Arie Elshout van de Volkskrant

In de Volkskrant van vandaag stelt Arie Elshout, correspondent in New York, dat

feit en commentaar nergens zo tastbaar [zijn] gescheiden als bij The New York Times, zo ontdekten Pieter Broertjes en ik toen we in 2004 voor de Volkskrant een bezoek brachten aan wat wel 's werelds beste dagblad wordt genoemd... Contact tussen deze twee werelden was niet toegestaan. Als een commentator tijdens een achtergrondgesprek met een hooggeplaatste tegen nieuws aanliep, mocht hij dat niet doorgeven aan een verslaggever.

Klopt dit? Precies dertig jaar eerder bezocht ik dezelfde New York Times en sprak ik daar met collega's. Alleen was ik minder naief dan de twee Kuifjes van de Volkskrant, en bleek al snel uit de gesprekken die ik voerde dat er in werkelijkheid bij deze krant helemaal geen scheiding van feit en commentaar bestond, net zo min als dat bij andere commerciele westerse media het geval is. Aangezien ik nog steeds contact heb met journalisten die voor de NYT werkten of nog steeds werken weet ik via deze betrouwbare bronnen dat objectiviteit bij ''s werelds beste dagblad' een belachelijke fictie is.

In werkelijkheid worden de commerciele media in het Westen elke dag weer gebruikt door de -- in de terminologie van Arie -- 'hooggeplaatsten'. Zodra die nieuws laten lekken aan mijn collega's dan is juist de bedoeling dat dit zo snel mogelijk door het journalistieke voetvolk wordt doorgegeven. Een voorbeeld van de wijze waarop bijvoorbeeld de NYT wordt gebruikt, is de zaak Judith Miller waarvoor de krant naderhand haar excuses moest aanbieden:

Judith Miller (born January 2, 1948) is a Pulitzer Prize winning American journalist, formerly of the New York Times in Washington D.C. Her coverage of Iraq's alleged Weapons of Mass Destruction (WMD) program both before and after the 2003 invasion garnered much controversy.[1] A number of stories she wrote while working for the New York Times later turned out to be inaccurate or completely false. Miller was later involved in disclosing Valerie Plame's identity as a CIA agent. She spent three months in jail for claiming reporter's privilege and refusing to reveal her sources in the CIA leak. Miller retired from her job at the New York Times in November 2005. As of October, 2008 she is a contributor to the Fox News Channel and a fellow at the conservative Manhattan Institute think-tank.

http://en.wikipedia.org/wiki/Judith_Miller_(journalist)

On May 26, 2004, a week after the U.S. government apparently severed ties with Ahmed Chalabi, a Times editorial acknowledged that some of that newspaper's coverage in the run-up to the war had relied too heavily on Chalabi and other Iraqi exiles bent on regime change. It also regretted that "information that was controversial allowed to stand unchallenged." While the editorial rejected "blame on individual reporters," others noted that ten of the twelve flawed stories discussed had been written or co-written by Miller. http://nytimes.com/critique

http://www.spiritus-temporis.com/judith-miller-journalist-/iraq-war.html


May 27, 2004 | When the full history of the Iraq war is written, one of its most scandalous chapters will be about how American journalists, in particular those at the New York Times, so easily allowed themselves to be manipulated by both dubious sources and untrustworthy White House officials into running stories that misled the nation about Saddam Hussein's weapons of mass destruction. The Times finally acknowledged its grave errors in an extraordinary and lengthy editors note published Wednesday. The editors wrote:

"We have found ... instances of coverage that was not as rigorous as it should have been ... In some cases, the information that was controversial then, and seems questionable now, was insufficiently qualified or allowed to stand unchallenged. Looking back, we wish we had been more aggressive in re-examining the claims as new evidence emerged -- or failed to emerge ... We consider the story of Iraq's weapons, and of the pattern of misinformation, to be unfinished business. And we fully intend to continue aggressive reporting aimed at setting the record straight."

http://dir.salon.com/news/feature/2004/05/27/times/


Omdat feit en mening doorgaans niet gescheiden zijn, kon Miller zonder enige moeite van The New York Times overstappen naar Fox News. Het beeld dat Arie Elshout suggereert bestaat in de praktijk niet. Feit en mening zijn maar te vaak onlosmakelijk met elkaar verweven. Ik geef u een voorbeeld. De voormalige Volkskrant-correspondent in Israel heeft lange tijd de illegale Israelische afscheiding op Palestijns gebied een 'veiligheidsmuur' betiteld. Dat is een mening want in 2004 bepaalde het hoogste rechtscollege ter wereld dat die afscheiding illegaal was, in strijd met het internationaal recht. Het gebruik van het woord 'veiligheidsmuur' is een mening, een kwalificatie die in strijd is met de juridische feiten. Bovendien, de commerciele media vermengen permanent feit en mening door bepaalde feiten permanent te verzwijgen. Dus als de Volkskrant weer eens schrijft over het 'vredesproces' dan is dit een mening aangezien de bouw van Joodse nederzettingen in bezet gebied gewoon doorgaat en men dus niet naar eer en geweten kan spreken van 'vredesonderhandelingen'. En toch blijft de Volkskrant dit doen.

Nog een illustratie van het vermengen van feit en mening. Twee jaar geleden schreef ik dit stukje dat begon met een citaat van Arie Elshout:

'Schrijver David Grossman zei dit jaar in een gesprek met Volkskrant-correspondent Alex Burghoorn dat ''wij Joden een verhaal [zijn] dat groter is dan het leven zelf''. Dat is hun tragiek, maar ook die van de Palestijnen, die ook hun verhaal hebben. Het maakt het moeilijk een uitweg te vinden uit de banaliteit van geweld en vernedering.' Dit schreef adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant, Arie Elshout, nadat hij en zijn metgezel 'amper een dag in Israël [zijn] of een VN-man laat ons in zijn verduisterde kantoor iets zien waardoor we volledig uit het veld geslagen worden.'

Opmerkelijk aan de uitspraken van de adjunct-hoofdredacteur is dat na al die jaren berichtgeving van de Volkskrant-correspondenten in Israel, hij niet in staat is geweest zich een beeld van de werkelijkheid te vormen, een beeld van de werkelijkheid dat hij en zijn metgezel 'amper een dag in Israel' wel kregen van 'een VN-man' en een beeld 'waardoor we volledig uit het veld geslagen worden.' Een beter bewijs dat bijvoorbeeld Alex Burghoorn propaganda bedrijft, is nauwelijks denkbaar. Dat feit benadrukt Elshout nog eens aan de hand van het citaat van Grossman, door erop te wijzen dat onder andere de Palestijnen van deze gekte het slachtoffer zijn, een feit dat Burghoorn heeft verzuimd duidelijk te maken, anders zou Elshout er niet op hoeven te wijzen.

Maar om te voorkomen dat wij Nederlanders een consequentie gaan verbinden aan de Israelische terreur zet de adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant er dit bij: 'Het maakt het moeilijk een uitweg te vinden uit de banaliteit van geweld en vernedering.' Ik zou zeggen, Arie, de uitweg is simpel, dwing Israel te stoppen met het bezetten en stelen van Palestijns land. Inmiddels heeft de 'joodse natie' meer dan driekwart van het aan de Palestijnen toegewezen land geconfisqueerd. Daardoor kan er inderdaad geen levensvatbare Palestijnse staat worden gesticht. Na al die jaren ben ook jij daar nu van overtuigd. Wanneer je wilt dat de joods-Israeli's zich aan het internationaal recht houden, en als je werkelijk wilt dat er een Palestijnse staat mogelijk wordt, laat dan om te beginnen je correspondent berichten vanuit de context dat het Palestijnse volk al decennialang een groot onrecht wordt aangedaan. Op die manier worden de politici gedwongen de werkelijkheid onder ogen te zien. Met andere woorden, vervang Alex Burghoorn door een onafhankelijke journalist, zodat niet iemand die door de 'pro-zionistische lobbygroep' het CIDI wordt ingehuurd de berichtgeving vanuit Israel voor jouw krant verzorgt. Je hebt nu kunnen zien hoeveel hij verzwijgt. Althans, dat maak ik op uit jouw eigen tekst.

http://stanvanhoucke.blogspot.com/2008/10/alex-burghoorn-van-de-volkskrant-4.html


Maar naar goed Nederlands gebruik, reageerde Elshout niet. Van discussie houden de Nederlandse journalisten niet, die houden liever mythen in stand.