Vandaag opent de
International Herald Tribune op de
voorpagina met een vier kolommen brede foto van ‘Daw Aung San Suu Kyi’
die in 1991 de Nobel Peace Prize kreeg
kreeg. De oppositieleidster is ‘flanked by her former military captors on
Wednesday at a ceremony for Armed Forces Day in Naypyidaw. Although she has sent signals for greater
cooperation with the military for months, the ceremony was among the first
signs that the military was reciprocating.’
Daw Aung San Suu
Kyi is al vele jaren lang het boegbeeld van de democratische oppositie tegen
het militaire regime in Birma, waar elke tegenstand meedogenloos de kop in werd
gedrukt. Toch werd het Birmese verzet nooit met wapens gesteund door de VS.
Waarom niet? Omdat westerse concerns teveel economische belangen in dat land
hadden en de macht in Washington teveel geopolitieke belangen heeft in dit
buurland van China. In tegenstelling tot Syrie. Daar krijgen ‘rebellen’
in opdracht van de VS wapens uit het fundamentalistische Saoedi Arabie zodat
het door Iran en Rusland gesteunde Assad-regime vervangen kan worden door een
pro-Amerikaans regime. Dat heeft niets met democratie en mensenrechten te maken, maar alles met geopolitieke- en olie-belangen. Dat is tegelijk de belangrijkste
verklaring waarom de ‘Syrische’ oppositie onmiddellijk heeft
laten weten op geen enkele manier met het Assad-regering te willen samenwerken,
zoals in Birma is gebeurd. Het is alles of niets. Gevreesd moet worden dat dit
op een nog groter bloedbad gaat uitlopen omdat er oude rekeningen zullen worden
vereffend in dit land vol minderheden, waar bijvoorbeeld de christenen en de
alevieten de kant van Assad hebben gekozen. Belangrijk daarbij is te weten dat
het Saoedische regime alevieten
als ketters beschouwen die zoals alle afvalligen vermoord kunnen worden en dat de paar honderdduizend christenen
in dat land geen burgerschapsrechten bezitten en er geen kerken mogen bouwen. Desondanks
ontvangen ze van de VS de meest geavanceerde wapens en wordt het regime met
steun van Washington in het zadel gehouden.
In dezelfde International Herald Tribune staat
vandaag enkele pagina’s verder dat
Assad
asks developing nations for their support,
waarbij geheel
binnen de context van de westerse mainstream berichtgeving de suggestie wordt
gewekt hoe schandalig dit verzoek is.
The
Syrian leader sought to frame his request as a plea for assistance in the fight
of good against evil,
aldus de IHT. En dat kan natuurlijk niet, want de
officiele boodschap moet zijn dat Assad ‘evil’ is en de door Saoedi Arabie
en de VS gesteunde ‘rebellen’ de ‘good guys’ zijn, terwijl toch algemeen
bekend is dat een niet te verwaarlozen deel van de ‘rebellen’ fundamentalistische
'jihadis' zijn die de geseculariseerde
Syrische regering willen verdrijven voor een soennitisch fundamentalistisch bewind. Bekend is tevens dat ook de ‘Syrische rebellen’ de
mensenrechten schenden door burgers die ze als tegenstanders beschouwen
standrechtelijk ter vermoorden.
BEIRUT - Syrian rebels routinely kill
captured soldiers and suspected regime informers, human rights monitors said
Thursday, warning of mounting war crimes committed by those trying to topple
President Bashar Assad.
Reports of rebel abuses come as
the Syrian opposition appears to be gaining momentum in a 2-year-old conflict
that, according to the U.N., has killed more than 70,000 people.
http://www.military.com/daily-news/2013/03/14/rights-groups-syrian-rebels-often-kill-captives.html
Syrian rebels kill 16 civilians
Anti-regime gunmen killed 16
civilians, mostly Alawis and Christians, in an attack on Tuesday at a housing
compound for power company employees near Homs, the Syrian Observatory for
Human Rights said.
Het
uiteindelijke doel van deze realpolitiek werd onlangs beschreven door ‘Melkulangara
BHADRAKUMAR, Former career diplomat in the Indian Foreign Service. Devoted much
of his 3-decade long career to the Pakistan, Afghanistan and Iran desks in the
Ministry of External Affairs and in assignments on the territory of the former
Soviet Union. After leaving the diplomatic service, took to writing and
contribute to The Asia Times, The Hindu and Deccan Herald. Lives in New Delhi.’
Deze deskundige schreef ondermeer het volgende:
the crucial operational aspect will
be that in order for the US-NATO-Turkish operation to be optimal, Israel also
needs to be brought in. A close cooperation between Turkey and Israel at the
operational level can be expected to swiftly pulverize the Syrian regime from
the north and south simultaneously. Hence the diligence with which Obama moved
to heal the Turkish-Israeli rift.
Turkey of course has strong
motivations – historical, political, military and economic – to invade Syria
with which it has ancient scores to settle. The Baa’thist regime in Damascus
never accepted Turkish hegemony in the Levant and a strong and assertive Syria
has been a thorn in the Turkish flesh. Besides, there are simmering territorial
claims.
For Israel too, the comprehensive
destruction of Syria as a major military power in the Middle East means that
all three major Arab powers which could offer defiance to Israel in the past
and have been the repositories of "Arabism" at one time or another –
Iraq, Egypt and Syria – have been dispatched to the Stone Age.
But the revival of Turkish-Israeli
strategic axis has other major implications as well for regional security. From
Erdogan’s point of view, he has thoroughly milked the last ounce, politically
speaking, by his grandstanding against Israel and Zionism to bolster his image
in the «Arab Street» as a true Muslim leader who never lacked courage to stand
up for the Arab cause.
He probably senses
that Netanyahu’s «apology» will boost his standing even further as a Muslim
leader who made Israel blink in an eyeball-to-eyeball confrontation. But,
having said that, as an astute politician, Erdogan also would size up that
henceforth the law of diminishing returns is at work and he might as well now
think of seeking some help from Israel.
Maar omdat
Nederland nu eenmaal het poldermodel als intellectueel criterium heeft, is voor
dit soort informatie geen publiek en denken de goedwillende medewerkers van Movies That Matter dat het optreden van
een ‘Syrian-American
rapper’ voldoende licht kan werpen op deze gecompliceerde
werkelijkheid. En er is nagenoeg niemand die deze naieve mensen op de vingers
tikt. Dat zal straks opnieuw een grote desillusie opleveren, net als in het
geval van Irak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten