Peter van Walsum Oud-Diplomaat 20

De NRC heeft de bejaarde oorlogsstoker Peter van Walsum van stal gehaald om de lezers te begeleiden naar een nieuwe oorlog die net als de oorlog tegen Irak, waarvan Van Walsum een enthousiast voorstander was, slecht voor het Westen zal aflopen. Maar de humanitaire kant van de zaak vindt Peter van Walsum een te verwaarlozen factor, zoals bleek in het befaamde interview dat de journalist John Pilger voerde met Neerlands hoogste diplomaat die als een Schreibtischmörder handelde:

In December 1999 John Pilger asked Peter van Walsum, Chairman of the UN Sanctions Committee to explain why Iraq is still being subjected to economic sanctions. The transcript of the interview appears below.

John Pilger: Why should the civilian population, innocent people, be punished for Saddam's crimes?
Peter van Walsum: It's a difficult problem. You should realise that sanctions are one of the curative measures that the Security Council has at its disposal. And obviously they hurt. They are like a military measure.
JP: But who do they hurt?
PW: Well, this, of course is the problem, but with military action, too, you have the eternal problem of collateral damage...

JP: What do you say to those who describe sanctions that have caused so many deaths as 'weapons of mass destruction' as lethal as chemical weapons?
PW: I don't think that's a fair comparison.
JP: Aren't the deaths of half a million children mass destruction?
PW: I don't think you can use that argument to convince me.

Voor meer over Van Walsum zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=peter+van+walsum  En:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_van_Walsum

Zonder ook maar 1 verwijzing naar Israel als kernwapenstaat die in '73 dreigde met de inzet van nuclaire wapens beweert Van Walsum nu:

 VS vinden ingreep minder erg dan Iraanse kernbom

Aanval op Iran is ophanden

Het lijkt onvermijdelijk dat de VS militair ingrijpen in Iran om te voorkomen dat het binnenkort een kernbom krijgt, meent Peter van Walsum.

Het non-proliferatieverdrag is sinds 1970 van kracht en wordt elke vijf jaar door de partijen in een Review Conference (RevCon) geëvalueerd. Het verdrag rust op drie pijlers: non-proliferatie, ontwapening en het recht op vreedzaam gebruik van kernenergie. Vijf staten, China, Frankrijk, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, worden in het verdrag erkend als kernwapenstaten. Tussen deze vijf en de overige partijen regelt het verdrag een soort uitruil: de niet-kernwapenstaten mogen geen kernwapens verwerven, maar in ruil daarvoor bevestigt het verdrag het recht op vreedzaam gebruik van kernenergie. Het verplicht de kernwapenstaten te goeder trouw nucleaire ontwapening na te streven.