Martin Sommer Volkskrant Opiniemaker 3

Bijna een eeuw geleden schreef de invloedrijke Amerikaanse columnist Walter Lippmann dat journalisten als ‘gespecialiseerde klasse’ de taak hebben om de ‘gemeenschappelijke belangen… die voor het overgrote deel de publieke opinie ontgaan’ zo te presenteren dat ze door de massa aanvaard worden, waarbij natuurlijk deze ‘belangen’ allereerst en vooral de plutocratische elite dienen. Met andere woorden: de media moeten de visie van de machtigen propageren. De toonaangevende Lippmann was uiterst sceptisch over de mogelijkheid van een ware democratie in een complexe moderne massamaatschappij. Het sprak voor zich dat het gewone volk de zogeheten 'gemeenschappelijke belangen' niet zelf kon formuleren, want dan zou het een chaos worden. ‘Het publiek moet zijn plaats weten,’ zodat ‘verantwoordelijke mensen… niet gestoord door het gestamp en het gebrul van een verbijsterde kudde’ hun beleid kunnen bepalen. De enige ‘functie’ in een democratische samenleving van ‘onwetende en bemoeizuchtige buitenstaanders’ was die van ‘geïnteresseerde toeschouwers,’ aldus de, door het establishment, veelvuldig gelauwerde Lippmann.

Dit 'democratische' systeem moest natuurlijk, zoals elk politiek systeem, op de een of andere manier gesanctioneerd worden door de bevolking. Het publiek mag daarom tijdens verkiezingen hun stem geven aan - door coöptatie vooruit geschoven – beleidsbepalers, en verder niets. Om dit proces mogelijk te maken moet de mainstream-pers worden ingezet. Zij is verantwoordelijk voor ‘het fabriceren van consensus… een zelfbewuste vaardigheid en standaard instrument van een regeringen die namens het volk besturen.’ Keer op keer onderstreepte Lippmann het belang dat journalisten de juiste ‘reflexen’ ontwikkelen en voldoende ‘geconditioneerd’ worden, waarbij ‘de aandacht van de media natuurlijk voor een belangrijk deel gestuurd’ wordt ‘door de politieke machten,’ om ditmaal de woorden te citeren van Vrij Nederland-hoofdredacteur Frits van Exter, die zich strikt aan deze ongeschreven richtlijnen houdt, zo strikt zelfs dat het weekblad nu al enige jaren met een aanzienlijk verliest draait. Dat is niet verwonderlijk gezien het feit dat Vrij Nederland na de hervormingsgezinde jaren zestig en zeventig inmiddels zelf onderdeel is geworden van het politieke en economische establishment. De geloofwaardigheid van Van Exter's medewerkers is bij het progressief publiek tot een nulpunt gedaald, waardoor VN zijn bestaansrecht bij zijn vroegere lezerskring heeft verloren. De officieel gesanctioneerde versie van de werkelijkheid kan men immers overal vernemen, vaak zelfs voor niets. Feit is dat de journalisten van de mainstream media net zo gewantrouwd worden als de politici, een feit dat Walter Lippmann in de jaren twintig van de vorige eeuw niet voldoende besefte. Hij beklemtoonde de propagandistische waarde van een gecontroleerde pers, die er diep van doordrongen is dat ze ‘moet… kiezen’ voor de macht, dus voor de kapitaalkrachtigen die de koers van de 'democratie' bepalen. 

Niet alleen Lippmann, die onder president Wilson als assistent van de minister van Oorlog diende, was zo negatief over de wenselijkheid van een echte democratie. Het was en is nog steeds de heersende opvatting in brede kringen van de Amerikaanse elite. Zo verklaarde Robert Lansing, minister van Buitenlandse Zaken onder president Wilson, dat de grote massa van de bevolking ‘onwetend en geestelijk onvolwaardig’ was en dus via de pers in de juiste richting gemanipuleerd moest worden. Ook Reinhold Niebuhr, hoogleraar Praktische Theologie uit New York, de ‘officiële theoloog van het establishment,’ wiens werk een bron van inspiratie is voor president Obama, waarschuwde voor ‘de domheid van de gemiddelde mens… het proletariaat,’ die niet de rede volgde maar het geloof en daarom door de media moet worden gevoed met ‘emotioneel krachtige oversimplificaties,’ die dienen om een ‘noodzakelijke illusie,’ in stand te houden. De illusie dat de VS een echte democratie is, waarbij iedere burger in alle vrijheid de politieke koers van zijn land bepaalt. Volgens Niebuhr moet de intelligentsia, of dat wat er voor doorgaat, ‘de verantwoordelijkheden van de macht onder ogen zien,’ zodat de ‘noodzakelijke illusie’ kan blijven bestaan. Die illusie is onontbeerlijk wil de economische en politieke elite ongestoord haar werk kunnen doen, wat in de praktijk neerkomt op het uitbuiten en onderdrukken van wat vroeger het ‘proletariaat’ heette en dat wereldwijd ‘onwetend en geestelijk onvolwaardig’ is. Het volk moet door de media gedisciplineerd worden en gedirigeerd, anders zou de Westerse beschaving ten onder gaan, zo vreesde Niebuhr. Het resultaat van deze strategie is niet uitgebleven, want ondanks -- of beter nog -- dankzij de overvloed aan massamedia is de constatering van de Britse auteur John Berger correct dat 

er grote delen van de… arbeiders en middenklasse bestaan die zich niet helder kunnen uitdrukken als gevolg van de grootscheepse culturele deprivatie. De middelen om datgene wat ze weten te vertalen in gedachten is hen ontnomen… Ze bezitten geen voorbeelden die ze kunnen volgen, waarbij woorden ervaringen duidelijk maken.

Een avondje televisie kijken en men weet wat Berger bedoeld. 

Wat kan er, uitgezonderd halve waarheden, grove simplificaties of onbenulligheden, overgebracht worden aan dat half-geletterde massale gehoor, dat… overal de voorstelling mag bijwonen?

zo schreef de auteur George Steiner, die als hoogleraar aan Yale en Oxford doceerde. En iedereen die de mainstream-consensus verbreekt, iedereen die weigert de rol van propagandist te spelen, vormt een bedreiging en dient te worden gemarginaliseerd. Frits van Exter had dus volkomen gelijk toen hij zich in een onbewaakt moment liet ontvallen dat in het kader van 'De conditionering van de kudde': 'Lezers wantrouwend [horen] te zijn tegenover de media,' aangezien de 'aandacht van de media natuurlijk voor een belangrijk deel wordt gestuurd,' en door wie anders dan 'door de politieke machten.' En dit 'geldt voor de nationale politiek, maar natuurlijk ook voor de internationale politiek.' Als verklaring gaf de huidige VN-Hoofdredacteur: 

Het heeft voor een deel te maken met de vluchtigheid van het medium. Deels ook volgen de media elkaar, sommige zijn dominanter, en andere lijden aan kuddegedrag,

waaraan Van Exter toevoegde:

Als je volgend bent, dan betekent dat als een autoriteit, of iemand die gekozen is om een bepaald gezag uit te oefenen, zegt 'ik vind dit een belangrijk onderwerp, daar gaan we nou es wat aan doen,' dat je dat ook bekijkt. De dingen waar hij het niet over heeft, die volg je dus minder… het werkt voor een deel reflexmatig. Reflexen zijn het, je bent daar geconditioneerd in.

Frits van Exter, die tevens jarenlang hoofdredacteur van het mainstream dagblad Trouw is geweest, vertelt niets nieuws, niets dat niet elke journalist uit ervaring weet. Van Exter's beschrijving biedt een realistisch raamwerk voor de beoordeling van de beweringen van Martin Sommer. Deze Volkskrant-opiniemaker maakt zich inmiddels ernstige zorgen over de scherpe daling van de journalistieke geloofwaardigheid bij het grote publiek. De oorzaak zoekt hij niet bij zichzelf of zijn collega's bij de Volkskrant, maar het lezerspubliek. Schuldig is de onwetendheid van de mainstream-journalisten met hun propagandistische mens- en wereldbeeld, maar het feit dat de massa door beelden van de werkelijkheid wordt gemanipuleerd. En zoals te verwachten was, is zijn betoog even lachwekkend als weerzinwekkend . Zo schreef Martin Sommer over interviews met Palestijnse slachtoffers in Gaza:

Het is allemaal heel erg, maar wat precies de informatieve waarde is, blijft onduidelijk.

Voor een goed begrip verzoek ik u deze zin nog eens te lezen:

Het is allemaal heel erg, maar wat precies de informatieve waarde is, blijft onduidelijk.

Wat suggereert Sommer? Wel, dat de geïnterviewde Palestijnse slachtoffers weliswaar 'heel erg' geleden hebben, 'maar' dat dit leed weinig informatief is. Voor wie? In elk geval voor Volkskrant-opiniemaker Sommer, die er vanuit gaat dat dit leed nu eenmaal normaal is onder de gegeven omstandigheden waarbij het vijfde machtigste leger ter wereld bewust de burgerbevolking tot doelwit kiest, zoals de Israelische commandant Gadi Eisenkot, GOC Northern Command,  die het volgende heeft verklaard:

'What happened in the Beirut suburb of Dahiya in 2006 will happen in every village from which shots are fired in the direction of Israel,' Eisenkot said to journalists from Yedioth Ahronoth. 'We will wield disproportionate power against every village from which shots are fired on Israel, and cause immense damage and destruction. From our perspective, these are military bases. This isn't a suggestion. This is a plan that has already been authorized.'

Hence, in two short sentences, one of the Israel Defense Force's senior commanders stated, with the world as his witness, his intention to violate the two central tenets of the international laws of war: the principle of distinction, which states that every time military force is used, it is imperative to differentiate enemy combatants from enemy civilians, and that attacks may be directed only at the former; and the proportionality principle, which states that even in attacks against enemy combatants, disproportional use of power is prohibited. 

It is important to understand this: The international legal definition of an illegal military attack is one directed at civilians, or one that involves a disproportional use of force. It was as if Eisenkot, then, was standing on a hilltop, declaring his intention to commit war crimes, yelling to passersby, 'My intentions are biggest of all!'

Source: http://www.haaretz.com/hasen/spages/1027755.html

En dit geldt niet alleen voor de Israelische terreur tegen Libanon, maar voor iedereen die door de zelfbenoemde 'Joodse staat' tot vijand wordt bestempeld, zoals blijkt uit het volgende citaat uit de Joods Israelische pers: 

Some of the numbers published reveal what many in the IDF already knew, and one senior officer echoed on Thursday: 

'[Operation Protective Edge] was basically a preview of what will happen in the next war with Lebanon, where we will have 80 Shuja'ias* (buurten svh) and a significant hit on the economy.'

http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4558916,00.html

Het resultaat van deze door de Israelische strijdkrachten bewust gepleegde oorlogsmisdaden is het volgende:

August 16, 2014 "ICH" - "STW" -- After five weeks of Israeli bombing and invasion the United Nations reported that the death toll in Gaza was 1,973, 72% of them civilians, including 459 children and 238 women.

Not included in that figure were the nine unborn children that Israel killed.

Three pregnant mothers were among the 25 members of the Abu Jamaa family who were killed on 20 July, when Israeli forces struck a house near Khan Younis, without warning. The dead included 18 children and five women. The family was eating iftar, the meal that breaks the Ramadan fast.

http://www.informationclearinghouse.info/article39432.htm

Ook Martin Sommer zou als hij zijn huiswerk had gedaan over deze informatie kunnen beschikken, maar dat wil hij niet. Bewust probeert hij sympathie te wekken voor het terrorisme van het zionistisch regime door het te doen voorkomen dat er hogere waarden zijn die het vermoorden van honderden Palestijnse kinderen noodzaken. Vandaar dat 'de informatieve waarde' van het leed van de nabestaanden 'onduidelijk [blijft].' Voor hem wel te verstaan, de opiniemaker die het grote publiek zijn meningen probeert te verkopen, een volwassen man met een psychologische stoornis, die de dood of de levenslange lichamelijk en/of psychologische verminking van onschuldige Palestijnse kinderen tracht te rechtvaardigen als een offer dat nu eenmaal gebracht moet worden om de Israelische hegemonie veilig te stellen. 'Collateral damage,' bijkomende schade, waar men niet te zwaar aan moet tillen. Immers, zo laat Herr Martin Sommer zijn publiek weten:

Als evenwicht het alfa en het omega is, dan slaat de weegschaal met 70 Israëlische doden en 2.000 aan Palestijnse kant inderdaad zwaar door - terwijl het aantal doden een uitermate oppervlakkige maatstaf is voor de weging van een conflict,

Deze kleinburgerlijke opiniemaker van de Volkskrant, die —zolang hijzelf niet de dupe is — ongevoelig is voor 'een uitermate oppervlakkige maatstaf' als medemenselijkheid, ontwikkelt zich in toenemende mate als een postmoderne fascist. Meer over hem later.