Think of the press as a great keyboard on which the government can play. Joseph Goebbels, Minister van Propaganda van het Derde Rijk.
Hoe bespeelt een 'democratisch' politicus van sociaal-democratische huize de mainstream media? Niet fundamenteel anders dan een nationaal-socialistische politicus dit tot 1945 dit deed. In dit verband is het verhelderend nogmaals Goebbels te citeren, die de propaganda als volgt definieerde: 'Wij spreken niet om wat te zeggen, maar om een bepaald effect te bereiken.'
In een massamaatschappij gebruikt elke politicus de massamedia om de massa te bereiken., dat spreekt voor zich. Ik benadruk dit nog eens om de reactie te verklaren van vicepremier Lodewijk Asscher nadat 'ambtenaar en PvdA-lid Haifi' had getweet dat 'ISIS niets met Islam te maken [heeft]. Is vooropgezet plan van zionisten om islam zwart te maken,' en Asscher liet weten dat: 'Mijn maag [om]keerde toen ik het hoorde.' Het beschuldigen van de zogeheten 'Joodse staat' staat bij het establishment in de polder gelijk aan vloeken in de kerk. Enkele jaren voor zijn dood merkte Jan Blokker terecht op:
Na de Tweede Wereldoorlog is het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders.
Dit is een doorslaggevend feit in een klein land vol opportunisten, waar — zodra het om het eigen hachje gaat — de macht blindelings wordt gehoorzaamd. Blokker dienaangaande:
In de Nederlandse geschiedenis is onverschilligheid doorgaans de vriendelijkste houding ten opzichte van joden geweest. Nederlanders hebben altijd precies geweten wie van hun buren een jood was en op elk gewenst moment kon die wetenschap consequenties krijgen: het verraden van joden voor 'kopgeld' tijdens de Duitse bezetting is daar maar één vorm van.
Die collaboratie-mentaliteit is diep verankerd in de Nederlandse geest, vandaar dat er procentueel uit Nederland aanzienlijk veel meer joden werden afgevoerd naar de vernietigingskampen dan uit vergelijkbare West-Europese landen als België en Frankrijk. Maar die collaboratie-drift strekte zich uit tot ook de joodse Nederlanders zelf. Zo is bekend dat Lodewijk 'Asscher uit een Joodse familie [komt] van juristen en diamantairs uit de Amsterdamse wijk De Pijp. Zijn overgrootvader Abraham Asscher was een van de voorzitters van de Joodsche Raad.'
De feiten over de Joodse Raad, zoals ook Lodewijk Asscher ze kent:
Op donderdag 13 februari 1941 vond ten huize van Abraham Asscher de constituerende vergadering plaats. Onmiddellijk daarna zonden beide voorzitters Beauftragter Böhmcker de lijst met namen van personen die het bestuur vormden van de Joodse Raad (voornamelijk notabelen):
• Abraham Asscher, voorzitter…
Oordeel
Er is na de oorlog veel kritiek geweest op de Joodse Raad. Volgens critici heeft de raad het de nazi's alleen maar makkelijker gemaakt. Grotere tegenwerking en meer zand in de organisatorische molen in plaats van collaboratie hadden misschien veel levens kunnen redden. Anderzijds wordt gesteld dat het geen zin zou hebben gehad als Asscher, Cohen of enige andere betrokkene geweigerd had om in de Joodse Raad zitting te nemen. De ervaring met de Joodse raden in Polen en Rusland heeft bewezen dat het niet accepteren van de opdracht, vluchten of zelfmoord plegen door voorzitters en leden geen verandering in de situatie bracht; er werden door de Duitsers altijd en meteen (gedwongen) plaatsvervangers gevonden. Ook hebben zij voorzitters van Joodse Raden en leden die niet serviel genoeg waren constant gewisseld. Het is dus maar de vraag of andere voorzitters (of leden) het beter zouden hebben gedaan.
De Joodse Ereraad oordeelde: 'dat de voorzitters van de Joodsche Raad gefaald hebben in een wereld, die zelf in gebreke is gebleven.' Aan het eind spreekt deze ereraad als zijn mening uit:
• dat het laakbaar is geweest, de opdracht tot vorming van een 'Amsterdamse Jodenraad' en het voorzitterschap van deze raad (wat verantwoordelijkheid jegens de Duitsers medebracht) uit handen van de Duitsers te hebben aanvaard;
• dat het laakbaar is geweest, het Joodse Weekblad te blijven uitgeven, toen eenmaal bleek, dat het de Duitsers van meer nut dan de Joden moest zijn, waarbij de Ereraad tevens herinnert aan zijn afkeurend oordeel over een aantal berichten, die hiervoor zijn genoemd;
• dat het laakbaar is geweest, medewerking te verlenen aan een aantal anti-Joodse maatregelen, zoals het uitgeven van de Jodenster en het verzenden van bevelen om naar Westerbork te vertrekken;
• dat de wijze, waarop de voorzitters de weigerachtigen tot het geven van de bijdrage tot de eerste heffing aanschreven, laakbaar is geweest;
• dat de medewerking, verleend bij de selectie voor deportatie, in het bijzonder de medewerking in mei 1943, zeer laakbaar is geweest.
Abraham Asscher wees het vonnis van de hand, hij sneed alle banden met de Joodse gemeenschap door.
Op 6 november 1947 werden Cohen en Asscher op last van N.J.C. Sikkel, procureur-fiscaal van het Bijzonder Gerechtshof te Amsterdam, gearresteerd en opgesloten in het Huis van Bewaring aldaar, wegens medewerking aan de vijand waardoor de Joodse deportatie in belangrijke mate zou zijn vergemakkelijkt. Na een maand werden ze in afwachting van een eventuele berechting voorlopig vrijgelaten. In 1951 werd van strafvervolging van Cohen afgezien (Asscher was in 1950 overleden) op gronden aan het algemeen belang ontleend.
Gezien Abraham Asscher's reactie op de naoorlogse publieke veroordeling van de 'zeer laakbare… medewerking, verleend bij de selectie voor deportatie, in het bijzonder de medewerking in mei 1943,' kan het niet anders dan dat 'het vonnis' van de eigen joodse gemeenschap een psychisch trauma heeft achtergelaten bij de familie Asscher, een open wond die maar niet genezen wil, om de simpele reden dat de geschiedenis een voldongen feit is. Een trauma, zeker nadat in de loop van de jaren zestig algemeen duidelijk werd hoe erg de joodse Nederlanders hadden geleden. Dit moet een onuitwisbaar stempel op het bewustzijn van Lodewijk Asscher hebben gedrukt, net zoals dit bij NSB-kinderen heeft gedaan. Het verklaart zijn hypergevoelige reacties zodra hij ook maar vermoedt dat iets antisemitisch kan worden uitgelegd. Het verklaart ook het feit dat hij geen kritiek op Israel kan verdragen en waarom hij als minister van Werkgelegenheid, die overigens er niet in slaagt werk te creëren, zich onmiddellijk bemoeit met 'joodse zaken,' die niets te maken hebben met zijn vakgebied. Hij stelt zich roomser dan de paus op, plus royaliste que le roi, of anders gezegd: zionistischer dan de Joodse burgers in Israel die felle kritiek uiten op het zionistisch fascisme van hun staat. Zijn 'maag keerde om,' wat dus een fysieke reactie is, een merkwaardig fenomeen voor een politicus die zelf geen enkele moeite heeft met het feit dat de Israelische marine met onderzeeboten, uitgerust met nucleaire wapens, deelneemt aan NAVO-oefeningen en voor de kust van Iran varen, een politicus die het doodnormaal vindt dat Nederland en de Europese Unie, in haar geheel, weigert het Associatieverdrag met Israel op te schorten zolang de zogeheten 'Joodse staat' de mensenrechten en het internationaal recht massaal blijft schenden. Geen enkele fysieke reactie levert dit bij hem op. Dat kan ook niet, gezien zijn eigen geschiedenis en zijn eigen handelen. Hij kan zich alleen identificeren met het zionistisch extremisme van Israel, en kennelijk niet met de meer dan 400 Palestijnse kinderen die onlangs door Israel zijn vermoord. Gezien het feit het Nederlandse kabinet geen stappen onderneemt tegen Israel, kunnen we er vanuit gaan dat ook vicepremier Asscher het bovendien acceptabel vindt dat het zionistisch regime bewust oorlogsmisdaden pleegt, zoals ondermeer blijkt uit de volgende verklaring van de Israelische commandant Gadi Eisenkot, GOC Northern Command, die het volgende heeft opgemerkt.
'What happened in the Beirut suburb of Dahiya in 2006 will happen in every village from which shots are fired in the direction of Israel,' Eisenkot said to journalists from Yedioth Ahronoth. 'We will wield disproportionate power against every village from which shots are fired on Israel, and cause immense damage and destruction. From our perspective, these are military bases. This isn't a suggestion. This is a plan that has already been authorized.'
En eveneens de volgende schendingen van het internationaal recht leiden er niet toe dat Lodewijk Asscher en zijn kabinet stappen ondernemen tegen Israel.
Revealed: the Palestinian children killed by Israeli forces
MORE CHILDREN THAN PALESTINIAN FIGHTERS ARE BEING KILLED IN ISRAEL'S OFFENSIVE ON GAZA, ACCORDING TO THE UN. SHOWN HERE ARE THE NAME, AGE, AND SEX OF 132 OF THOSE CHILDREN, RECORDED BY THE AL MEZAN CENTRE FOR HUMAN RIGHTS.
Human Rights Watch:
Fighting in Khuza’a Shows Grave Dangers to Families Seeking Safety
AUGUST 4, 2014SON, MIDDLE EAST AND NORTH AFRICA DIRECTOR
(Gaza) – Israeli forces in the southern Gaza town of Khuza’a fired on and killed civilians in apparent violation of the laws of war in several incidents between July 23 and 25, 2014. Deliberate attacks on civilians who are not participating in the fighting are war crimes.
Operation Protective Edge has not officially ended, but the IDF's Technological and Logistics Directorate (known as Atal in Hebrew) has released a number of figures it collected throughout the month-long conflict.
Some of the numbers published reveal what many in the IDF already knew, and one senior officer echoed on Thursday: 'It was basically a preview of what will happen in the next war with Lebanon, where we will have 80 Shuja'ias (buurten svh) and a significant hit on the economy.'
Dat een vicepremier persoonlijke frustraties zijn politieke handelingen laat bepalen, is ronduit verwerpelijk. Waar staan hij en zijn PVDA eigenlijk voor? En waar staat de mainstream polderpers voor?
Palestijnse kinderen vermoord door Israel.
En waar de VS is, is de huurlingen-staat Israel.
1 opmerking:
Massacre Gaza as a game http://vimeo.com/103920346
Een reactie posten