donderdag 28 maart 2013

Movies That Matter 9



Vandaag opent de International Herald Tribune op de voorpagina met een vier kolommen brede foto van ‘Daw Aung San Suu Kyi’ die in 1991 de Nobel Peace Prize kreeg kreeg. De oppositieleidster is ‘flanked by her former military captors on Wednesday at a ceremony for Armed Forces Day in Naypyidaw. Although she  has sent signals for greater cooperation with the military for months, the ceremony was among the first signs that the military was reciprocating.’

Daw Aung San Suu Kyi is al vele jaren lang het boegbeeld van de democratische oppositie tegen het militaire regime in Birma, waar elke tegenstand meedogenloos de kop in werd gedrukt. Toch werd het Birmese verzet nooit met wapens gesteund door de VS. Waarom niet? Omdat westerse concerns teveel economische belangen in dat land hadden en de macht in Washington teveel geopolitieke belangen heeft in dit buurland van China. In tegenstelling tot Syrie. Daar krijgen ‘rebellen’ in opdracht van de VS wapens uit het fundamentalistische Saoedi Arabie zodat het door Iran en Rusland gesteunde Assad-regime vervangen kan worden door een pro-Amerikaans regime. Dat heeft niets met democratie en mensenrechten te maken, maar alles met geopolitieke- en olie-belangen. Dat is tegelijk de belangrijkste verklaring waarom de ‘Syrische’ oppositie onmiddellijk heeft laten weten op geen enkele manier met het Assad-regering te willen samenwerken, zoals in Birma is gebeurd. Het is alles of niets. Gevreesd moet worden dat dit op een nog groter bloedbad gaat uitlopen omdat er oude rekeningen zullen worden vereffend in dit land vol minderheden, waar bijvoorbeeld de christenen en de alevieten de kant van Assad hebben gekozen. Belangrijk daarbij is te weten dat het Saoedische regime alevieten als ketters beschouwen die zoals alle afvalligen vermoord kunnen worden en  dat de paar honderdduizend christenen in dat land geen burgerschapsrechten bezitten en er geen kerken mogen bouwen. Desondanks ontvangen ze van de VS de meest geavanceerde wapens en wordt het regime met steun van Washington in het zadel gehouden.

In dezelfde International Herald Tribune staat vandaag enkele pagina’s verder dat

Assad asks developing nations for their support,

waarbij geheel binnen de context van de westerse mainstream berichtgeving de suggestie wordt gewekt hoe schandalig dit verzoek is.

The Syrian leader sought to frame his request as a plea for assistance in the fight of good against evil,

aldus de IHT. En dat kan natuurlijk niet, want de officiele boodschap moet zijn dat Assad ‘evil’ is en de door Saoedi Arabie en de VS gesteunde ‘rebellen’ de ‘good guys’ zijn, terwijl toch algemeen bekend is dat een niet te verwaarlozen deel van de ‘rebellen’ fundamentalistische 'jihadis' zijn die de geseculariseerde Syrische regering willen verdrijven voor een soennitisch fundamentalistisch bewind. Bekend is tevens dat ook de ‘Syrische rebellen’ de mensenrechten schenden door burgers die ze als tegenstanders beschouwen standrechtelijk ter vermoorden.

BEIRUT - Syrian rebels routinely kill captured soldiers and suspected regime informers, human rights monitors said Thursday, warning of mounting war crimes committed by those trying to topple President Bashar Assad.

Reports of rebel abuses come as the Syrian opposition appears to be gaining momentum in a 2-year-old conflict that, according to the U.N., has killed more than 70,000 people.
http://www.military.com/daily-news/2013/03/14/rights-groups-syrian-rebels-often-kill-captives.html


Syrian rebels kill 16 civilians
Anti-regime gunmen killed 16 civilians, mostly Alawis and Christians, in an attack on Tuesday at a housing compound for power company employees near Homs, the Syrian Observatory for Human Rights said.

Het uiteindelijke doel van deze realpolitiek werd onlangs beschreven door ‘Melkulangara BHADRAKUMAR, Former career diplomat in the Indian Foreign Service. Devoted much of his 3-decade long career to the Pakistan, Afghanistan and Iran desks in the Ministry of External Affairs and in assignments on the territory of the former Soviet Union.  After leaving the diplomatic service, took to writing and contribute to The Asia Times, The Hindu and Deccan Herald. Lives in New Delhi.’ Deze deskundige schreef ondermeer het volgende:

the crucial operational aspect will be that in order for the US-NATO-Turkish operation to be optimal, Israel also needs to be brought in. A close cooperation between Turkey and Israel at the operational level can be expected to swiftly pulverize the Syrian regime from the north and south simultaneously. Hence the diligence with which Obama moved to heal the Turkish-Israeli rift. 

Turkey of course has strong motivations – historical, political, military and economic – to invade Syria with which it has ancient scores to settle. The Baa’thist regime in Damascus never accepted Turkish hegemony in the Levant and a strong and assertive Syria has been a thorn in the Turkish flesh. Besides, there are simmering territorial claims. 

For Israel too, the comprehensive destruction of Syria as a major military power in the Middle East means that all three major Arab powers which could offer defiance to Israel in the past and have been the repositories of "Arabism" at one time or another – Iraq, Egypt and Syria – have been dispatched to the Stone Age. 

But the revival of Turkish-Israeli strategic axis has other major implications as well for regional security. From Erdogan’s point of view, he has thoroughly milked the last ounce, politically speaking, by his grandstanding against Israel and Zionism to bolster his image in the «Arab Street» as a true Muslim leader who never lacked courage to stand up for the Arab cause. 
He probably senses that Netanyahu’s «apology» will boost his standing even further as a Muslim leader who made Israel blink in an eyeball-to-eyeball confrontation. But, having said that, as an astute politician, Erdogan also would size up that henceforth the law of diminishing returns is at work and he might as well now think of seeking some help from Israel. 

Maar omdat Nederland nu eenmaal het poldermodel als intellectueel criterium heeft, is voor dit soort informatie geen publiek en denken de goedwillende medewerkers van Movies That Matter dat het optreden van een ‘Syrian-American rapper’ voldoende licht kan werpen op deze gecompliceerde werkelijkheid. En er is nagenoeg niemand die deze naieve mensen op de vingers tikt. Dat zal straks opnieuw een grote desillusie opleveren, net als in het geval van Irak.

Geen opmerkingen: