Birgit Donker van de NRC 6

In oktober 1981 verklaarde Nahum Goldman, van 1955 tot 1968 president van de World Zionist Organisation: 'We zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort "ontheiliging", een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.' Zie: http://home.planet.nl/~houck006/israel.html

Ik moest aan deze uitspraak denken nu in Nederland de moord op 6 miljoen mensen onderwerp is geworden van een doortrapt politiek spelletje waarbij getracht wordt de integriteit van een liberaal Kamerlid publiekelijk te vernietigen. Een spelletje waaraan kranten als de NRC enthousiast meedoen. Naar aanleiding van klachten van lezers hierover schrijft de hoofdredactrice van de krant Birgit Donker: 'Rutte zei bijvoorbeeld tegen RTL Nieuws: „U blijft maar komen met die Holocaust. Ik ben er klaar mee. Hou op met zoeken naar dat detail.” Deze woordkeuze getuigt in onze ogen van een gebrek aan inzicht in, terechte, gevoeligheden. Weliswaar gaat het bij de vrijheid van meningsuiting om meer dan alleen de vraag of de Shoah al dan niet mag worden ontkend. Maar van een historicus als Rutte mag worden verwacht dat hij gevoel heeft voor het uitzonderlijk karakter van de geschiedenis van de Holocaust. Al was het maar omdat talloze slachtoffers en nabestaanden er nog dagelijks mee leven. In de Nederlandse geschiedenis is de uitroeiing van de Joden geen detail. Het al dan niet ontkennen van de Holocaust is, in een discussie over de vrijheid van meningsuiting, dus ook geen detail.' 

Wat wordt hier nu precies beweerd? Welnu, volgens mevrouw Donker mag de volksvertegenwoordiger Rutte niet stellen dat gemeten aan de enigszins bekende geschiedenis van zo'n 10.000 jaar de Holocaust van de nazi's een detail is geweest. Een detail dus, volgens Van Dale: 'klein onderdeel van een geheel.' Dat feit mag niet gemeld worden omdat 'talloze slachtoffers en nabestaanden er nog dagelijks mee leven.'

Dit argument is zwak, want de geschiedenis vervormen om een relatief kleine groep te sparen, kan niet in een samenleving dat zichzelf rationeel beschouwt en die wetenschappelijke feiten doorslaggevend zegt te vinden. Daar komt nog iets bij, wat de hoofdredactrice ook mag beweren, de Holocaust tijdens de Tweede Wereldoorlog is niet 'uitzonderlijk' geweest, dat wil zeggen dat het niet uniek is geweest in de geschiedenis van de mensheid. Djenghis Kahn en Timoer Lenk hebben veel meer mensen laten vermoorden dan de nazi's deden. En ook de christelijke Europese beschavingen die Amerika veroverden hebben vele miljoenen meer Indianen vernietigd. Zie daarvoor ondermeer het werk van de Britse auteur Ronald Wright en het in Nederlands vertaalde werk van Charles C. Mann. Luister naar een interview met hem: http://www.stanvanhoucke.net/audioblog/pivot/entry.php?id=26#body

Het christelijke Westen heeft ook de Holocaust in Congo op zijn geweten. 'Leopold II is internationaal vooral nog bekend vanwege zijn privékolonie Kongo-Vrijstaat. Vanaf 1876 ging hij zich steeds meer voor Centraal-Afrika interesseren, o.m. door in 1879 een verkenningstocht door Henry Morton Stanley te sponsoren. Op de conferentie van Berlijn in 1884-5 werd zijn persoonlijke soevereiniteit over de Kongo-Vrijstaat internationaal erkend. Dat bereikte Leopold door jarenlange voorbereiding en diplomatie. In 1907 nam de Belgische regering Kongo, voortaan Belgisch-Kongo, formeel van de koning over, na protesten uit het buitenland over het wanbeheer dat Leopold over de kolonie had gevoerd. De 23 jaar onder het schrikbewind van Leopold II worden gekenmerkt door volkerenmoord, slavernij, ontvoeringen, martelen, verkrachtingen, onthoofdingen en het afhakken van handen. De schattingen over het aantal slachtoffers variëren aanzienlijk. De Britse diplomaat Roger Casement heeft het over drie miljoen tijdens twaalf van de twintig jaar. Peter Forbath noemt ten minste vijf miljoen. Adam Hochschild spreekt van tien miljoen en de Encyclopædia Britannica spreekt van een totale bevolkingsafname van twintig tot dertig miljoen naar acht miljoen.'  Zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Leopold_II_van_Belgi%C3%AB

Kortom, de bewering van Birgit Donker is gebaseerd op onwetendheid. Wat met de Europese joden gebeurde, was al veel eerder op nog grotere schaal elders uitgeprobeerd. En de nazimisdaden waren geenszins opmerkelijk, want ‘de kolonisator, die om zijn geweten te sussen de gewoonte heeft de andere mens als een beest te zien, went zichzelf eraan om hem als een beest te behandelen, en heeft de neiging om zichzelf in een beest te veranderen […] Ze dachten dat ze alleen maar indianen, of Hindoes, of bewoners van Zuidzee eilanden of Afrikanen aan het afslachten waren. Maar in feite hebben ze een voor een de verdedigingswallen vernietigd waarachter de Europese beschaving vrij had kunnen ontwikkelen,’ aldus de zwarte Franse dichter Aimé Césaire. De Zweedse hoogleraar en auteur Sven Lindqvist onderstreept dit proces nog eens aan het eind van zijn boek Exterminate all the Brutes, wanneer hij concludeert dat ‘Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiingspolitiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund.’ De titel van zijn boek verwijst naar de zin uit Joseph Conrad's  Hart der Duisternis, ‘verdelg al het gespuis’. Lindqvist vraagt zich af waarom de westerse protagonist ‘Kurtz zijn rapport over de beschavingstaak van de blanke man in Afrika met deze woorden eindigt?’ Hij schrijft dan: ‘Ik las Conrad als een profetische auteur die alle gruwelijkheden die in het verschiet lagen, voorzien had. Hannah Arendt wist beter. Zij zag dat Conrad over de genocides van zijn eigen tijd schreef. In haar eigen boek The Origens of Totalitarianism (1951), toonde ze hoe imperialisme racisme noodzakelijk maakte als het enig mogelijke excuus voor zijn daden… Haar these dat nazisme en communisme van dezelfde stam komen is algemeen bekend. Maar velen vergeten dat zij ook de “verschrikkelijke slachtpartijen” en het “barbaarse moorden” van Europese imperialisten verantwoordelijk hield voor “de zegevierende introductie van dergelijke pacificatiemiddelen in de alledaagse, respectabele buitenlandse politiek”, daarmee totalitarisme en zijn genocides producerend.’ Lindqvist ontdekt gaandeweg dat de ‘Europese vernietiging van de “inferieure rassen” van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa… Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust… En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.’ In zijn A History of Bombing beantwoordt Sven Lindqvist de volgende vraag kort maar krachtig: ‘Wat is toegestaan in oorlogen tegen wilden en barbaren? Antwoord: alles.’ Ook in laatstgenoemde boek toont hij aan dat de barbarij eerst op gekleurde volkeren werd uitgeprobeerd voordat de westerlingen het op hun eigen blanke bevolkingen gingen toepassen. Het eerste bombardement op een ongewapende burgerbevolking vond ook niet plaats in 1937 op het Spaanse Guernica, maar 12 jaar eerder op de Marokkaanse stad Chechaouen, niet door Duitse nazipiloten, maar door Amerikaanse democratische piloten, die in dienst van de Fransen deze onverdedigde stad vernietigden, waarbij volgens Walter Harris, toenmalige correspondent van de Londense Times ‘weerloze vrouwen en kinderen afgeslacht werden en vele anderen verminkt en blind raakten’. 

De conclusie kan geen andere zijn dan dat de hoofdredactrice haar huiswerk niet heeft gedaan. De nazi-Holocaust is ook geen onderwerp meer dat iets verheldert, het is een politiek onderwerp geworden waarmee de werkelijkheid verdoezeld wordt. Daarover later meer.