De EU/NAVO as is 100% verantwoordelijk voor de oorlog in de Oekraine.
De Europese Unie was niet in staat de uitvoering van de akkoorden van Minsk te bevorderen - integendeel, ze reageerde niet toen Oekraïne zijn eigen bevolking in de Donbass bombardeerde.
Als dat zo was geweest, had Vladimir Poetin niet hoeven reageren. Afwezig in de diplomatieke fase, onderscheidde de EU zich door het conflict aan te wakkeren. Op 27 februari stemde de Oekraïense regering ermee in onderhandelingen met Rusland aan te gaan. Maar een paar uur later stemde de Europese Unie in met een budget van 450 miljoen euro voor de levering van wapens aan Oekraïne, wat olie op het vuur gooide.
Vanaf dat moment vonden de Oekraïners dat ze geen akkoord hoefden te bereiken. Het verzet van de fashistische Azov-militie in Mariupol leidde zelfs tot een verhoging van 500 miljoen euro voor wapens.
In de Oekraïne zijn met de zegen van de westerse landen degenen die voorstander zijn van onderhandelingen uitgeschakeld.
Dit is het geval van Denis Kireyev, een van de Oekraïense onderhandelaars, die op 5 maart werd vermoord door de Oekraïense geheime dienst (SBU) omdat hij te gunstig stond tegenover Rusland en als een verrader werd beschouwd.
Hetzelfde lot trof Dmitry Demyanenko, voormalig plaatsvervangend hoofd van het hoofddirectoraat van de SBU voor Kiev en de regio, die op 10 maart werd vermoord omdat hij te gunstig stond tegenover een overeenkomst met Rusland - hij werd neergeschoten door de Mirotvorets ("Vredestichter")-militie .
Deze militie wordt geassocieerd met de Mirotvorets-website, die een lijst bevat :de "vijanden van Oekraïne", met hun persoonlijke gegevens, adressen en telefoonnummers, zodat ze kunnen worden lastiggevallen of zelfs geëlimineerd; een praktijk die in veel landen strafbaar is, maar niet in Oekraïne.
De VN en enkele Europese landen hebben de sluiting van deze site geëist - geweigerd door de Rada.
( ik sta ook vermeld op deze site)
Uiteindelijk zal de prijs hoog zijn, maar Vladimir Poetin zal de doelen bereiken die hij voor zichzelf heeft gesteld.
Zijn banden met Peking zijn verstevigd. China komt naar voren als bemiddelaar in het conflict, terwijl Zwitserland zich op de lijst van Ruslands vijanden voegt. De Amerikanen moeten Venezuela en Iran om olie vragen om uit de energie-impasse te komen waarin ze zichzelf hebben gebracht - Juan Guaido verlaat voorgoed het toneel en de Verenigde Staten moeten jammerlijk terugkomen op de sancties die aan hun vijanden zijn opgelegd.
Westerse ministers die de Russische economie willen laten instorten en het Russische volk willen laten lijden , of zelfs oproepen tot de moord op Poetin, laten zien (zelfs als ze de vorm van hun woorden gedeeltelijk hebben omgedraaid, maar niet de inhoud!) beter zijn dan degenen die we haten – want sancties opleggen aan Russische atleten op de Para-Olympische Spelen of Russische artiesten heeft niets te maken met vechten tegen Poetin.
We erkennen dus dat Rusland een democratie is, aangezien we van mening zijn dat het Russische volk verantwoordelijk is voor de oorlog. Als dit niet het geval is, waarom proberen we dan een hele bevolking te straffen voor de schuld van één? Laten we niet vergeten dat collectieve bestraffing verboden is door de Conventies van Genève.
De les die uit dit conflict kan worden getrokken, is ons gevoel van variabele geometrische menselijkheid. Als we zoveel om vrede en Oekraïne gaven, waarom hebben we Oekraïne dan niet aangemoedigd om de Minsk-overeenkomsten te respecteren die het had ondertekend en die de leden van de Veiligheidsraad hadden goedgekeurd?
De integriteit van de media wordt afgemeten aan hun bereidheid om te werken binnen de voorwaarden van het Handvest van München. Ze slaagden erin haat tegen de Chinezen te verspreiden tijdens de Covid-crisis en hun gepolariseerde boodschap leidt tot dezelfde effecten tegen de Russen . De journalistiek wordt steeds meer onprofessioneel en militant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten