dinsdag 26 maart 2013

Movies That Matter


'The price worth it.' Irakese babies, slachtoffertjes van het massale westerse gebruik van verarmd uranium wapens in Irak.

Het feit dat Movies That Matter iemand als Sam Muller uitnodigt als moderator van een discussie over de vraag of onder de langdurige bezetting van Israelische militairen er uberhaupt nog sprake kan zijn van enig recht voor de Palestijnse bevolking, is op zijn minst opmerkelijk aangezien Muller onder andere verbonden is aan The Hague Institute for Global Justice,  een instituut waarvan de voorzitter van de Adviesraad, Madeleine Albright, publiekelijk verklaarde dat de dood van een half miljoen kinderen onder de vijf jaar 'de prijs waard' was geweest, zonder dat dit tot enige protest heeft geleid van dezelfde Sam Muller. Daardoor wordt duidelijk dat voor hem deze Irakese kinderen niet onder de bescherming vallen van de universele rechten van de mens, anders had hij publiekelijk geprotesteerd tegen de aanstelling van Albright, hetgeen hij zeker zou hebben gedaan als een andere voorzitter van die Adviesraad de moord op ook maar 1 joods kind had gelegitimeerd. 

On May 12, 1996… defended UN sanctions against Iraq on a 60 Minutes segment in which Lesley Stahl asked her ‘We have heard that half a million children have died. I mean, that's more children than died in Hiroshima. And, you know, is the price worth it?’ and Albright replied ‘we think the price is worth it.’


Nogmaals: I mean, that's more children than died in Hiroshima.’

Waarom dringt dit niet door tot de hersenen van de medewerkers van Movies That Matter? Zijn ze monsters? Nee, geenszins. Zouden ze anders hebben gereageerd als het joodse kinderen waren geweest? Ja, zekerl. Wat is dan voor hen het verschil tussen joodse en islamitische kinderen? Geen, denk ik. Wat is hier dan aan de hand? Ze wisten niet wat Albright had gezegd. Nonsens, mensen die het hele jaar met films werken, kennen de uitspraak van Albright. Vinden ze het dan niet verwerpelijk om iemand uit te nodigen die het niet de moeite waard vond om zich publiekelijk te distantieren van iemand met wie hij samenwerkt in een instituut voor ‘Global Justice’? Het zou kunnen, maar waarom hebben ze hem dan toch uitgenodigd? Per slot van rekening wordt hiermee nog eens onderstreept en 'zichtbaar' gemaakt voor de buitenwereld dat voor de westerlingen een joods, of christelijk leven waardevoller is dan het leven van een half miljoen Irakese kids. 

 Ik denk dat er nog een ander element op de achtergrond meespeelt. Albright deed haar uitspraak op televisie in een vraaggesprek zonder dat tegelijkertijd beelden van de slachtoffertjes werden getoond. In zijn essaybundel A Supposedly Fun Thing I’ll Never Do Again schreef de Amerikaanse auteur, wijlen David Foster Wallace, in 1997 dat ‘television is performance, spectacle… What we see is… illusion. And, illusion, what we’re seeing through the framed panes isn’t people in real situations.’ Het is ‘composed of fictional characters in highly formalized narratives.’

En op dit punt begint een gruwelijke ironie. Ook de mensen die Movies That Matter organiseren om daarmee het publiek attent te maken op misstanden in de wereld, zijn zelf niet in staat datgene wat ze zien te vertalen in consequente daden. Kennelijk kun je op televisie toegeven dat het opofferen van een half miljoen kinderen ‘de prijs waard’ is om  een fascistische politiek te kunnen uitvoeren, zonder dat dit tot de meeste kijkers echt doordringt. Beeld vervormd het bewustzijn. Het dringt niet door tot op intellectueel niveau. Vandaar ook dat Movies That `Matter liever een filmsterretje als Katja Schuurman uitnodigt om een gast te interviewen dan een geinformeerde journalist. Ik kom hierop terug. Het onderwerp is belangrijk genoeg.


FESTIVALTIP: KATJA SCHUURMAN PRESENTEERT WIKILEAKS DEBAT


25 maart 2013

Kom vanavond om 21.30 uur naar Theater aan het Spui 1 voor de vertoning van WikiLeaks: Secrets and Lieseen uniek portret van de controversiële Wikileaks-oprichter Julian Assange en de opkomst en ondergang van het grootste klokkenluidersplatform uit de moderne geschiedenis. Na afloop interviewt Katja Schuurman regisseur Patrick Forbes over dilemma's die zijn film oproept. 
http://www.moviesthatmatter.nl/nieuws/nieuwsbericht/960

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...