Birgit Donker van de NRC 7

Het ontkennen van de geschiedenis zoals de hoofdredactrice van de NRC, Birgit Donker, doet is problematisch. Degene die het verleden verzwijgt en zelfs ontkent is gedoemd de geschiedenis te herhalen. Het uitroepen van de nazi-Holocaust tot een uniek verschijnsel en tot de maat aller dingen leidt niet to inzicht in het kwaad, maar tot het negeren van onze eigen verantwoordelijkheden en van de misdaden die in onze naam werden en nog steeds worden gepleegd. Een praktisch voorbeeld is de NRC zelf. Sinds de redactie had bepaald dat de nazi-Holocaust uniek was, is Israel boven de wet gesteld. Ik geef een voorbeeld. In januari van dit jaar pleegde volgens internationale mensenrechtenorganisaties en talloze officiele waarnemers 'de Joodse natie' op grote schaal oorlogsmisdaden. Hoewel de NRC-redactie in eerste instantie deze oorlogsmisdaden had vergoeilijkt bleek deze houding onhoudbaar en constateerde de krant in een commentaar dat de Israelische strijdkrachten ogenblikkelijk hun geweld moesten staken aangezien ze een 'grens overschreden' hadden. Desondanks maakte de NRC vervolgens opnieuw een draai van 180 graden. Het inzicht dat Israel oorlogsmisdaden pleegde leidde er niet toe dat de NRC dit verder analyseerde. Integendeel. Toen een paar dagen na het laatste commentaar Nederlandsse juristen die gespecialiseerd zijn in het internationaal recht de krant erop wezen dat hier sprake was van ernstige schendingen van onder andere de Geneefse Conventies, vernamen ze dat voor die informatie geen belangstelling was. En wel omdat een artikel over oorlogsmisdaden ‘weinig nieuwe gezichtspunten bevat... Met vriendelijke groet, Anna Visser, redacteur Opinie NRC/H.' Wat in de ogen van de redactie wel 'nieuwe gezichtspunten' bevatte was opnieuw een rechtvaardiging, zes dagen later, van de Israelische terreur, ditmaal niet van de krant zelf, maar van een buitenstaander, de omstreden zionist Martin Levi van Creveld, die nogeens trots in 'de slijpsteen voor de geest' het volgende mocht melden over de gewelddadige inval in Libanon in 2006: 'Anders dan meestal wordt aangenomen, hebben de Israëliërs dat conflict op hun sloffen gewonnen. Juist omdát ze disproportioneel reageerden op de gevangenneming van twee van hun soldaten en de dood van zes anderen, is Hezbollah’s wil om aan te vallen gebroken.' 

Dat openlijk oorlogsmisdaden worden verheerlijkt in een krant die stelt een 'kwaliteitskrant' te zijn die de 'nunance' zoekt zodat het kan fungeren als 'de slijpsteen voor de geest' is opmerkelijk. In het artikel worden oorlogsmisdaden bepleit, en het internationeel recht speelt daarbij geen enkele rol. In de extremistische, fascistische gedachtewereld van Martin Levi van Creveld zijn oorlogsmisdaden een te verwaarlozen detail. Kinderen, vrouwen, bejaarden lopen in deze Israelische strategie nu eenmaal 'de kans een zeer hoge prijs te betalen. Mais c'est la guerre,' aldus de hooggeleerde Martin Levi van Creveld in de NRC. Als een Palestijn dit had beweert dan zou dit terecht niet geplaatst zijn in de NRC. Maar nu een Joodse historicus dit doet, mag het wel, en wel omdat de nazi Holocaust volgens de hoofdredactrice een 'uitzonderlijk karakter'  had. Een misvatting die als vrijbrief geldt voor de zionistische misdaden. En zo werkt de Tweede Wereldoorlog en het fascisme nog steeds door.