Eurogroepvoorzitter Jeroen Dijsselbloem met de Griekse minister van Financiën, Yanis Varoufakis. De neoliberale PVDA-minister met brilletje kon zijn oren niet geloven. Wat? Weigeren jullie de banken te gehoorzamen? Hoe brutaal.
Mikis Theodorakis: "Wij hebben allemaal weer het hoofd gerezen"
Mikis Theodorakis, de grote Griekse componist van 1000 liederen, van de muziek van de film 'Zorba de Griek' en van de Mauthausen-trilogie over de Duitse concentratiekampen, held van het verzet tegen het fascistisch kolonelsregime, schaart zich achter Tsipras en Varoufakis. “Wij hebben allemaal weer het hoofd gerezen”.
zondag 1 februari 2015
De Eurogroep en zijn voorzitter, de Nederlander, het zijn beelden die me pijn doen. Ik heb zo veel doorgemaakt, vanwege het noodlot dat ik als Griek geboren ben, een Griek die de grillen van de sterken moet ondergaan, die het hoofd moet buigen en zelfs moet leren om van hen te houden! Maar deze Nederlander met zijn brilletje heb ik nooit kunnen uitstaan, hoewel ik als klein kind al melk van Nestlé heb gedronken.
Hij kwam woedend naar hier met de verwaandheid van een Baas, om aan de oren te trekken van de ondeugende onderdanen van een volk waarmee je lacht en huilt. Een volk dat het hoofd heeft opgeheven waarbij het vergat dat het een onderdaan is van Europa, van de Eurogroep en van zijn voorzitter Jeroen Dijsselbloem.
En toen gebeurde er een wonder, zoals de wonderen die bijna vergeten zijn in het diepst van mijn geheugen. Twee vertegenwoordigers van dit Volk van een Tweede Klasse, (eerste minister Alexis) Tsipras en (minister van financiën Yanis) Varoufakis, met een zeldzame koelbloedigheid en beleefdheid, pakten hem in met twee heldere en mooie NEE's, die hem zo overdonderden dat hij zijn nobele afkomst als Heerser van Europa vergat en niet wist wat hem overkwam.
Hier, op dit ogenblik, vergeten we dat allemaal. We zijn weer Mooie Grieken geworden. En we hebben allemaal weer het hoofd opgeheven. Hoe en waarom het is gebeurd, en waar het naartoe zal leiden, zijn slechts details voor de Griek die heeft geleefd en overleefd op symbolen.
Hij kwam woedend naar hier met de verwaandheid van een Baas, om aan de oren te trekken van de ondeugende onderdanen van een volk waarmee je lacht en huilt. Een volk dat het hoofd heeft opgeheven waarbij het vergat dat het een onderdaan is van Europa, van de Eurogroep en van zijn voorzitter Jeroen Dijsselbloem.
En toen gebeurde er een wonder, zoals de wonderen die bijna vergeten zijn in het diepst van mijn geheugen. Twee vertegenwoordigers van dit Volk van een Tweede Klasse, (eerste minister Alexis) Tsipras en (minister van financiën Yanis) Varoufakis, met een zeldzame koelbloedigheid en beleefdheid, pakten hem in met twee heldere en mooie NEE's, die hem zo overdonderden dat hij zijn nobele afkomst als Heerser van Europa vergat en niet wist wat hem overkwam.
Hier, op dit ogenblik, vergeten we dat allemaal. We zijn weer Mooie Grieken geworden. En we hebben allemaal weer het hoofd opgeheven. Hoe en waarom het is gebeurd, en waar het naartoe zal leiden, zijn slechts details voor de Griek die heeft geleefd en overleefd op symbolen.
Mikis Theodorakis
Vertaling van de tekst van Mikis Theodorakis op zijn blog door Bruno Tersago. Overname van deze vertaling voor niet-commerciële doeleinden kan mits verwijzing naar de originele tekst en naar deze vertaling.
Beelden van het eerste concert van Mikis Theodorakis bij zijn terugkeer uit ballingschap in Griekenland, na de val van het fascistische kolonelsregime (1974):
1 opmerking:
Doet mij weer denken aan de onheilspellende muziek en poëzie van Construção, door Chico Buarque 1971. "He criticizes the way of life of the Brazilian workers, comparing them to machines during the military dictatorship." ( wikipedia) Victor Jarra, en ga zo maar door...
Aan 'de toekomst' werken tot je er bij neervalt...
Het uniform van de kolonels van toen verbleken bij die van de huidige bankdirecteuren en de hele verrotte financiële sector, verbleken bij die van hun onderhorige politici toen, die over lijken gingen, verbleken bij de politieke kopstukken en zelfverklaarde deskundigen nu, die op hun congressen, in de kranten en op de televisies, het hoogste lied zingen, opdat er in de wereld alleen nog maar schuldslaven bestaan.
De onzichtbare doden, het martelen verfijnd tot hogeschoolkunst. Het angst aanjagen en de bevolking tegen elkaar opzetten volgens management principes. Ondertussen de bedrijfswinsten gestaag overhevelend naar de volgende generaties in de dynastie van de bezittende klasse. En we noemen het democratie. En we spreken over kansen alsof het de laatste keer is... Alsof er werk is en we er 'boven op' kunnen komen. Alsof er niemand aan het kortste eind trekt. En we kijken naar boven, god wat kijken we naar boven. Naar de Olympus aan de kust van Europa en wat daar allemaal neer strijkt aan gelukszoekers en armoedzaaiers.
Een reactie posten