Henk Hofland. Geert Mak. Hubert Smeets en Charlie Hebdo 15

Slavoj Žižek's stelling dat 'the rise of Fascism is the Left’s failure, but simultaneously a proof that there was a revolutionary potential, dissatisfaction, which the Left was not able to mobilize,' wordt evenals zijn retorische vraag 'Is the rise of radical Islamism not exactly correlative to the disappearance of the secular Left in Muslim countries? bevestigd door de feiten. 

Wanneer men zich beperkt tot de periode sinds 1945, is duidelijk hoe het Westen, onder aanvoering van de Verenigde Staten, overal ter wereld heeft getracht democratische en nationalistische tendenzen met grootscheeps geweld de kop in te drukken. Van Iran tot Guatemala, van Vietnam tot Chili, van Congo tot Palestina, overal heeft Washington in samenwerking met het post-kolonialistische Europa linkse dan wel nationalistische, democratische regeringen omver geworpen, en vervangen door een reactionair en repressief bewind. En nog steeds steunen Washington en Brussel dictatoriaal regimes als die van Saoedi-Arabië, de olierijke Golfstaten, Oezbekistan en Egypte, om enkele voorbeelden te geven. Overal waar de economische en geopolitieke belangen van de westerse grote concerns moeten worden beschermd, tracht het Westen democratische en nationalistische tegenkrachten  buitenspel te zetten. H.J.A. Hoflands bewering dat er het Westen 'democratie' en het 'geloof in het vrije woord' steunt, is niet meer dan de bekend propaganda van de woordvoerders in dienst van de gevestigde orde. Geert Mak's mening dat de 'kracht van onze westerse samenleving onze democratie [is], onze variatie in ideeën, onze tolerantie, onze openheid tegenover andere culturen,' benadrukt nog eens de verregaande corruptie onder de polder 'intelligentsia.' 

Wat men nu ziet is dat het streven naar, en handhaven van de hegemonie naar binnen is geslagen, waardoor de VS in een 'Security State' is veranderd, waarvan het uiteindelijke doel is 

to turn the American people into so much absorbable, controllable intelligence data, our identities sliced, diced, and passed around the labyrinthine bureaucracy of the surveillance world, our bytes stored up to be 'mined' at their convenience,

aldus de Amerikaanse auteur Tom Engelhardt in zijn boek Shadow Government. Surveillance, Secret Wars, and a Global Security State in a Single-Superpower World (2014) Precies het zelfde proces voltrekt zich overigens in het grensoverschrijdende Europa van Geert Mak's 'Geen Jorwert zonder Brussel.' Aan de hand van de feiten toont Engelhardt aan dat

The truth is that, thanks to our 'spies,' we know a great deal more about how our American world, our government, really works, but we still don’t know what this thing that's being built really is.  Even its creators may be at sea when it comes to what exactly they are in the process of constructing.  They want us to trust them, but we the people shouldn’t put our trust in the generals, high-level bureaucrats, and spooks who don’t even blink when they lie to our representatives, pay no price for doing so, and are creating a world that is, and is meant to be, beyond our control. We lack words for what is happening to us.  We still have to name it.

It is at least clearer that our world, our society, is becoming ever more imperial in nature, reflecting in part the way our post-9/11 wars have come home. With its widening economic inequalities, the United States is increasingly a society of the rulers and the ruled, the surveillers and the surveilled. Those surveillers have hundreds of thousands of spies to keep track of us and others on this planet, and no matter what they do, no matter what lines they cross, no matter how egregious their acts may be, they are never punished for them, not even losing their jobs.  We, on the other hand, have a tiny number of volunteer surveillers on our side.  The minute they make themselves known or are tracked down by the national security state, they automatically lose their jobs and that’s only the beginning of the punishments levied on them.

Those who run our new surveillance state have not the slightest hesitation about sacrificing us on the altar of their plans -- all for the greater good, as they define it.

This, of course, has nothing whatsoever to do with any imaginable definition of democracy or the long-gone republic.  This is part of the new way of life of imperial America in which a government of the surveillers, by the surveillers, for the surveillers shall not perish from the Earth.

Dit alles zult u evenwel niet horen van de gecorrumpeerde Makken en Hoflanden aangezien zij dan hun status en vooral ook hun inkomen als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. Omdat het Westen geen ware democratie is en de mensenrechten met een korreltje zout neemt, moet worden geconcludeerd dat mijn generatie van linkse opportunisten geen alternatief heeft geboden aan bijvoorbeeld de islamitische jongeren, van wie een aanzienlijk deel hun heil tegenwoordig zoekt bij het islamitisch fundamentalisme, terwijl een kleine groep onder hen met gewelddadig verzet is begonnen, contra-terreur om het maar eens duidelijk te stellen. 'Blowback,' zoals de CIA het noemt, de onvoorziene gevolgen van de eigen gewelddadige interventies. De afgelopen twee decennia is hierover uitgebreid gepubliceerd door -- vooral -- Amerikaanse intellectuelen, zoals de regelmatige lezers van deze weblog weten. Zo beschreef de gezaghebbende Amerikaanse onderzoeksjournalist Robert Dreyfuss, gedetailleerd hierover in Devil's Game. How The United States Helped to Unleash Fundmentalist Islam (2006). Hoewel de naar binnen gekeerde polderpers hem niet kent, is Dreyfuss zeker niet de eerste de beste. Zijn boek werd door Chas W. Freeman, Jr., de voormalige Amerikaanse staatssecretaris van Defensie en oud-ambassadeur in Saoedi-Arabië aangeprezen als

a fluent tour de force -- Dreyfuss skilfully documents the misguided stratagems of generations of statesmen whose attempt to use the Islamic right to Western strategic advantage have helped make political Islam the formidable force it is today... Dreyfuss carefully researched and well-written story will be a revelation to experts on the Islamic world and a shock to concerned Americans.

Dreyfuss toont gedocumenteerd aan dat het 'fundamentalistisch terrorisme' een antwoord is op de westerse repressie en de terreur van het door het Westen gesteunde Israel. Datzelfde Westen, in samenwerking met de 'Joodse staat,' steunde langere tijd, (en Israel nog steeds) het moslim-fundamentalisme, financieel en zelfs militair. Over het waarom schrijft Robert Dreyfuss:

As during the Cold War, however, when the United States preferred Islamism to Arab nationalism, the Bush administration and its neoconservative allies have sometimes expressed their preference for the Islamic right, too... In Gaza and the West Bank, Ariel Sharon continued to toy with using Hamas, Islamic Jihad, and Hezbollah to undercut the PLO, and in 2006 Hamas emerged as the most powerful electoral force in Gaza.

In het begin waren de islamitische fundamentalisten voor het Westen nog bruikbaar in de aloude koloniale politiek van verdeel en heers. De nationalisten in de islamitische landen waren doorgaans links-georïenteerd, nationaliseerden de olie of andere vitale grondstoffen en dat ging tegen de belangen van de westerse concerns in. Bovendien probeerden nationalistische politici in de ontwikkelingslanden een onafhankelijke koers te varen als onderdeel van de Beweging van Niet-Gebonden Landen om zo onder de verpletterende heerschappij van de rijke grootmachten uit te komen. Maar omdat alles in de wereld altijd in beweging is, werd de invloed van de fundamentalisten almaar sterker naarmate de macht van de nationalisten steeds meer verzwakte als gevolg van hun corruptie en onvermogen om een halt toe te roepen aan de westerse kapitalistische uitbuiting. Daar hadden de 'briljante strategen en politieke analisten,' die Washington volgens Geert Mak bezit, niet aan gedacht. Dreyfuss:

There is no question that the U.S. support for the mujahideen, most of which went to the hard-core Islamists, was a catastrophic miscalculation. It devastated Afghanistan itself, led to the collapse of its government, and gave rise to a landscape dominated by warlords, both Islamists and otherwise. It created a worldwide network of highly trained Islamist fighters from a score of countries, linked together and roughly affiliated to Osama bin Laden's soon-to-be established Al Qaeda organization. It left behind a shattered nation that played host to Al Qaeda and other assorted terrorist formation.

Overigens denk ik dat het bewapenen van de 'hard-core Islamists' geen 'catastrofale miscalculatie' is. Toen de Sovjet-Unie volgens de interne rapporten van de CIA al in de jaren zeventig aan het ineen storten was, moest de VS op zoek naar een nieuwe vijand om het militair-industrieel complex draaiende te houden. Tegelijkertijd beseften de machiavellistische beleidsbepalers dat door de bevolkingsexplosie en de dreigende tekorten aan grondstoffen op langere termijn een gewapende strijd tussen arm en rijk in de wereld niet eeuwig uitgesteld kon worden. De strategisch opererende elite denkt wat dit betreft volstrekt anders dan de doorsnee mens. De machiavellistische plutocratie in een imperium handelt volstrekt gewetenloos, zoals de Amerikaanse hoogleraar Stephen Kinzer in zijn werk laat zien. Ook deze 'veteran new correspondent of the New York Times who has reported from more than fifty countries on five continents,' beschreef hoe Washington elke ware democratische tendens in de voormalige koloniën afstrafte. Over zijn 384 pagina's tellende studie Overthrow. America's Century of Regime Change from Hawaii to Iraq (2006) schreef befaamde Amerikaanse onderzoeksjournalist Seymour Hersh:

Stephen Kinzer has a grim message for those critics of the Iraqi war who believe George W. Bush to be America's most misguided, uninformed, and reckless president. Bush has had plenty of company in the past century -- presidents who believe that America, as Kinzer tells us, has the right to wage war wherever it deems war necessary.

Toen ik Kinzer zomer 2010 interviewde, wees hij erop dat het Amerikaanse overzees expansionisme al in 1893 begon met het vernietigen van de monarchie in Hawaii en dat het proces van 'regime change' tot de dag van vandaag voortduurt. In Overthrow schrijft hij:

When President McKinley said he was going tot war in Cuba (1898 svh) to stop 'oppression at our very doors,' Americans cheered. They did so again a decade later, when the Taft administration declared that it was deposing the government of Nicaragua in order to impose 'republican institutions' and promote 'real patriotism.' Since then, every time the United States has set out to overthrow a foreign government, its leaders have insisted that they are acting not to expand American power but to help people who are suffering. This paternalism was often mixed with racism... Senator Albert Beveridge of Indiana described expansion as part of a natural process, 'the disappearance of debased civilizations and decaying races before the higher civilization of the nobler and more virile types of man.' Representative Charles Cochrane of Missisippi spoke of 'the onward march of the indomitable race that founded this Republic' and predicted 'the conquest of the world by the Aryan races.' When he finished this speech, the House burst into applause.

Deze in wezen racistische megalomanie duikt in de Amerikaanse geschiedenis telkens weer op in verschillende bewoordingen. Richard Nixon verwoordde het achter gesloten deuren tijdens een vergadering van de National Security Council als volgt:

I will never agree with the policy of downgrading the military in Latin America. They are power centers subject to our influence.

In tegenstelling tot wat de mainstream opiniemakers beweren zijn dit de regels van de real-politiek die de hele geschiedenis door elk imperium hanteert. Daarbij moeten de strijdkrachten van de satellietstaten de eigen bevolking al dan niet met geweld in het gareel houden. Zo niet, dan wordt zelfs een democratisch gekozen regering terzijde geschoven, zoals wij wederom begin 2006 zagen toen de Palestijnse bevolking genoeg had van de corrupte Fatah-politici en in meerderheid op Hamas stemde. Het Westen weigerde de democratisch gekozen Hamas-regering te erkennen en bleef samenwerken met Fatah, waardoor het zionistisch regime carte blanche kreeg om zijn expansie-politiek en zijn terreur voort te zetten. Het vestigen van democratie en mensenrechten of een 'higher civilization' dan wel 'orde' en 'evenwicht tussen de verschillende machten' zijn, in weerwil van wat de polderpers haar publiek meedeelt, niet de doorslaggevende drijfveren van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Het draait om de greep op de grondstoffen en de markten. Stephen Kinzer:

For more than a century, Americans have believed they deserve access to markets and resources in other countries.  When they are denied that access, they take what they want by force, deposing governments that stand in their way. Great powers have done this since time immemorial. What distinguishes Americans from citizens of past empires is their eagerness to persuade themselves that they are acting out of humanitarian motives. For most of the 'regime change' era, the United States did little or nothing to promote democracy in the countries whose governments it deposed. Presidents McKinley, Theodore Roosevelt, and Taft claimed to be interested in doing so, but in truth they were willing to support any governing clique, no matter how odious, as long as it did America's bidding. Later in Iran, Guatemala, and Chile, the United States covered itself in even greater shame by overthrowing democratically elected leaders and leaving tyrants in their place.

Over Stephen Kinzer's boek The Brothers. John Foster Dulles, Allen Dulles, and Their Secret World War (2013) schreef de voormalige Amerikaanse 'Assistant Secretary of the Treasury for Economic Policy and associate editor of the Wall Street Journal,' Paul Craig Roberts:

Perhaps if Americans were taught their true history in place of idealistic fairy tales, they would be less gullible and less susceptible to government propaganda. I have recommended Oliver Stone and Peter Kuznick’s The Untold History of the US, Howard Zinn’s A People’s History of the US, and now I recommend Stephen Kinzer’s The Brothers, the story of the long rule of John Foster and Allen Dulles over the State Department and CIA and their demonization of reformist governments that they often succeeded in overthrowing. Kinzer’s history of the Dulles brothers’ plots to overthrow six governments provides insight into how Washington operates today... 

The Dulles brothers overthrew Guatemala’s popular president Arbenz, because his land reform threatened the interest of the Dulles brothers’ Sullivan & Cromwell law firm’s United Fruit Company client. The brothers launched an amazing disinformation campaign depicting Arbenz as a dangerous communist who was a threat to Western civilization. The brothers enlisted dictators such as Somoza in Nicaragua and Batista in Cuba against Arbenz. The CIA organized air strikes and an invasion force. But nothing could happen until Arbenz’s strong support among the people in Guatemala could be shattered. The brothers arranged this through Cardinal Spellman, who enlisted Archbishop Rossell y Arellano. 'A pastoral letter was read on April 9, 1954 in all Guatemalan churches.'

http://www.paulcraigroberts.org/2014/09/28/washingtons-secret-agendas-paul-craig-roberts/

Wat op dit moment wereldwijd gebeurt, van Latijns-Amerika tot het Verre Oosten en Afrika, is het resultaat van de naoorlogse politiek van het neo-kolonialistische Westen. In een uitzichtloze poging de eigen hegemonie in stand te houden, sleept Washington de bureaucratische en politieke elite in Brussel mee in talloze gewelddadige conflicten, daarbij gesteund door de Hoflanden en Makken en hun 'politiek-literaire elite' in de polder. De prijs voor hun propaganda wordt betaald door gewone burgers, zowel hier als elders. De mainstream-opiniemakers zelf ondervinden geen enkele negatieve consequentie van hun vaak oorlogszuchtige taal. Ongeïnformeerd en ongeïnteresseerd spelen ze de rol van welingelichte kringen, zonder ook maar een greintje gewetenswroeging. Behalve moord en onderdrukking hebben ze de mensheid niets te bieden, maar door hun onverzadigbare ijdelheid blijven ze de aandacht opeisen. De scherpzinnige Britse hoogleraar European Thought aan des London School of Economics, John Gray,  constateerde al twaalf jaar geleden in zijn boek Al-Qaida en de Moderne Tijd (2003) dat de 'mondialisering alles behalve een nieuw tijdperk van mondiaal bestuur in[luidt], maar daarentegen [leidt] tot de wedergeboorte van het imperialisme.' Voor de Nederlandse 'intelligentsia,' die alleen voor elkaar schrijft, is een dergelijke constatering ongehoord. Het zou het einde van hun loopbaan betekenen. En dus zwijgen ze over de meest voor de hand liggende feiten, zoals de volgende, waarop de vooraanstaande Amerikaanse auteur en politiek commentator William Pfaff wees:

The American commitment of the last four decades (at least) has been to the reactionary and undemocratic order that has prevailed in the Middle East, and to the three wars and several small and misconceived 'Greater Middle Eastern' interventions that sowed the disorder now undoing Middle Eastern and Mediterranean geopolitics.

Pfaff, wiens visie regelmatig te lezen is in de International New York Times en de New York Review of Books merkt op dat de

Arab intellectual Khaled Hroub, writing in the London-published daily, Al-Hayat, argues that the Arab dictators have profited from the Israeli-Palestinian conflict by making it a pretext for demanding discipline and conformity from their populations to stand firm against Israel. If democracy takes hold in the Arab states and Egypt, an increasingly authoritarian Israel, seizing Palestinian territories and displacing the Jerusalem and West Bank Palestinian population, will be all the more isolated (if not worse) – and with it, the United States. The self-destructive alliance the Obama administration (like the G.W. Bush administration before it) has forged with the reactionary and expansionist Likud party in Israel is a barrier to American friendship with Arab democracy. Last week’s veto by the U.S. of an otherwise unanimous UN Security Council resolution condemning further illegal Israeli settlement- building on Palestinian land advances the moment when the Palestinians will take the issue to the General Assembly, which (not the Security Council) is the UN authority that voted to create Israel inside the territory of a partitioned Mandate Palestine. It also guaranteed the well-being of the Palestinians whose land was appropriated.

http://www.truthdig.com/report/item/new_regimes_have_reason_to_resent_america_20110222/?ln  

Gezien vanuit deze realiteit is Henk Hoflands ontdekking dat sinds het Charlie Hebdo-bloedbad 'Het Westen in oorlog' is, onthullend. De spreekbuis van de gevestigde orde suggereert hiermee dat het 'Westen' eerder niet in 'oorlog' was met de islamitische wereld, en dat terwijl toch in 2003 het Westen onder aanvoering van de VS een agressieoorlog tegen Irak begon. Twee jaar eerder viel de VS met massaal geweld Afghanistan binnen om de islamtische fundamentalisten, die het eerder aan de macht had geholpen, te verjagen. Degene met enige historische kennis zou het begin van Hoflands 'oorlog' nog eerder kunnen dateren, bijvoorbeeld in 1953 toen de VS en het Verenigd Koninkrijk  de democratisch gekozen regering van Iran met geweld ten val bracht, omdat zij de oliebronnen had genationaliseerd. Zonder de waarheid geweld aan te doen zou men kunnen stellen dat de 'oorlog' met de islamitische wereld  in mei 1916 begon, ten tijde van de 'Sykes-Picot Agreement,' toen de toenmalige koloniale grootmachten Groot-Brittannië en Frankrijk, in strijd met de beloften aan de Arabische bevolking, met passer en lineaal het oude Ottomaanse rijk onderling verdeelden. Nadat de bevolking van het Midden-Oosten hiertegen in opstand kwam, werd het verzet genadeloos onderdrukt, waarbij  de 

French military force bombarded Damascus on October 18-20, 1925, resulting in the deaths of 1,416 civilians and 137 French soldiers.  Some 15,000 individuals were displaced as a result of the bombardment of Damascus.  The French government declared martial law in Damascus on October 20, 1925,

terwijl 'French troops suppressed' een 

Druze rebellion on June 1, 1927. Several thousand individuals, including some 2,000 French soldiers and 6,000 Syrian rebels, were killed during the conflict.  Some 100,000 individuals were displaced during the conflict. 

Op hun beurt probeerden ook de Britten het verzet onder de bevolking in het Midden-Oosten met grootscheeps geweld te breken, ondermeer in het kunstmatig gecreëerde Irak. Etnische en religieuze verschillen van de plaatselijke bevolking werden daarbij genegeerd. Koerden, sjiieten en soennieten waren lukraak bijeen geveegd en onder een door de Britten tot koning verheven zoon van een Saoedisch stamhoofd gesteld. Toen de Koerden daartegen in opstand kwamen en door de Britse Strijdkrachten met CN-gas werden bestookt, reageerde Winston Churchill als minister van Koloniën met de opmerking: 'I am strongly in favour of using poisoned gas against uncivilised tribes.' Elders in Irak werd de onafhankelijkheidsbeweging de kop ingedrukt door het met artillerievuur en fosforbommen bestoken van dorpen. Tot 1956 zou Irak in alles behalve naam een uiterst lucratieve kolonie van het Britse rijk blijven. Eén van de grootste autoriteiten op het gebied van oliepolitiek, de schrijver en adviseur van grote concerns, Daniel Yergin, schreef in 1991: 

De Eerste Wereldoorlog maakte het overduidelijk dat petroleum een wezenlijk bestanddeel was geworden in de strategie van naties; en de politici en bureaucraten… zouden vanaf nu halsoverkop naar het brandpunt van de strijd rennen, in de competitie worden gezogen door een gemeenschappelijke besef - dat de naoorlogse wereld een steeds grotere hoeveelheid olie voor zijn welvaart en nationale macht nodig zou hebben. De strijd zou zich focussen op die ene specifieke regio - Mesopotamië.

Kortom, waarom zou Henk Hofland, als woordvoerder van de gezeten burgerij, pas nu opmerken dat 'Het Westen in oorlog' is met de islamitische wereld? Het antwoord is simpelweg: omdat de gevestigde orde nu zelf direct geconfronteerd wordt met de consequenties van deze 'oorlog,' die al een eeuw geleden begon. Zolang het front elders lag was er voor de gezeten burgerij in de polder geen vuiltje aan de lucht. Niet beseffend dat de wet van oorzaak en gevolg ook in het gezapige Westen van kracht is, worden de woordvoerders van de neoliberale wanorde ineens met een schok wakker. De kritische Žižek' en de al even kritische Amerikaanse intellectuelen die ik heb geciteerd, hebben gelijk: de opkomt van het radicaal islamisme is 'exactly correlative to the disappearance of the secular Left in Muslim countries.' Dit laatste is het resultaat van de langdurige agressieve politiek van de westerse neoliberale macht, waarvan de columnist H.J.A. Hofland en de zelfbenoemde 'politiek-literaire elite' al die jaren de woordvoerders  in de polder zijn geweest.