Ter herinnering voor degenen die lijden aan geheugenverlies:
Shortly before the Iraq War began, the US government announced that 49 countries were joined in a ‘coalition of the willing’ in favour of forcibly removing Saddam Hussein from power in Iraq, with a number of other countries expressing their support in private. Of the 49 countries, the following countries had an active or participant role, by providing either significant troops or political support: Australia, Bulgaria, Czech Republic, Denmark, Hungary, Italy, Japan, Latvia, Lithuania, Netherlands, Philippines, Poland, Portugal, Romania, Slovakia, Spain, Turkey, Ukraine, United Kingdom and (United States).
Kortom, alle deelnemende landen aan de inval in Irak schonden met deze agressieoorlog het internationaal recht. Desondanks riep NRC Handelsblad, de ‘kwaliteitskrant’ van de immer collaborerende middenklasse Nederland op deel te nemen aan deze oorlogsmisdaad:
Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun — en als het moet ook militaire.
https://www.nrc.nl/nieuws/2003/03/20/aanval-geopend-7631405-a376017
Tegelijkertijd liet de redactie weten: ‘[a]an de casus belli tegen Irak twijfelen we.’ Met andere woorden: de toenmalige hoofdredacteur Folkert Jensma, een jurist, liet samen met zijn voltallige redactie het lezerspubliek impliciet weten dat er geen wettige oorzaak bestond voor de uiterst gewelddadige inval. Maar dit feit was tegelijkertijd geen reden voor de krant af te zien van een oproep de criminele aanval op het soevereine Irak te steunen. Geen enkele journalist die deze oorlogsmisdaad steunde, (en geen enkele politicus) is hiervoor naderhand juridisch vervolgd, laat staan veroordeeld. Als woordvoerder van de gevestigde orde steunde de ‘vrije pers’ de westerse oorlogsmisdaden met evenveel fanatisme als zij momenteel de illegale Russische invasie veroordeelt. Het valt kennelijk weinigen op dat Oekraïne en Nederland tot de twintig landen behoorden die in 2003 ‘either significant troops or political support’ hebben verleend voor de inval in Irak, en die nu de Russische inval in Oekraïne fel bekritiseren en bestraffen met verregaande sancties. Het is deze ziekelijke hypocrisie die elk restje geloof in westerse normen en waarden vernietigt.
Ondanks het feit dat er in 2003 in de hele wereld massaal was geprotesteerd tegen de inval in Irak, bleek naderhand dat het Nederlandse ‘ministerie van Buitenlandse Zaken al in 2002 het beleid’ had ‘vastgesteld dat Nederland een inval in Irak zou steunen. Dat de VN-Veiligheidsresoluties daarvoor onvoldoende legitimatie gaven, is hieraan ondergeschikt gemaakt.’ De rest was dus een politiek toneelstuk geweest, in een poging de tegenstanders zand in de ogen te strooien, om zo de schijn van democratie hoog te houden. Veelzeggend in dit verband is dat de NRC-redactie in haar oproep deel te nemen aan oorlogsmisdaden het feit negeerde dat de meeste nazi-leiders tijdens het Neurenberg Proces in 1946 de doodstraf kregen vanwege het organiseren van een agressieoorlog. De toenmalige Amerikaanse hoofdaanklager, Robert H. Jackson, verklaarde destijds dat ‘[t]his trial is part of the great effort to make the peace more secure,’ en dat het Neurenberg Proces een ‘juridical action’ was ‘to ensure that those who start a war will pay for it personally.’
Op hun beurt veroordeelden de geallieerde rechters 24 nazi-kopstukken op grond van het feit dat ‘to initiate a war of aggression… is the supreme international crime differing only from other war crimes in that it contains within itself the accumulated evil of the whole.’ Eerder had Jackson erop gewezen dat:
If certain acts of violation of treaties are crimes, they are crimes whether the United States does them or whether Germany does them, and we are not prepared to lay down a rule of criminal conduct against others which we would not be willing to have invoked against us.
Turning and turning in the widening gyre
The falcon cannot hear the falconer;
Things fall apart; the centre cannot hold;
Mere anarchy is loosed upon the world,
The blood-dimmed tide is loosed, and everywhere
The ceremony of innocence is drowned;
The best lack all conviction, while the worst
Are full of passionate intensity.
Als de taal alleen de immer corrupte macht dient, als de overgrote meerderheid liegt, dan betekent dit het einde van ons experiment op aarde.
Typerend voor de doortraptheid van NRC Handelsblad is dat de krant op zaterdag 27 december 2014, op zelfgenoegzame toon verkondigde dat het credo ‘facts are sacred’ niet alleen gold ‘voor nieuws,’ en dat wie dit ‘beginsel met de voeten treedt, ook in een “sfeerverslag,” de bijl [legt] aan de wortel van de journalistiek.’ Desondanks had de spreekbuis van de polder-elite meer dan een decennium na dato nog steeds geen excuses aangeboden aan het lezerspubliek voor de oproep een agressieoorlog te steunen, terwijl toch 4 jaar eerder dezelfde NRC had bericht dat het onderzoek van de zogeheten Commissie Davids tot de conclusie was gekomen dat de:
veiligheidsresoluties over Irak uit de jaren '90 geen mandaat [gaven] voor de Amerikaans-Britse inval in Irak. Dat concludeert de commissie-Davids. Voorzitter Davids heeft in Den Haag haar rapport aan premier Balkenende aangeboden. De commissie heeft zich gebogen over de steun die het kabinet Balkenende I in 2003 gaf aan de Amerikaans-Britse aanval op Irak. Davids zei bij de overhandiging dat de commissie haar taak heeft opgevat als een onderzoek naar de feiten. Hij benadrukte dat de commissie geen interpretatie geeft en geen politieke duiding.
http://nos.nl/artikel/128528-geen-mandaat-voor-inval-irak.htm
Wat rest ons nog? Op mijn 74ste, na alles wat ik gezien en ervaren heb, blijven er weinig waarheden over, en datgene wat rest zijn de vertroostende woorden van vrouw en kinderen en natuurlijk de wijsheid van de groten als John Berger:
I write in a night of shame. By shame I do not mean individual guilt. Shame, as I'm coming to understand it, is a species feeling which, in the long run, corrodes the capacity for hope and prevents us looking far ahead. We look down at our feet, thinking only of the next small step.
People everywhere — under very different conditions — are asking themselves: where are we? The question is historical, not geographical. What are we living through? Where are we being taken? What have we lost? How to continue without a plausible vision of the future? Why have we lost any view of what is beyond a lifetime?
The well-heeled experts answer Globalization. Post-Modernism. Communications Revolution. Economic Liberalism. The terms are tautological and evasive. To the anguished question of Where are we? the experts murmur: Nowhere!
Might it not be better to see and declare that we are living through the most tyrannical — because the most pervasive — chaos that has ever existed? It's not easy to grasp the nature of the tyranny, for its power structure (ranging from the 200 largest multinational corporations to the Pentagon) is interlocking and diffuse, dictatorial yet anonymous, ubiquitous yet placeless. It tyrannizes from offshore — not only in terms of fiscal law, but in terms of any political control beyond its own. Its aim to delocalize the entire world. It's ideological strategy — besides which Bin Laden's is a fairy tale — is to undermine the extent so that everything collapses into its special version of the virtual, from the realm of which — and this is the tyranny's credo — there will be a never-ending source of profit.
Hoeveel immens veel wijzer en subtieler zijn Berger’s woorden dan de gore propaganda die de politiek en de massamedia nu dagelijks over de mensheid uitstorten, en die de samenleving totalitair hebben gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten