities of regional geopolitics. Israel, as an active and essential member of the global community, relying on support and friendship from nations worldwide, has a responsibility and obligation to uphold the highest international standards of conduct.
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1027755.html
Geen woord hierover van het Nederlandse kabinet, geen woord hierover van vicepremier Lodewijk Asscher die zich steeds meer manifesteert als een zionistische Nederlander met scherpe kritiek op islamitische Nederlanders. Waarom zwijgt de PVDA-er hierover? Waarom dienen islamieten zich wel aan de wet houden en Joodse-Israeli's niet? Waarom zwijgt Lodewijk Asscher hierover, terwijl hij toch islamitische Nederlanders aanspreekt met de vermaning dat 'je je kind niet met oogkleppen [kunt] opvoeden'? Waarom spreekt hij niet de joodse gemeenschap in Nederland hierop aan? En waarom weigert hij het een initiatief te nemen om het Associatieverdrag met Israel op te schorten totdat de 'Joodse staat' zich aan het internationaal recht houdt? Fatsoenlijke mensen hebben hiervoor gepleit, niet alleen in het Westen, maar ook in Israel zelf. De dappere bejaarde Joods-Israelische Jeff Halper, 'head of The Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD),' schreef op de Amerikaanse website CounterPunch van 18 augustus 2014:
How Israel Undermines International Law Through 'Lawfare'
Globalizing Gaza
Operation Protective Edge was not merely a military assault on a primarily civilian population. As in its previous 'operations' (Cast Lead in 2008-9 and Pillar of Defense in 2012), it was also part of an ongoing assault on international humanitarian law (IHL) by a highly coordinated team of Israeli lawyers, military officers, PR people and politicians, led by (no less) a philosopher of ethics. It is an effort not only to get Israel off the hook for massive violations of human rights and international law, but to help other governments overcome similar constraints when they embark as well on 'asymmetrical warfare,' 'counterinsurgency' and 'counter-terrorism' against peoples resisting domination. It is a campaign that Israel calls 'lawfare' and had better be taken seriously by us all.
Vicepremier Asscher weet dit, maar blijft hierover muisstil, in tegenstelling tot kritische Joden in Israel. Ook via de 'conspiracy of silence' steunt hij de Israelische terreur. Vandaar de walging van onder andere islamitische Nederlanders over de hypocrisie van de Nederlandse politici, en hun spreekbuizen in de Nederlandse mainstream-media. Vandaar de woede over joodse Nederlanders die — oh eeuwige gotspe — zichzelf alleen nog maar als slachtoffer kunnen zien. Het gecultiveerde slachtofferschap van een deel van mijn joodse generatiegenoten en hun kinderen is pathetisch, en heeft weinig tot niets te maken met antisemitisme, maar veel meer met een gebrek aan identiteit. Nagenoeg niemand in de polder die hen durft aan te spreken op hun persoonlijke verantwoordelijkheid, hun persoonlijke integriteit, hun persoonlijke moraliteit, en wel omdat door schuldgevoel, zoals Jan Blokker vaststelde, na 1945
het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig [is] verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders
En wat de identiteitskwestie betreft, daarover schreef Benjamin Beit-Hallahmi, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Haifa, in zijn boek Original Sins. Reflections on the History of Zionism and Israël (1998) ondermeer het volgende:
Het lijden van de joden door de eeuwen heen, en speciaal tijdens de Holocaust, is gebruikt om het ontzeggen van Palestijnse rechten te rationaliseren en te rechtvaardigen. Dit is zo doeltreffend gebeurd dat de Palestijnen beschouwd worden als de agressors in het Israëlisch-Palestijnse conflict, dat gezien wordt als een simpele voortzetting van de eeuwenlange joodse vervolging.
En:
Diep (of niet zo diep) is iedere zionist zich bewust van de fundamentele immoraliteit van de manier waarop het zionisme de oorspronkelijke bewoners heeft behandeld.
En:
In ruil voor de onbeperkte politieke steun aan Israël hebben de Amerikaanse joden gekregen waaraan het ze het meest ontbreekt: een ideologische inhoud om de leegte van hun identiteit te vullen.
Toen ik Beit Hallahmi begin maart 2008 interviewde bevestigde hij dat dat gebrek aan een duidelijk omlijnde joodse identiteit ook opgaat voor de meeste joden in Europa. Dit verklaart het almaar teruggrijpen op de holocaust en het vermeende antisemitisme onder islamitische Europeanen. Al in 1981 waarschuwde Nahum Goldman, 12 jaar lang president van de World Zionist Organisation:
Wij zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort 'ontheiliging,' een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.
Op zijn beurt waarschuwde Avraham Burg, voormalig voorzitter van de Knesset, het Israelisch parlement, die ten slotte de 'diaspora' verkoos boven het leven in Israël, dat de 'staat Israël definiëren als een Joodse staat de sleutel [is] tot zijn ondergang.’Burg verklaarde dat
er weliswaar hier toch nog een Joodse staat mag ontstaan, maar het zal van een ander slag zijn, vreemd en lelijk… Wij leven in een verpletterend mislukte werkelijkheid. Jazeker, we hebben de Hebreeuwse taal nieuw leven ingeblazen, een prachtige theatercultuur geschapen en een sterke munteenheid. Onze Joodse hersenen zijn zo scherp als altijd. We handelen aan de Nasdaq. Maar zijn dit de redenen waarom we een staat creëerden? […] De 2000 jaar oude joodse strijd om te overleven is geëindigd in een nederzettingen-staat, georganiseerd door een amorele kliek van corrupte overtreders van de wet die doof zijn voor zowel hun eigen burgers als voor hun vijanden. Een staat die geen rechtvaardigheid bezit, kan niet overleven. Meer en meer Israëli’s beginnen dit te begrijpen wanneer zij hun kinderen de vraag stellen waar ze denken dat ze over 25 jaar leven. Kinderen die eerlijk zijn geven, tot hun ouders schok, toe dat ze het niet weten. Het aftellen van het einde van de Israëlische samenleving is begonnen.
Desondanks blijft een deel van de joodse gemeenschap in Nederland blind de zionistische terreur steunen, daarbij verwijzend naar het 'toenemend antisemitisme.' Op die manier proberen ze te ontsnappen aan hun eigen persoonlijke verantwoordelijkheid, terwijl ze tegelijkertijd wel een beroep doen op de democratische rechtstaat. Het gevolg is dat zij door ondermeer islamitische Europeanen worden aangesproken op die steun aan de 'Joodse staat.' Het is weerzinwekkend dat vandaag de dag nog steeds joodse Europeanen het zionistisch fascisme steunen. Zij zouden moord en brand schreeuwen zodra ze op dezelfde wijze werden behandeld als Israel de Palestijnse bevolking behandelt. De kritiek op hen is volkomen begrijpelijk. En zelfs het feit dat onder islamitische jongeren extremisten rondlopen is, hoewel verwerpelijk, eveneens begrijpelijk. Een paar jaar voor zijn dood vertelde mij Hajo Meijer van een Ander Joods Geluid, die als jood Auschwitz overleefde:
Een van de ergste joodse terroristen uit de geschiedenis van Palestina/Israël was Avraham Stern, ook bekend onder zijn schuilnaam 'Yaïr'. Hij was de oprichter en - tot zijn dood in 1942 - de inspirator van de gevreesde terreurgroep Stern-Bende (Stern Gang). Deze terreurgroep, in het Ivriet LEHI geheten, was tijdens het Britse mandaat in Palestina en zelfs nog tot eind 1948 berucht om zijn moorden en massaslachtingen. Sterns schuilnaam verwijst naar Eleazar ben Yair, de fanatieke ‘held’ van de opstand tegen de Romeinen, die, na de val van Masada, met zijn mensen collectief zelfmoord pleegde. Het is opmerkelijk dat de minister-president van Israël, Ehud Olmert, het nodig en gepast vond om naar aanleiding van de honderdste geboortedag van Stern een speciale zitting van het Israëlische parlement te organiseren. Bij deze zitting waren, behalve de parlementsleden en de regering, ook de nog levende oud-leden van zijn terreurgroep uitgenodigd.
Deze Avraham Stern was zo anti-Brits dat hij, nadat Mussolini in Noord-Afrika was verslagen, contact met de nazi's zocht om samen met hen tegen de Britten te vechten. Na de moord op de politiechef van Tel-Aviv door twee leden van zijn groep werd hijzelf eind 1941, mede door de hulp van minder extremistische zionisten, door de Britse geheime dienst gedood. De Stern-Bende heeft zich daarna nog schuldig gemaakt aan de moord op de Britse politicus Lord Moyne (op 6 november 1944 in Cairo), de moord op graaf Folke Bernadotte, de afgezant van de Verenigde Naties in het Nabije Oosten (op 6 november 1944) en, last but not least, aan het plegen van de massamoord in Deir Yassin (op 9 april 1948). Hierbij werden in koelen bloede 245 Palestijnen, onder wie veel vrouwen en kinderen, vermoord. De moord op Lord Moyne was aanleiding voor Churchill om 11 dagen later de volgende woorden in het Lagerhuis uit te spreken: 'Als onze dromen over het zionisme moeten eindigen in de rook van de pistolen van moordenaars en als onze pogingen voor zijn toekomst alleen een nieuwe groep gangsters voortbrengen die heel goed in Nazi-Duitsland zouden passen, dan zullen velen, zoals ook ikzelf, de houding moeten herzien die we zo lang en zo consistent in het verleden hebben aangenomen.’
Deze geschiedenis van gewelddaden is in gang gezet en geïnspireerd door een uiterst extremistische en niets ontziende man; Avraham Stern ofwel 'Yair.' Dat Israëls premier Olmert, wiens land ook door het EU-associatieverdrag nauw met ons land en Europa is verbonden, zijn honderdste geboortedag alsmede zijn bendegenoten EERVOL meende te moeten herdenken -- hem zelfs als nationale held meende te moeten presenteren -- moet ons ten aanzien van de moraal van dat land alsook van die van de premier zelf, tot nadenken stemmen. De heer Olmert gebruikte hierbij onder andere de volgende woorden:
'Nu we herdenken dat hij 100 jaar geleden geboren is en dat het 65 jaar geleden is dat hij werd vermoord, verdient "Yair" het, dat de staat Israël hem niet vergeet en dat hij hem herdenkt als een van de pioniers van de mentaliteit van vrijheid en heldendom waarzonder onze natie niet zou zijn herboren. Dit betekent niet dat wij ons met alles wat hij ons leerde moeten identificeren, omdat ''Yair'' een onafhankelijk pad bewandelde in de zionistische strijd. Welke reserves men ook zou kunnen hebben, "Yairs" bijdrage aan de vrijheid van Israël kan niet geloochend worden. De LEHI-strijders die door zijn inspiratie vochten, hebben in belangrijke mate bijgedragen aan het geloof en de toewijding waarmee de strijd is gestreden; met als resultaat de wedergeboorte van -- en het einde aan de mandaat-regering over -- Eretz Israël (Groot Israël).
Zou onze Minister van Buitenlandse Zaken, de heer Verhagen, van dit gebeuren op de hoogte zijn en zo ja, zou het zijn houding tegenover zijn Israëlische ‘collega´s’ kunnen beïnvloeden? Niets meer op gehoord. Ik bedoel maar, het door het Israëlische parlement eervol herdenken van een joodse terrorist kan allemaal consequentieloos. Joodse politici mogen dit. De Europeanen zouden één ding niet mogen vergeten: de huidige slachtoffers van tweeduizend jaar westers antisemitisme zijn de Palestijnen, en niet de Europeanen zelf. Het probleem van het christelijke antisemitisme is in het Midden-Oosten gedumpt. Dat maakt de Europeanen medeverantwoordelijk voor de onderdrukking en verdrijving van de Palestijnen.
Kortom, terrorisme is geen exclusief islamitisch fenomeen, maar is het wapen geweest van zionistische extremisten, die de 'Joodse staat' hebben gecreëerd. Terrorisme is altijd het wapen van de zwakkere geweest tegen de terreur van de sterkere. En wanneer joodse Nederlanders de zionistische terreur blijven steunen dan zal, vrees ik, dit ook hier contra-terreur opleveren. En omdat de sterke zich omringt met veiligheidsmaatregelen zal de zwakke de dupe worden, zo leert ons de geschiedenis. Het joods slachtofferisme, waarop vicepremier Asscher en de Nederlandse mainstream-media zich beroepen, werkt in de praktijk contraproductief. Het criminaliseren van islamitische Nederlanders, en hun weerzin over de westerse hypocrisie niet serieus nemen, is een domme politiek. Meer daarover later.
Slachtoffers Israelische terreur in 2014.
1 opmerking:
http://saveimg.ru/show-image.php?id=b472c98a1cde86c2c37d175c32228ec9
http://saveimg.ru/pictures/31-01-15/25270c263132534f9a0e1d74c33d2aa1.jpg
Een reactie posten