De Commerciele Massamedia 21

Steven Erlanger, Bureau Chef van de New York Times in Jeruzalem schrijft in zijn krant:

'Government stumbles in a divided Israel.
Clashing personalities and priorities.

JERUSALEM: Two of Israel's most important relationships in the world are with the United States and Egypt. In the past 10 days, the Israeli government of Prime Minister Ehud Olmert has managed to embarrass both countries.
First, Defense Minister Amir Peretz approved the building of a new settlement in the occupied West Bank, in the Jordan Valley, far beyond the current separation barrier, and then seemed astonished when the United States called the action a violation of commitments made under the 2003 peace plan, known as the road map.
Then, Thursday, only hours before Olmert was to sit down at a summit meeting with the Egyptian president, Hosni Mubarak, the Israeli Army conducted a botched arrest raid in daylight in the center of Ramallah, the capital of the West Bank. In the ensuing mayhem, four Palestinians died, 20 were wounded, the target got away and Olmert had to sit through a humiliating tongue-lashing on live television from Mubarak.
Neither incident was of fundamental importance, and neither, it seems, was intended to create the ensuing ruckus. And neither action, Olmert's aides insisted, had been approved by the prime minister.'

Lees verder: http://www.iht.com/articles/2007/01/07/news/israel.php

Nu gaat het mij niet om de kern van het artikel, dat is het bekende politieke gebekvecht tussen links, dus rechts en extreem rechts in Israel. Waar mij het om gaat is dit: de correspondent bericht dat - overigens in strijd met alle afspraken en het internationaal recht - de Israelis doorgaan met het stelen van Palestijns land en dat de Israelis een bloedbad hebben veroorzaakt onder Palestijnse burgers. Dan volgt deze zin: 'Neither incident was of fundamental importance...' Dus: 'Geen van beide incidenten was van fundamenteel belang...' Het stelen van land en het vermoorden en verwonden van burgers is volgens de bureauchef van de New York Times van 'geen... fundamenteel belang.' En dan 'neither incident'? 'geen van beide incidenten'? Dit zijn geen incidenten, deze gewelddadige expansionistische politiek voert Israel al sinds 1948. Al sinds de oprichting van de 'joodse staat' steelt Israel Palestijns land en vermoorden de Israelische strijdkrachten Palestijnse burgers. Dat is nu juist de kern van het conflict! Binnen deze context vechten de Palestijnen terug. Waarom mogen de westerse lezers en kijkers dit niet weten?

Leest u de zin 'neither incident was of fundamental importance...' nog eens en laat de informatie op u inwerken. Voor wie is het van 'geen... fundamenteel belang.' Voor allereerst natuurlijk de Israelische autoriteiten, verantwoordelijk voor deze terreur, en vervolgens voor de Amerikaanse Bush-regering en op de laatste plaats ook voor onze als journalist vermomde pro-Israel lobbyist. Voor de slachtoffers en hun nabestaanden is het stelen en moorden daarentegen natuurlijk wel van 'fundamenteel belang.' Maar de slachtoffers, de Palestijnen, spelen in de verslaggeving van de meeste westerse commerciele massamedia geen enkele rol van betekenis, zelfs niet eens in hun rol van slachtoffer zoals we net hebben kunnen constateren. De slachtoffers zijn onzichtbaar, zonder stem.

De westerse commerciele media doen niet eens meer een poging om onafhankelijk te lijken zodra het om het Midden Oosten gaat. Het beeld moet zijn: de Israelis deugen en de Palestijnen niet. Afgelopen weekeinde had het maandblad/bijlage M van de NRC als thema 'Het Wonder van het Web,' een neutraal onderwerp zou men denken, maar toch lukte het de redactie van de 'kwaliteitskrant' om het gevaar van Hamas in een van de artikelen te krijgen. Onder de kop 'Internet Special. Terreur. Het web is echt een nieuw slagveld' wordt de Israelische hoogleraar communicatiewetenschappen Gabriel Weimann aan het woord gelaten die verklaarde 'Het web opent een raam naar de subcultuur van de terroristen.' Zoals verwacht kon worden wordt met geen woord gerept over de Israelische terreur op elk gebied, maar wel over de terreur van Hamas. Deze vorm van journalistiek is geenszins onafhankelijk en alleen bedoeld om stereotypen in stand te houden, wij goed, zij fout. Het is propaganda in al haar NRC nuances. Informatie zonder context, die alleen angst en onbegrip bevordert. Het is dezelfde ideologische journalistiek die men overal in de commerciele massamedia aantreft.

Een van de fotobijschriften in NRC is deze: 'Na de kleurige tekeningen op de eerste pagina's verandert de stijl van de kindersite van Hamas. In foto's van Palestijnse slachtoffertjes van Israelische acties bijvoorbeeld. Maar er zijn ook veel gruwelijker beelden.' Wat opvalt is dat de nadruk in de NRC niet valt op het feit dat Palestijnse kinderen bij Israelische terreuraanslagen vermoord worden, (wat eufemistisch 'Israelische acties' wordt genoemd) maar op het feit dat Hamas al deze gruwelijke beelden laat zien. De vermoorde Palestijnse kinderen zijn kennelijk het probleem niet, maar dat ze door Hamas worden getoond aan hun leeftijdgenoten vindt de NRC pas schandelijk. Hoe geindoctrineerd kan een redactie zijn? Waren dit daarentegen joods-Israelische kinderen geweest die bij een terreuractie van Hamas vermoord waren dan zou het bijschrift natuurlijk geheel anders van toon zijn geweest. En zouden de Palestijnen ook maar een millimeter van hun geroofd land met geweld terugnemen dan zou dit voor Israel, de Bush-regering, en de westerse commerciele massamedia natuurlijk van 'fundamenteel belang' zijn. Ze zouden er nooit meer over stoppen, moord en brand schreeuwen.

Ooit schreef Milan Kundera: 'Je hoeft de Amerikaanse of Europese opiniebladen maar door te kijken, van rechts zowel als links, van Time tot Der Spiegel: in al die bladen treft men dezelfde kijk op het leven aan, die zich in dezelfde volgorde waarin hun inhoudsopgave is opgebouwd weerspiegelt, in dezelfde rubrieken, dezelfde journalistieke aanpak, dezelfde woordkeus en stijl, in dezelfde artistieke voorkeuren en in dezelfde hierarchie van wat ze belangrijk en wat ze onbeduidend achten. De gemeenschappelijke geestesgesteldheid van de massamedia, die schuilgaat achter hun politieke verscheidenheid is de geest van de tijd.' En die geest is zo plat als een dubbeltje en zonder enige verhelderende context.

Voor de context even de feiten. Al een halve eeuw komt aan de Israelische landroof geen einde: 'by the end of the war in 1948 the Jewish state, having now declared itself "Israel," had conquered 78 percent of Palestine—far more than that proposed even by the very generous UN partition plan—and three-quarters of a million Palestinians had been made refugees. Over 400 towns and villages had been destroyed and a new map was being drawn up, in which every city, river and hillock would receive a new, Hebrew name and, according to that plan, all traces of the Palestinian culture were to be erased.' Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/10/israelisch-expansionisme-27.html
Volgens het officiele Verdelingsplan uit 1947 kregen de Palestijnen 47 procent van hun eigen land. Dat werd door het Israelisch expansionisme 22 procent van de 100 procent. 'Oslo Agreement to the Palestinians: 22 percent of the 100 percent. Former Israel Prime Minister Ehud Barak’s offer to the Palestinians: 80 percent of 22 percent. Under Sharon’s ‘Peace Plan’ to the Palestinians in 2000, as well as the ‘Road Map’ of 2002, the Palestinians were offered 42 percent of 80 percent of 22 percent of 100 percent of the land, calculated to be 7.4 percent of the initial 100 percent of land, on condition that:1. Palestinians stop resistance to the occupation, 2. Refugees give up their right of return to their ancestral homes, 3. Palestinians agree to only elect officials acceptable to Bush and Sharon, 4. Palestinians do not object to the ‘wall’ that Sharon is building, 5. Palestinians agree not to claim Jerusalem as their capital.' Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/07/israelisch-expansionisme-24.html

Lees verder: http://stanvanhoucke.blogspot.com/2006/12/de-nuance-van-de-nrc-10.html

Meer kritiek op deze wijze van journalistiek bedrijven kunt u hier lezen: http://www.counterpunch.org/christison04212005.html