In een recent debat in de Rode Hoed sprak Andrée van Es over haar plannen met Clairy Polak. Het glibberige taalgebruik spreekt boekdelen. De bijstand is een bodem, een bestaansminimum, en dat is wel zo netjes en humaan. Maar Van Es zou het maar wat fijn vinden als mensen door die bodem heen zouden kunnen zakken:
"Als mensen geen andere bron van inkomsten hebben, de bijstand is toch terecht en natuurlijk ook echt de bottom line, de bodem, maar nu lijkt het wel alsof het is, of, hè via een werkloosheidsuitkering kom je in de bijstand, en daar blijf je dan. En ik zou in die zin zou ik het vervolgens terecht vinden om het besef, dat dat een tijdelijk vangnet is waar je echt zelf alles aan moet doen om daar weer uit te komen, die druk zou ik graag willen opvoeren, en als dat dan zou moeten door te zeggen ja, het is tijdelijk, dat betekent ook dat we na een jaar of twee jaar echt gaan kijken heb jij dit nog wel nodig, dat dat misschien zelfs ook nog wel als consequentie zou kunnen hebben dat je erdoor mensen mee stopt."
Dit alles natuurlijk, voor hun eigen bestwil. En met pijn in haar hart.
(ook te lezen op www.joop.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten