John Pilger over Julian Assange: “Dit is geen rechtszaak, dit is bitsige wraak”
"De hoorzittingen die deze week in Londen beginnen voor de uitlevering van Julian Assange, zijn de finale acties van een Anglo-Amerikaanse campagne om Julian Assange te begraven. Dit is geen eerlijk proces. Dit is bitsige wraak", volgens journalist John Pilger in een toespraak maandag 7 september buiten het gerechtsgebouw. Nadat hij jarenlang over de lange, epische beproeving van Julian Assange heeft geschreven en gefilmd, gaf John Pilger deze toespraak buiten het Central Criminal Court, waar de zittingen hun definitieve fase ingaan.
“Toen ik Julian Assange meer dan tien jaar geleden voor het eerst ontmoette, vroeg ik hem waarom hij WikiLeaks was begonnen. Hij antwoordde: “Transparantie en verantwoording zijn morele principes die de essentie van het openbare leven en de journalistiek moeten zijn.”
“Ik had nog nooit een uitgever of een redacteur op deze manier moraal horen inroepen. Assange gelooft dat journalisten de spreekbuizen van de mensen zijn, niet van de macht, dat wij, het volk, het recht hebben om te weten wat de donkerste geheimen zijn van zij die beweren in onze naam te handelen.”
“Wanneer de machthebbers tegen ons liegen, hebben we het recht om dat te weten. Wanneer ze één ding achter gesloten deuren zeggen en het tegenovergestelde in het openbaar, hebben wij het recht om dat te weten. Wanneer ze tegen ons samenspannen, zoals Bush en Blair hebben gedaan over Irak, en dan doen alsof ze democraten zijn, hebben wij het recht om dat te weten.”
“Het is deze moraal die de samenzwering van machten zo bedreigt, die een groot deel van de wereld in oorlog willen storten en Julian levend willen begraven in Trumps fascistische Amerika. In 2008 werd in een topgeheim rapport van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken in detail beschreven hoe de VS deze nieuwe morele dreiging willen bestrijden. Een in het geheim opgezette gerichte persoonlijke lastercampagne tegen Julian Assange zou leiden tot zijn “ontmaskering [en] strafrechtelijke vervolging”.
“Het doel van deze campagne was om WikiLeaks en zijn stichter het zwijgen op te leggen en te criminaliseren. Pagina na pagina stond in dit rapport een komende oorlog beschreven op één enkel menselijk wezen en op het principe zelf van de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van gedachte en de democratie zelf.”
“De keizerlijke stoottroepen van die campagne zouden zij zijn die zich journalisten noemen: de grote tenoren van de zogezegde mainstream, vooral de “liberals” die de perimeters aanduiden en bewaken vanaf waar afwijkende meningen ontoelaatbaar zijn.”
Wraak
“En dat is wat er gebeurd is. Ik ben al meer dan 50 jaar verslaggever en heb nooit een dergelijke lastercampagne gekend: de van a tot z verzonnen karaktermoord op een man die weigert lid te worden van het clubje, die gelooft dat journalistiek een dienst aan het publiek is en nooit aan zij ik hier eerder al heb vermeld.”
“Assange bracht zijn vervolgers in verlegenheid. Hij kwam met primeur na primeur en legde zo het bedrog van de door de media gepromote oorlogen bloot en de moordzuchtige aard van de Amerikaanse oorlogen, de corruptie van dictators, het kwaad van Guantánamo.”
“Hij dwong ons in het Westen om in de spiegel te kijken en ontmaskerde de officiële waarheidsvertellers in de media als collaborateurs: zij die ik de Vichy-journalisten1 zou noemen. Geen van deze bedriegers geloofde Assange toen hij waarschuwde dat zijn leven in gevaar was: dat het zogenaamde “seksschandaal” in Zweden een valstrik was met een Amerikaans hellegat als uiteindelijke bestemming. En hij had gelijk, keer op keer had hij gelijk.”
“De hoorzittingen die deze week in Londen beginnen voor de uitlevering van Julian Assange, zijn de finale acties van een Anglo-Amerikaanse campagne om Julian Assange te begraven. Dit is geen eerlijk proces. Dit is bitsige wraak. De Amerikaanse aanklacht is duidelijk vervalst, een aantoonbare schijnvertoning. Tot nu toe deden de hoorzittingen denken aan hun stalinistische tegenhangers tijdens de Koude Oorlog.”
“Vandaag onderscheidt Groot-Brittannië, het land dat ons de Magna Carta2 heeft gegeven, zich door het opgeven van zijn eigen soevereiniteit, door een kwaadaardige buitenlandse macht toe te staan het recht te manipuleren en door de wrede psychologische marteling van Julian – een vorm van marteling, zoals Nils Melzer, de VN-deskundige, heeft vastgesteld, een methode die door de nazi’s werd verfijnd, omdat ze het meest effectief was in het breken van hun slachtoffers.”
De lafheid van Canberra3
“Telkens wanneer ik Assange in de gevangenis van Belmarsh bezocht, heb ik de gevolgen van zijn martelingen gezien. Toen ik hem voor het laatst zag, was hij meer dan 10 kilo afgevallen, zijn armen hebben geen spieren meer. Ongelooflijk maar zijn gevoel voor zwarte humor was nog steeds intact.”
“Wat het vaderland van Assange betreft, heeft Australië slechts een beschamende lafheid getoond, omdat de regering in het geheim heeft samengezworen tegen haar eigen burger, een mens die als een nationale held zou moeten worden gevierd. Niet voor niets heeft George W. Bush de Australische premier tot zijn “deputy sheriff” gezalfd.”
“Er wordt gezegd dat wat er ook de komende drie weken met Julian Assange gebeurt, de persvrijheid in het Westen zal verminderen, zo niet vernietigd worden. De vraag is echter, welke pers? The Guardian? De BBC, The New York Times, de Washington Post van Jeff Bezos?”
“Nee, de journalisten in deze organisaties kunnen vrijuit ademen. De Judassen van The Guardian die met Julian flirtten en zijn baanbrekende werk voor eigen gewin uitbuitten, er fortuinen meer vergaarden, en hem vervolgens verraadden, zij hebben niets te vrezen. Ze zijn veilig omdat ze ‘nodig’ zijn.”
“De persvrijheid ligt nu bij de eerzame weinigen, de uitzonderingen, de dissidenten op het internet die niet tot ‘de club’ behoren, die noch rijk zijn, noch beladen met Pulitzers4, maar die wel goede, ongehoorzame en morele journalistiek produceren – zoals Julian Assange.”
Ondertussen is het onze verantwoordelijkheid om aan de zijde te staan van een echte journalist, wiens pure moed een inspiratiebron zou moeten zijn voor ons allen die nog steeds geloven dat vrijheid mogelijk is. I salute him.”
John Pilger is een Australisch-Britse journalist en filmmaker in Londen. Zijn website is www.johnpilger.com. In 2017 kondigde de British Library een John Pilger Archive aan van al zijn geschreven en gefilmde werk. Het Britse filminstituut nam zijn film Year Zero: the Silent Death of Cambodia van 1979 op in de lijst van de 10 belangrijkste documentaires van de 20ste eeuw.
John Pilger: The Stalinist Trial of Julian Assange verscheen op 7 september 2020 op de website cosnortiumnews.com en werd vertaald door Lode Vanoost (voetnoten hieronder van de vertaler). Er zijn nog geen beelden beschikbaar van deze toespraak. Hieronder een vorige toespraak van Pilger op 2 september 2020 voor het Britse ministerie van binnenlandse zaken in Londen (Engels gesproken, geen ondertitels, 9’24”):
Notes:
1 Van 10 juli 1940 tot 20 augustus 1944 regeerde maarschalk Pétain na de Franse overgave aan het Duitse leger over een gebied dat in het zuiden ongeveer de helft van Frankrijk omvatte, met als hoofdstad het kuuroord Vichy. Vanaf november 1942 deed hij dat onder volledige Duitse militaire bezetting. Hij voerde daar een extreemrechtse dictatuur. Aanvankelijk werd Vichy-Frankrijk erkend door de VS en de Sovjet-Unie.
2 De Magna Carta (‘het Grote Charter’) is een document dat op 15 juni 1215 werd ondertekend door de Engelse (nog niet de Britse) koning John. Hij mocht niet langer regeren naar eigen goeddunken maar enkel en alleen op basis van bestaande wetten. De Koning tekende dit document onder druk van rebellerende adel. Het legde voor het eerst de principes vast van het recht op een eerlijk proces op basis van wetten en gevoerd door gelijke burgers. De Koning kwam vrij snel terug op zijn belofte, waarna een burgeroorlog begon. Een tweede versie werd bekrachtigd door Koning Henry III in 1225. De tekst wordt aanzien als de eerste aanzet tot het recht op vertegenwoordiging van de bevolking in een parlement, dat het regeringsbeleid zou bepalen in plaats van de koning, die nog enkel een uitvboerende rol zou krijgen.
3 De hoofdstad van Australië. Assange en Pilger zijn Australische staatsburgers.
4 Jospeh Pulitzer was een krantenmagnaat in de 19de eeuw. Hij kende een deel van zijn erfenis toe aan een stichting die sinds 1911 een prijs toekent aan journalisten in kranten, weekbladen en nieuwsorganisaties (waarbij nu ook nieuwssites horen). Er zijn ook prijzen voor literatuur en muziek, die minder prestigieus zijn. De prijs voor journalistiek is 15.000 dollar. Om in aanmerking te komen moet de auteur zelf zijn stuk indienen. Hoewel de laureaten grotendeels zeer hoge kwaliteit boden, zaten er ook al gevallen van fraude bij. De laureaten komen uitsluitend uit de mainstream media, wat de ideologische diversiteit van de prijs sterk inperkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten