Wilders! 5

Tot nu toe blijkt niemand in staat Wilders een effectief weerwoord te kunnen geven. Hoe komt dat? Ik denk dat het antwoord het feit is dat diepgewortelde rancune niet bestreden kan worden met rationele argumenten. Het is het probleem van de democratie, zoals die door de Amerikaanse historicus Daniel Boorstin in zijn essaybundel 'Hidden History. Exploring our secret past' als volgt is omschreven: 'One of the tendencies of democracy... is the danger that rhetoric would displace or at least overshadow epistemology; that is, the temptation to allow the problem of persuasion to overshadow the problem of knowledge. Democratic societies tend to become more concerned with what people believe than with what is true, to become more concerned with credibility than with truth.' Vandaar dat een parlementaire democratie zo gemakkelijk in fascisme kan eindigen. De kapitalistische democratie heeft geen antwoord op de eeuwige rancune van de onderkaste, van de mensen die zich gebruikt voelen, die zich het slachtoffer voelen van een systeem dat ze niet echt met hun verstand begrijpen, maar wel met hun onderbuik voelen.

Ik geef u een voorbeeld. Om de zoveel tijd krijg ik reacties als deze: 'Anoniem zei, Overigen hoef ik maar EEN letter tussen de 1e en 2e letter van je naam in te zetten om de anti-christ/mens alhier over je despotisme te exposen! Is dat wat je wil satan?' Kenmerkend aan de reacties van de rancuneuzen is dat ze geen rationele argumenten hebben om hun haat in te gieten. Ondanks of beter nog juist dankzij de alomtegenwoordige massamedia is de constatering van de Britse auteur John Berger correct dat ‘er grote delen van de… arbeiders en middenklasse bestaan die zich niet helder kunnen uitdrukken als gevolg van de grootscheepse culturele deprivatie. De middelen om datgene wat ze weten te vertalen in gedachten is hen ontnomen… Ze bezitten geen voorbeelden die ze kunnen volgen, waarbij woorden ervaringen duidelijk maken.’ En dus blijft alleen schelden over, en altijd anoniem, want door een diep geworteld minderwaardigheidscomplex durven de rancuneuzen alleen vanuit de schaduw te opereren. Ze zijn identiteitslozen in een massacultuur die niet naar hen luistert, waarin ze alleen de rol van toeschouwer hebben toebedeeld gekregen. Het punt is nu dat deze mensen niet naar argumenten en feiten luisteren om de simpele reden dat ze niet willen luisteren. Ze kunnen niet meer luisteren, ze hebben teveel geluisterd, te veel gehoorzaamd. Ze voelen zich veronachtzaamd, vernederd en ze zijn ook vernederd. Op tv worden ze als vee behandeld. Iedere avond weer krijgen ze te zien dat de wereld van anderen is en dat zij slechts te gehoorzamen hebben, anderen beslissen over hun leven, niet zij zelf. En de logica van dit alles ontgaat hen. Ze willen nu gehoord worden, door iedereen! Ze willen meetellen, ook al hebben ze geen talent en hebben ze in feite niets te vertellen behalve dan hun opgekropte woede, hun haat, hun ressentimenten. Juist omdat ze niets te vertellen hebben, willen ze gehoord worden. Ze willen schelden, fulmineren tot het schuim hen op de lippen staat. Het moet eruit, ze kunnen niets meer accepteren. Ze zijn altijd te verwaarlozen details beschouwd, terwijl hen ondertussen verteld werd dat ze als individuen in een democratie meetellen. Hoe kan men deze gedepriveerden tot zwijgen brengen? Dat kan niet meer. Het enige dat we kunnen hopen is dat ze op den duur weer verdwijnen. Maar dat gebeurt natuurlijk pas nadat ze eerst een geweldig bloedbad hebben aangericht. Zo leert ons de geschiedenis.