Lévi-Strauss prijst de Indianen dat ze de vooruitgang geweigerd hebben die het Westen hen heeft opgedrongen. Hij besluit zijn inaugurele reden met een dankwoord aan deze Indianen, ‘wier duistere vasthoudendheid ons nog het middel biedt om aan de feiten omtrent de mens hun ware dimensies toe te kennen.' Als antropoloog wil hij slechts hun leerling en getuige zijn, want in het ‘arme weten’ dat zij hem hebben geleerd, is toch het essentiële gelegen dat hij aan anderen moet doorgeven. Het is de taak van de antropoloog om te getuigen van de permanente mogelijkheden van de mens, van de oorspronkelijke rijkdom en verscheidenheid van culturen die nog niet helemaal genivelleerd zijn door de inbreuk van onze beschaving, maar hij kan die waakzaamheid alleen betrachten dankzij mensen die in enkele uithoeken van de wereld ‘koppig weerstand hebben geboden aan de de geschiedenis,'
aldus de Nederlandse cultuur-filosoof Ton Lemaire over de Franse cultureel antropoloog Claude Lévi-Strauss, die wordt ‘beschouwd als een van de grote denkers van de twintigste eeuw.’
In zijn in 1986 verschenen boek De Indiaan in ons bewustzijn. De ontmoeting van de Oude met de Nieuwe Wereld laat Lemaire zien hoe door de moderne geschiedenis heen ‘de westerse beschaving essentieel de ontkenning van de Ander’ is ‘en dus per definitie’ gericht is op de vernietiging van die ‘Ander,’ zodra die weigert het kapitalistische expansionisme te imiteren. Vanuit dit besef moet de kwalificatie worden beoordeeld dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ fungeerde. Het is de ‘orde’ van de blanke christen die zijn heerschappij al eeuwenlang met geweld wereldwijd afdwingt door het vernietigen van andere culturen die, door klimatologische en geologische omstandigheden gedwongen, andere overlevingsstrategieën hebben ontwikkeld en andere mythen hebben verzonnen die zin en betekenis geven aan het lot van de mens. Ton Lemaire stelt in zijn voorwoord dat de
Geschiedenis ons leert dat Europeanen, en later Amerikanen, zo lang mogelijk geprobeerd hebben om die Anderen in westerse categorieen en termen te vatten en op een of andere manier te assimileren aan hun behoeften en verlangens, hun vooronderstellingen en vooroordelen en zelfs hun mythologie en utopie. Filosofen blijken zich daarbij nauwelijks in gunstige zin van de niet-filosofen te onderscheiden.
.
Het is precies dit wat de journalist Geert Mak doet wanneer hij in de nazit van zijn Abel Herzberg-lezing het blanke, grijsharige mainstream-publiek meedeelt dat de Europese Unie in de toekomst een goed voorbeeld zal kunnen zijn voor de rest van de wereld en wel omdat
we het héél belangrijk [vinden] dat ook de doorsnee bevolking een redelijk goede levenskwaliteit heeft. In andere continenten denkt men daar héél anders over. Ik realiseer mezelf dat we meer Europese waarden delen dan we beseffen.
Nog steeds is bij deze domineeszoon het blanke superioriteitsgevoel, waarop het racisme is gebaseerd, niet uitgewoed. Gezien bekende mainstream-opiniemakers als Mak en andere Makkianen, onder wie de televisiepresentator Twan Huijs, met hun nauwelijks verholen impliciet racisme is het ook niet onverklaarbaar dat de Raad van Europa op dinsdag 15 oktober 2013 waarschuwde dat
The Netherlands should do more to stop racism. The Netherlands needs to do more to tackle racism in Dutch society and should draw up a national strategy to combat racial discrimination, according a Council of Europe commission.
De nationale ombudsman, Alex Brenninkmeijer, liet tegelijkertijd weten dat het 'Racisme in Nederland onbespreekbaar' is in zowel de politiek als in de commerciele massamedia. Brenninkmeijer sprak ‘over de onwil van politiek en media om het probleem serieus te nemen,’ en voegde hieraan toe:
We moeten het goede voorbeeld geven alleen al omdat de Raad van Europa ook kritisch is over Rusland. Als je verwacht dat Rusland zich wat aantrekt van kritiek op de mensenrechtensituatie dan moet je het zelf natuurlijk ook doen. Je moet je dan afvragen of er maatregelen genomen moeten worden, of je misschien zit te slapen op een aantal punten.
De belangrijkste overweging (uit het rapport, red) is eigenlijk een reflex op wat je in onze samenleving ziet en wat nauwelijks besproken kan worden. Dat is dat het politieke tij in Nederland discriminatoir is, dat het politieke tij in Nederland racistisch is. Dan heb ik het niet over één politieke partij maar integraal, de stemming in Den Haag is tegen vreemdelingen, is tegen het buitenland. Nederland is erg populistisch en erg nationalistisch en als je het bijvoorbeeld aan de Organisatie voor Europese Samenwerking vraagt dan staat Nederland in Europa op de derde plaats, na Griekenland en Oostenrijk, als het gaat om het discrimineren van mensen.
De belangrijkste overweging (uit het rapport, red) is eigenlijk een reflex op wat je in onze samenleving ziet en wat nauwelijks besproken kan worden. Dat is dat het politieke tij in Nederland discriminatoir is, dat het politieke tij in Nederland racistisch is. Dan heb ik het niet over één politieke partij maar integraal, de stemming in Den Haag is tegen vreemdelingen, is tegen het buitenland. Nederland is erg populistisch en erg nationalistisch en als je het bijvoorbeeld aan de Organisatie voor Europese Samenwerking vraagt dan staat Nederland in Europa op de derde plaats, na Griekenland en Oostenrijk, als het gaat om het discrimineren van mensen.
Maar voor dit racisme hebben de Makkianen geen oog. Ondertussen bestaat de mens in antropologische zin niet in het bewustzijn van Geert Mak, de mens is voor hem alleen maar een afgeleide van het politieke en het economische bestel, het individu is bij hem een massa die consumeert en beheerst moet worden via ‘Brussel.’ Desondanks heeft de blanke, christelijke, kapitalistische ‘orde’ het verlangen naar vrijheid en oorspronkelijkheid toch niet volledig de kop in weten te drukken. De cultureel antropoloog Lemaire merkt terecht op met betrekking tot de Ander:
Ons westerse bewustzijn blijkt hun inheems bewustzijn niet te hebben kunnen uitwissen, ondanks eeuwen ontkenning, minachting en dominantie van de westerse markt en civilisatie.
Het is een veel breder bewustzijn waardoor
Everything was possessed of personality, only differing from us in form. Knowledge was inherent in all things. The world was a library and its books were the stones, leaves, grass, brooks, and the birds and animals that shared, alike with us, the storms and blessings of earth. We learned to do what only the student of nature ever learns, and that was to feel beauty. We never railed at the storms, the furious winds, and the biting frosts and snows. To do so intensified human futility, so whatever came we adjusted ourselves, by more effort and energy if necessary, but without complaint.
Even the lightning did us no harm, for whenever it camer too close, mothers and grandmothers in every tipi put cedar leaves on the coals and their magic kept danger away. Bright days and dark days were both expressions of the Great Mystery, and the Indian reveled in being close to the Great Holiness. Observation was certain to have its rewards. Interest, wonder, admiration grew, and the fact was appreciated that life was more than mere human manifestation; it was expressed in a multitude of forms.
This appreciation enriched Lakota existence. Life was vivid and pulsing; nothing was casual and commonplace. The Indian lived -- lived in every sense of the word -- from his first to his last breath,
aldus een van de groe denkers onder de Indianen, Chief Luther Standing Bear, een Teton Sioux, die er voorts op wees dat ‘as a child I understood how to give, I have forgotten this grace since I have become civilized.’ Hoe wijs zijn woorden waren blijkt ook wanneer wij deze treffende beschrijving vergelijken met de ééndimensionale schraalheid van Geert Mak’s opvatting van de werkelijkheid, wanneer hij stelt ‘Geen Jorwerd zonder Brussel.’ Met andere woorden: er is alleen nog maar leven mogelijk in 'Jorwerd,' indien dit wordt geordend door het neoliberale bolwerk ‘Brussel.’ Een andere mogelijkheid is er niet, een ander bewustzijn is voor hem en de andere Makkianen ondenkbaar. Het laat tegelijkertijd zien hoe totalitair en verpolitiekt hun opvattingen zijn, hoe onverdraagzaam ze staan tegenover elk ander bewustzijn, en hoe angstaanjagend beperkt hun verbeeldingskracht is om zich iets anders voor te stellen dan het neoliberale kapitalisme dat mens en natuur uitbuit en massaal ontwricht. Het was ook niet verwonderlijk dat Mak de hele avond lang niet naar Abel Herzberg verwees, de joods Nederlandse jurist en auteur, naar wie de Abel Herzberg-lezing is vernoemd. Uit gesprekken met Mak weet ik dat hij Herzberg’s werk niet bestudeerd heeft. En toen tegen het einde van de avond in de Rode Hoed een aanwezige vroeg wat Mak’s betoog te maken had met hetgeen Herzberg had geschreven, zei Mak dat hij ‘in de geest van Abel Herzberg’ had gesproken, maar dat was niet het geval omdat Herzberg juist tegen het totalitaire element in onze cultuur had gestreden, in tegenstelling tot Mak. In 1984 interviewde ik Abel Herzberg voor de VPRO-Radio. De man die het concentratiekamp Bergen-Belsen had overleefd, was toen 90 jaar oud en geestelijk springlevend. Over de situatie in Nederland tijdens de nazi-bezetting zei hij:
Gewone mensen konden in die condities niet in opstand komen. Bovendien waren er talloze mensen die gebiologeerd raakten door de macht die werd uitgeoefend. Dat is ook een element van de grootste betekenis. Ik geloof zelfs dat er een soort van haat-liefde verhouding bestond tegenover de onderdrukker. Dat was het. De macht imponeert! Zo waren er bijvoorbeeld mensen in de joodse raden die werkelijk geïmponeerd waren door de macht. En daar kwam bij de kwestie van: kan ik mezelf redden? De Duitsers hebben de joden de mogelijkheid gelaten om zelf de volgorde van de deportaties te bepalen, en zo ontstond er een strijd over de volgorde. Laat de ander maar eerst gaan. Het was allemaal verschrikkelijk. Neem nu mijzelf. Ik was bijna 50 jaar oud, getrouwd, drie kinderen. Wat moest ik doen? Vergeet niet, we waren de legaliteit gewend, de mentaliteit was dat je deed wat er van bovenaf gezegd werd. Dat kun je toch niet van de ene op de andere dag veranderen? Zelfs de tegenstanders van de joodse raden hebben toch geen verzet gepleegd. De Duitse communisten zijn toch niet in opstand gekomen, en de sociaal-democraten niet, en ook de christenen zijn niet in opstand gekomen. Er was toch niermand die hielp? Je levert je er niet aan over, je legt je erbij neer. Je kunt niet anders! Bovendien, de meeste mensen zijn toch geen helden? Dat is toch niet waar. De meeste mensen zijn gewoon lafaards, verreweg de meeste mensen. Die durven niet. Hoeveel zijn er ook niet verraden? En de ethiek? Die speelt alleen de rol dat je dit natuurlijk afkeurt, maar verder niet. Het is het geweten tegenover de gewetenlozen. Wie heeft de macht? Natuurlijk zijn er helden geweest, maar te weinig. Zo is dat gebeurt.
Abel Herzberg: Wat liggen ze alweer ver achter ons, nietwaar, al die figuren uit de nationaal-socialistische tijd! Niet zo ver, niet zo ver. U kunt ze met de vinger aanwijzen, in besturen, verenigingen, regeringslichamen, op kantoren en fabrieken, onder ambtenaren, militairen, sociale werkers en organisatoren, wie in een concentratiekamp Capo zouden zijn geworden en wie niet. Had Geert Mak alleen maar Herzberg’s meesterwerk Amor Fati gelezen dan zou hij genoeg aanknopingspunten hebben gevonden die uiterst actueel zijn, zoals deze:
Menige politieke partij heeft op de leegte gespeculeerd en daarmee tijdelijk succes gehad… de mens, die geen overtuiging heeft, en die niet weet, wat hij wil, noch ook voldoende intelligentie bezit om zich een weten te verwerven en die eigenlijk alleen maar wil, dat hij niets behoeft te willen, en die de moed niet opbrengt om iets te begrijpen, die man, die bang is in het donker en bang in het licht, die de schemering lief heeft, waarin hij voort kan dobberen op het ondiepe, modderige slootwater van zijn gevoel (of van dat, wat hij zijn gevoel noemt en wat gemeenlijk niet veel meer is dan een zinnelijke prikkel), dat onvolgroeide kind, dat de angst van zijn jeugd nooit kwijt raakt, die stumper, die eigenlijk ‘doodgewone man’, wat kan hij met zijn angstige, achterdochtige, schichtige en schuchtere ziel in het gewoel van de wereld anders doen dan zich te laten biologeren door de schijnwerpers van de altijd weer opkomende krachtpatserij, dan eens van keizers en dan weer van revolutionairen? Is hij slecht, die ‘doodgewone man’? Welnee. Is hij goed? Ook niet. Hij is geen van beide en beide tegelijk. Hij is een beetje wreed tegen een vlieg en sentimenteel tegen een muis. En nu hebben ze hem gezegd, dat hij sterk is en dat kracht is: ‘als je niet bang bent voor bloed’ en nu is hij niet bang. Dat wil zeggen, hij is vreselijk bang en juist daarom slaat hij er maar op los. Hij heeft angst voor zijn angst en dat noemt hij moed.
Diametraal tegenover Mak’s ethnocentrisme staat Herzberg’s kosmopolitisme, zijn vermogen om zich te verplaatsen in de Ander. Op die wijze kon hij beter dan menigeen de nazi portretteren:
Deze nationaal-socialistische beweging was een verzet tegen de cultuur, was niet alleen een verzet tegen het jodendom. De tweede pijl was voor het christendom bestemd. Hitler heeft gezegd: ‘De jood zit altijd in ons.’ En de jood kan zeggen: ‘De heiden zit altijd in ons.’ Tenminste, onbewust. Er zitten elementen in ons waar we ons niet van bewust zijn. ‘Das Unbehagen der Kultur’ heeft Freud het genoemd. Waarom dat onbehagen bestaat? Omdat de mens zo nodig moet oorlogvoeren, omdat hij roven moet, omdat hij doodschieten moet. Daarom! Omdat hij de macht moet hebben. Dat is het verzet tegen de cultuur. Omdat hij de mensenliefde niet verdragen kan. Omdat hij haten moet. Omdat hij zijn macht moet uitleven. Omdat hij de eerste moet zijn. Omdat hij rijkdom wil hebben die een ander heeft en hij niet. Daarom. Cultuur is helemaal geen ideaal voor hem. Integendeel, dat is zijn vijand. En wat is er na de Duitse nederlaag gebeurd in bijvoorbeeld Argentinië? Wat is er Chili gebeurd? Wat is er in Vietnam gebeurd door de Amerikanen? En in andere landen? Wat gebeurt er nog? Waar is de cultuur? Wat betekent democratie anders dan dat cultuur tot gelding komen kan? En als je de democratie opheft dan kan dit niet meer. Dat is het. Democratie is niet alleen een kwestie van de meerderheid hebben om te kunnen regeren. Democratie wil zeggen dat je de cultuur te verdedigen hebt, dat je bepaalde beschavingsnormen in acht hebt te nemen. Als je die niet gebruiken kunt, waar blijf je dan?
Naarmate mijn interview met hem vorderde werd de hoogbejaarde Herzberg steeds woedender op... ja op wat eigenlijk? Op dat moment wist ik het niet precies. Zijn vrouw, die naast hem zat te breien of te haken, ik weet het niet meer precies, en voor koekjes en thee had gezorgd, probeerde hem te kalmeren. Nu, bijna drie decennia later, denk ik dat hij woedend was op het feit dat de mens niets van de geschiedenis heeft geleerd. Helemaal niets. Op een bepaald moment riep hij uit:
Het is toch een schandaal, nietwaar, het is toch eenvoudig een menselijk schandaal, dat na alles wat er is gebeurd wij nu bang moeten zijn voor een Derde Wereldoorlog, en wat voor een oorlog! En jij spreekt van geweten en cultuur. Of die kernwapens nodig zijn of niet laat ik daar, maar met beschaving heeft het niets te maken. Daar zijn wij het over eens. Waar dat allemaal vandaan komt? Uit de bestialiteit die in ons leeft. Van de misdaad begrijpen we toch eigenlijk niks? We proberen het te controleren, we constateren het, maar we begrijpen er toch niks van. Het is niet zo eenvoudig om een mens te zijn. Maar de mens kan wel degelijk zijn eigen bestialiteit bedwingen, door opvoeding, door wijsheid, door zelfbeheersing, door te weten dat je niet zo’n voortreffelijke meneer bent als je denkt dat je bent. Je kunt fatsoenlijk zijn. De mensheid kan de Derde Wereldoorlog voorkomen. Daar hebben ze het vermogen toe. En als ze die oorlog niet voorkomen dan zijn ze het niet waard om geen oorlog te krijgen.’
Maar voor deze wijsheden van een een oude man die uit ervaring sprak, het allemaal had meegemaakt, op het nippertje aan de heart of darkness was ontsnapt, en vervolgens in een cultuurarme consumptiemaatschappij leefde, had Geert Mak in zijn Abel Herzberglezing geen tijd en geen belangstelling. Hij stond en zat daar in de Rode Hoed om zijn Europa te verkopen, dat hem zoveel aanzien en geld had opgeleverd. Hij had geen ‘ruimte’ om over de ook door hemzelf geconstateerde ‘ernstige morele crisis’ uit te wijden, nota bene het onderwerp waarover Herzberg zo treffend heeft geschreven en die ten grondslag ligt aan de huidige krediet- en economische crises. Mak had kunnen refereren aan Herzberg’s opmerking tegenover mij dat ‘kernwapens’ niets ‘met beschaving te maken’ hebben. Ik neem dit bewust als voorbeeld omdat Mak kernwapens moeiteloos wist in te passen in de ‘morele orde’ van Europa. Ondanks het feit dat de JSF kernwapentaken krijgt, verklaarde Geert Mak dat de aanschaf van de Joint Strike Fighter niet ‘puur op nationaal niveau’ moet worden gevoerd, aangezien ‘we zeker, ik denk, een jaar of vijftig de gevolgen ervan [zullen] merken,’ en ‘ja, dan moet je die Europese dimensie, die Europese defensiedimensie onvermijdelijk daar in betrekken.’ Mak's advies komt er concreet op neer dat het neoliberale ‘Brussel’ met zijn 20 lobbyisten op elke Europarlementarier een beslissende stem moet krijgen. Het feit dat het Europarlement, volgens Mak zelf, niet ‘zoveel in de melk heeft te brokkelen… binnen de EU schuilt een minstens zo omvangrijk democratisch tekort,’ zal dus niet leiden tot meer democratische controle maar juist minder democratische controle op de aanschaf van een ‘volgende-generatie’-gevechtstoestel, die uitgerust met kernwapens ontelbare slachtoffers kan veroorzaken, en dat allemaal in het kader van wat Mak de ‘Europese defensiedimensie’ noemt. Omdat de politieke, militaire en economische elite in Nederland geen ware publieke discussie wil, bleef tot voor kort onbesproken dat ‘zonder de JSF Nederland haar nucleaire NAVO-taak niet [kan] uitvoeren. Maar daar hoor je de regeringspartijen niet over,’ zoals Vrij Nederland op 14 oktober 2013 bekend maakte. Ook Geert Mak zweeg hierover omdat het niet past in zijn pro-EU en pro-NAVO propaganda.
Geert Mak, die zich tijdens de Abel Herzberg-lezing zo bezorgd had uitgelaten over wat hij de ‘ernstige morele crisis,’ noemde, die ‘een catastrofaal effect kan hebben op met name jongere generaties,’ vindt het tegelijkertijd ‘moreel’ niet verwerpelijk om kernwapens in te zetten. Althans, niemand in de zaal heeft hem enig voorbehoud horen maken. Integendeel zelfs, de aanschaf is te belangrijk voor de ‘Europese defensiedimensie’ om te worden overgelaten aan alleen Nederlandse volksvertegenwoordigers. Mak verzuimde erbij te melden dat als de NAVO kernwapens gaat inzetten, de ‘vijand’ op zijn beurt natuurlijk de Europese bevolking zal proberen te treffen met massavernietigingswapens. En juist daarom moet dit niet op ‘puur nationaal’ maar ook op ‘supra-nationaal’ niveau worden beslist. Pas dan kan het besluit tamelijk probleemloos worden doorgedrukt. Ook dit is een illustratie van het conformisme van de Makkianen die zonder gewetenswroeging doorgaan met het ontzielen van de wereld. En waarom? Uiteindelijk uit angst, al millennia lang de belangrijkste drijfveer van het blanke, christelijke Europa, angst voor de natuur en angst voor de mens en angst voor de gigantische leegte die de westerse cultuur heeft geschapen. Deze cultuur is door de angst die mensen blind maakt, en de hovaardij van zowel het christendom als de Verlichting al vele eeuwen irrationeel, gemotiveerd door begeerte naar meer. Ze kent geen logica zoals blijkt uit de volgende anekdote, verteld door het Indiaanse opperhoofd, de befaamde Chief Joseph:
I said to General Howard, ‘I am ready to talk today. I have been in a great many councils, but I am no wiser. We are all sprung from a woman, although we are unlike in many things. We cannot be made over again. You are as you were made, and as you were made you can remain. We are just as we were made by the Great Spirit, and you can cannot change us. Then why should children of one mother and one father quarrel? Why should one try to cheat the other? I do not believe that the Great Spirit gave one kind of men the right to tell another kind of men what they must do.’
General Howard replied: ‘You deny my authority, do you? You want to dictate to me, do you?’
Then one of my chiefs -- Too-hool-hool-suit -- rose in the council and said to General Howard, ‘The Great Spirit Chief made the world as it is, and He wanted it, and He made a part of it for us to live upon. I do not see where you get authority to say that we shall not live where He placed us.’
General Howard lost his temper and said, ‘Shut up! I don’t want to hear any more of such talk. The law says you shall go upon the reservation to live, and I want you to do so. But you persisit in disobeying the law. If you do not move, I will take the matter into my own hand and make you suffer for your disobedience.’
Deze ontmoeting vond plaats in 1877, maar de ‘logica’ of juist het ontbreken ervan, is nu meer dan 135 jaar later nog steeds het geval zodra de westerse macht zich gedwarsboomd voelt of daadwerkelijk gehinderd wordt bij het verwezenlijken van haar economische of geopolitieke ambities, zoals we het vorige decennium in Irak hebben kunnen zien, en nog steeds zien in Afghanistan. Voor Washington en ‘Brussel’ is nog steeds de ‘logica’ van het geweld de richtlijn, niet de kracht van rationele argumenten. Vandaar de noodzaak van de aanschaf van de geavanceerde Joint Strike Fighter, om de kernbomtaken te kunnen uitvoeren. ‘If you do not move, I will… make you suffer for your disobedience.’
Ik vrees dat Geert Mak niet begrijpt wat Europa werkelijk is, hij kan zich namelijk niet verplaatsen in de positie van de niet-Europeaan. Je kent jezelf pas goed als je in staat bent jezelf te zien via de ogen van de Ander. Het gebrek aan een juist zelfbeeld wordt weer eens aangetoond wanneer Mak van mening blijkt te zijn dat wij blanke, christelijke Europeanen humaner zijn tegenover de eigen 'doorsnee bevolking' dan niet-Europeanen. Mak:
We vinden het héél belangrijk dat ook de doorsnee bevolking een redelijk goede levenskwaliteit heeft. In andere continenten denkt men daar héél anders over. Ik realiseer mezelf dat we meer Europese waarden delen dan we beseffen.
Hoeveel subtieler, intelligenter en wijzer is de zwarte Franse dichter en essayist Aimé Césaire die op het volgende wees:
The colonizer, who in order to ease his conscience gets into the habit of seeing the other man as an animal, accustoms himself to treating him like an animal, and tends objectively to transform himself into an animal... They thought they were only slaughtering Indians, or Hindus, or South Sea Islanders, or Africans. They have in fact overthrown, one after another, the ramparts behind which European civilization could have developed freely.
Ik las Conrad als een profetische auteur die alle gruwelijkheden die in het verschiet lagen, voorzien had. Hannah Arendt wist beter. Zij zag dat Conrad over de genocides van zijn eigen tijd schreef. In haar eigen boek The Origens of Totalitarianism (1951), toonde ze hoe imperialisme racisme noodzakelijk maakte als het enig mogelijke excuus voor zijn daden… Haar these dat nazisme en communisme van dezelfde stam komen is algemeen bekend. Maar velen vergeten dat zij ook de 'verschrikkelijke slachtpartijen' en het 'barbaarse moorden' van Europese imperialisten verantwoordelijk hield voor 'de zegevierende introductie van dergelijke pacificatiemiddelen in de alledaagse, respectabele buitenlandse politiek, daarmee totalitarisme en zijn genocides producerend.’
Lindqvist ontdekte gaandeweg dat de
Europese vernietiging van de 'inferieure rassen' van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa… Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust… En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist.
En nog steeds weigert Geert Mak met zijn racistisch eurocentrisme de lessen uit de geschiedenis te trekken. De Makkianen en hun mainstream-publiek weigeren de werkelijkheid te zien. Uit angst, inderdaad. 2000 jaar christendom heeft de westerling verstijfd van angst.
1 opmerking:
Van Russel Brand gaan we meer horen: WATCH: Russell Brand brings the message of revolution to Newsnight. Let ook op de reactie van interviewer Jeremy Paxman, vertegenwoordiger van het establishment.
Een reactie posten