Toen ik vanmiddag achter een buggy met mijn kleindochter erin van Artis naar huis wandelde viel het me andermaal op hoe stuurloos de laatste jaren 'toeristen' door het centrum van Amsterdam zwalken. Ze lijken in trance te zijn, zwenken plotseling van links naar rechts, lijken geen doel te hebben. Ik schrijf 'toeristen' tussen aanhalingstekens omdat ze in de strikte zin van het woord al lang geen toeristen meer zijn, maar consumenten, eeuwig winkelend publiek. Ze zijn niet geinteresseerd in het culturele erfgoed van Amsterdam, maar willen slechts kopen. Wat maakt vaak niet uit, meestal datgene wat ze door de uniformering van de moderne massacultuur thuis ook kunnen kopen. En dan is er nog het deel dat voor de 'red light district' komt en/of het zuipen en high worden. Paddestoeltje, blowtje, pilletje poppen, pilsje. Het gevolg is dat de moderne 'toeristen' volkomen stuurloos zijn geworden, en reageren op impulsen, bezeten als ze zijn door een brandende koopdrift. Ze voelen zich nergens meer thuis en blijven permanent gemobiliseerd, onrustig op zoek naar iets dat ze zelf niet kunnen formuleren. Ze doen me denken aan de mens die Seneca beschreef in een brief aan Lucilius:
'Je moet van mentaliteit veranderen, niet van klimaat. Al steek je de eindeloze zee over, al "wijken", zoals onze Vergilius zegt, "landen en steden achter je", je problemen zullen met je mee gaan waar je ook heen gaat... Je moet de last van je geest afleggen: anders zal geen enkel landschap je rust geven... Wat je nu doet is geen reizen, maar dolen; je wordt voortgedreven en ruilt de ene plaats in tegen de andere.'
1 opmerking:
Allereerst: ik erger me even zeer aan Amsterdammers die scheldend en tierend de om-zich-heen-kijkende toeristen van hun sokken fietsen. Domheid en jaloezie, kennelijk komen zij zelf nooit-nergens.
Jouw 'toerist'wordt met goedkope stedentripjes verleid om bij een ander behangetje verder te consumeren. Dat 'dolende' komt wellicht doordat hij eigenlijk het geld er niet meer voor heeft; meent niet meer te hebben; eigenlijk nooit had.
Het enige dat de toerist - óók de binnenlandse uit de provincie - nog consumeert, komt uit de mayonaise-cultuur die vroeger alleen het Damrak en de Leidsestraat beglibberde.
Maar de warme happen bieden zich nu overal langs de straat aan, uitgevent op een vetvrij papiertje. Sla een hoek om bij de Heiligerweg en iedereen staat uit een vette zak patat te schransen. Van oudere heren tot keurige dames. Je zou toch in de Voetboogsteeg wonen. Of in die veralcoholiseerde rosse buurt, hoe hou je het daar uit...
Wanneer de meute de tijd vindt om ook nog kauwgum te kauwen, is me een raadsel, maar de o zo 'chique' huisstijl van Amsterdam ligt bezaaaaaid met uitgespuwde, onverwijderbare, platgetreden klodders latex.
Ja, ik ben een oude man, ja.
Ton
Een reactie posten