Ron heeft een nieuwe reactie op je bericht "U.S. and Saudi Terror" achtergelaten:
En zo tekende onnozele Jos Collingnon in de Volkskrant de restanten van de MH17 met er op de tekst 'Putin was here.' In kogelgaten...
Ik heb nog nooit zo'n zelfde tekening van hem gezien van de vele duizenden malen dat er met VS materiaal overal ter wereld aanslagen ( met vele burgerslachtoffers) zijn gepleegd. Zoals nu Jemen , vorig jaar Gaza .Of waar de VS gewoon zelf aanslagen pleegde Irak,Pakistan, Afganistan, Libie, Syrie, Somalie, etc.
Ruines van een eenvoudige boerenwoning met daarop met kogelgaten 'geschreven':
'Obama was here…
'Bush was here...'
'Clinton was here'
'Reagan was here…'
'JF Kennedy was here' etc
Werkelijk een schande voor de menselijke waardigheid...
Ziekelijke MSM propaganda, Stan zeg er wat van!
Ron, dat doe ik elke dag. Het ware probleem is alleen dat een generatiegenoot als Collignon nooit een oorlog van nabij heeft meegemaakt, nooit werkelijk zal beseffen dat de overgrote meerderheid van de slachtoffers tijdens moderne oorlogen de meest weerlozen zijn, vrouwen, kinderen, bejaarden. Het interesseert hem ook niet, want hij bezit niet de empathie en de verbeeldingskracht om zich het leed van onschuldige anderen voor te stellen. De man is een autist, die volkomen vrijblijvend en consequentieloos zijn hetze kan blijven verspreiden. En naarmate deze 65 jarige ouder wordt, verrechtst hij steeds meer. Ik stel voor dat als je hem ooit in het openbaar ziet, je dan een emmer rotte eieren over hem uitstort, zodat hij ervaart dat je niet consequentieloos de paljas kan blijven uithangen. Het allergrootste probleem met mijn generatiegenoten is dat ze nooit met de realiteitzijn geconfronteerd en daardoor als dreinende kinderen net zo lang kunnen blijven zeuren tot ze hun zin krijgen. Ze zullen nooit volwassen worden. Het volgende schreef ik negen jaar geleden:
ZATERDAG 11 FEBRUARI 2006
Vrijheid van Meningsuiting?
Gisteravond bespraken gasten in NOVA de zaak van de spotprenten. Het werd door Jeroen Pauw alsvolgt ingeleid:
De vraag is natuurlijk: moeten we om de maatschappelijke vrede te bewaren even pas op de plaats maken met het kritiseren en bespotten van religies, goden en gelovigen of is dit juist het moment om dat recht op krenken te verdedigen.
Zoals wel vaker was de vraag onjuist, en wel omdat er in een democratische rechtstaat in tegen stelling tot een dictatuur geen recht op krenken bestaat. Alleen rancuneuze haatdragende mensen denken dat er een dergelijk recht bestaat. Het is een misvatting dat het recht op vrijheid van meningsuiting betekent dat er een recht bestaat op krenken en vernederen van andere mensen. Onze Jeroen keek verbijsterd toen hij dit hoorde van Andre Rouvoet, de fractievoorzitter van de Christen Unie in de Tweede Kamer. Zoiets mafs had hij nog nooit gehoord. Zonder dat ook iemand het merkte sloeg vervolgens de Volkskrant-cartoonist Jos Collignon de spijker op de kop met zijn opmerking:
Wij dwingen mensen beelden op die vaak heel langdurig bij blijven… En dat is eigenlijk de kracht van ons werk… en dat is dus ook wat je met die tekening ziet.
Hij wees daarbij naar de spotprent van Mohammed met een bom in zijn hoofd. Collignon heeft gelijk, maar dan op een andere manier dan hij misschien bedoelt: dit soort beelden zijn als wapens in de moderne beeldcultuur. Dat beseften de nazi’s in Hitler Duitsland als eersten maar al te goed. Zodra argumenten niet het juiste effect bewerkstelligen, moeten de opiniemakers in een massamaatschappij eendimensionale beelden inzetten, karikaturen, de eeuwige jood met een kromme neus en een zak geld. Of zoals nu: de profeet van de islam met een bom, waarmee de suggestie wordt gegeven dat de islam en terrorisme identiek zijn, net zo identiek als voor een antisemiet joden en geld onlosmakelijk is. Peter Bergwerff, hoofdredacteur van het Nederlands dagblad stelde zijn collega hoofdredacteur van de Volkskrant, Pieter Broertjes, de vraag of hij de Iraanse cartoons over de holocaust zou plaatsen, aangezien hij wel de spotprenten over Mohammed had geplaatst. Broertjes antwoordde: ‘Nee, ik denk het niet.’ Toen Bergwerff vroeg waarom niet, per slot van rekening kunnen die cartoons even relevant zijn voor een goede beeldvorming van de lezer als de prenten over Mohammed, begon Broertjes te stotteren: ‘Nou, omdat dat, dat, dat, dat is eh…’ Maar een antwoord had hij niet waarop een andere gast aan tafel, Mohammed Cheppih reageerde met:
Dat is precies het hele issue hier: dat met twee maten meten. Toen drie jaar geleden dezelfde Deense krant christelijke cartoons (spotprenten over Jezus. svh) niet wilde publiceren, zei niemand er wat over. Toen was het opeens niet opkomen voor de vrijheid van meningsuiting.
Maar nog vernietigender was Cheppih’s retorische vraag aan Broertjes, tevens voorzitter van het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren, waarom de grote pleitbezorgers van de vrijheid van meningsuiting in Nederland niet geprotesteerd hadden toen bekend werd dat president Bush Al Jazeera had willen bombarderen omdat de Arabische zender teveel van de vrijheid van meningsuiting gebruik had gemaakt. Broertjes zat met een mond vol tanden. Het onvermijdelijke ‘Icoon van de Vrijheid van Meningsuiting,’ zoals Jeroen Pauw de VVD-volksvertegenwoordigster Hirsi Ali had geïntroduceerd, was ook aanwezig, maar voelde zich geenszins geroepen om op deze hypocrisie in te gaan, terwijl ze toch de dag tevoren nog vanuit Berlijn die Westerse vrijheid van meningsuiting tegenover de voltallige Westerse pers zo geroemd had.
Wat kan ik hier nog anders aan toevoegen dan dat Collignon maar al te goed beseft dat hij en zijn collega's, ik citeer, 'dwingen mensen beelden op die vaak heel langdurig bij blijven… En dat is eigenlijk de kracht van ons werk,' maar dat hij desondanks geen enkele maatschappelijke verantwoordelijkheid daarvoor accepteert. Collignon's werk kan net zo desastreus uitwerken als de spotprenten die Julius Streicher in het interbellum verspreidde in zijn Der Stürmer. Belangrijk is te weten dat
Na de oorlog, tijdens de Processen van Neurenberg, Julius Streicher ter dood [werd] veroordeeld en het strafhof [wees] op de cruciale rol die 'Der Stürmer' had gespeeld in de vervolging van de Joden en de Holocaust.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Der_Stürmer
Ook Jos Colignon bespeelt de eeuwig troebele ressentimenten. En hij weet het!
De vraag is natuurlijk: moeten we om de maatschappelijke vrede te bewaren even pas op de plaats maken met het kritiseren en bespotten van religies, goden en gelovigen of is dit juist het moment om dat recht op krenken te verdedigen.
Zoals wel vaker was de vraag onjuist, en wel omdat er in een democratische rechtstaat in tegen stelling tot een dictatuur geen recht op krenken bestaat. Alleen rancuneuze haatdragende mensen denken dat er een dergelijk recht bestaat. Het is een misvatting dat het recht op vrijheid van meningsuiting betekent dat er een recht bestaat op krenken en vernederen van andere mensen. Onze Jeroen keek verbijsterd toen hij dit hoorde van Andre Rouvoet, de fractievoorzitter van de Christen Unie in de Tweede Kamer. Zoiets mafs had hij nog nooit gehoord. Zonder dat ook iemand het merkte sloeg vervolgens de Volkskrant-cartoonist Jos Collignon de spijker op de kop met zijn opmerking:
Wij dwingen mensen beelden op die vaak heel langdurig bij blijven… En dat is eigenlijk de kracht van ons werk… en dat is dus ook wat je met die tekening ziet.
Hij wees daarbij naar de spotprent van Mohammed met een bom in zijn hoofd. Collignon heeft gelijk, maar dan op een andere manier dan hij misschien bedoelt: dit soort beelden zijn als wapens in de moderne beeldcultuur. Dat beseften de nazi’s in Hitler Duitsland als eersten maar al te goed. Zodra argumenten niet het juiste effect bewerkstelligen, moeten de opiniemakers in een massamaatschappij eendimensionale beelden inzetten, karikaturen, de eeuwige jood met een kromme neus en een zak geld. Of zoals nu: de profeet van de islam met een bom, waarmee de suggestie wordt gegeven dat de islam en terrorisme identiek zijn, net zo identiek als voor een antisemiet joden en geld onlosmakelijk is. Peter Bergwerff, hoofdredacteur van het Nederlands dagblad stelde zijn collega hoofdredacteur van de Volkskrant, Pieter Broertjes, de vraag of hij de Iraanse cartoons over de holocaust zou plaatsen, aangezien hij wel de spotprenten over Mohammed had geplaatst. Broertjes antwoordde: ‘Nee, ik denk het niet.’ Toen Bergwerff vroeg waarom niet, per slot van rekening kunnen die cartoons even relevant zijn voor een goede beeldvorming van de lezer als de prenten over Mohammed, begon Broertjes te stotteren: ‘Nou, omdat dat, dat, dat, dat is eh…’ Maar een antwoord had hij niet waarop een andere gast aan tafel, Mohammed Cheppih reageerde met:
Dat is precies het hele issue hier: dat met twee maten meten. Toen drie jaar geleden dezelfde Deense krant christelijke cartoons (spotprenten over Jezus. svh) niet wilde publiceren, zei niemand er wat over. Toen was het opeens niet opkomen voor de vrijheid van meningsuiting.
Maar nog vernietigender was Cheppih’s retorische vraag aan Broertjes, tevens voorzitter van het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren, waarom de grote pleitbezorgers van de vrijheid van meningsuiting in Nederland niet geprotesteerd hadden toen bekend werd dat president Bush Al Jazeera had willen bombarderen omdat de Arabische zender teveel van de vrijheid van meningsuiting gebruik had gemaakt. Broertjes zat met een mond vol tanden. Het onvermijdelijke ‘Icoon van de Vrijheid van Meningsuiting,’ zoals Jeroen Pauw de VVD-volksvertegenwoordigster Hirsi Ali had geïntroduceerd, was ook aanwezig, maar voelde zich geenszins geroepen om op deze hypocrisie in te gaan, terwijl ze toch de dag tevoren nog vanuit Berlijn die Westerse vrijheid van meningsuiting tegenover de voltallige Westerse pers zo geroemd had.
Wat kan ik hier nog anders aan toevoegen dan dat Collignon maar al te goed beseft dat hij en zijn collega's, ik citeer, 'dwingen mensen beelden op die vaak heel langdurig bij blijven… En dat is eigenlijk de kracht van ons werk,' maar dat hij desondanks geen enkele maatschappelijke verantwoordelijkheid daarvoor accepteert. Collignon's werk kan net zo desastreus uitwerken als de spotprenten die Julius Streicher in het interbellum verspreidde in zijn Der Stürmer. Belangrijk is te weten dat
Na de oorlog, tijdens de Processen van Neurenberg, Julius Streicher ter dood [werd] veroordeeld en het strafhof [wees] op de cruciale rol die 'Der Stürmer' had gespeeld in de vervolging van de Joden en de Holocaust.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Der_Stürmer
Ook Jos Colignon bespeelt de eeuwig troebele ressentimenten. En hij weet het!
2 opmerkingen:
Stan , bedankt .
Grootste voorbeeld van zo'n beeld wat mensen wordt opgedrongen is natuurlijk de altijd lachen tronie van staatsterroristenleidet Obama. Zorgvuldig uitgezocht voor een diep en langdurig effect. Nou ja 'uitgezocht' het is een proces dat vanzelf gaat in een verrotte samenleving.
Labels do carry a lot of assumptions... Thinking back a little bit further, Vietnamese boatpeople certainly weren't the first but it was huge and many didn't make it.
Modify this. The force is strong in Collignon? Kent U die grap nog van die Griek op het strand die hij maakte, in toeristen outfit, bedelend? Dat was lachen.
Een reactie posten