Geert Mak in Humo. 21 augustus 2012:
Een zware crisis kan ook goeie kanten hebben.
Misschien zitten we nu in Europa in de – onvermijdelijke - fase waarin Amerika
zat tijdens de Burgeroorlog. Na die burgeroorlog gebeurden twee dingen: het
zuiden heeft hele zware jaren gehad, en dat zou Zuid-Europa nu ook kunnen
meemaken, maar het noorden is na die oorlog tot veel meer eenheid gekomen. Toen
de noordelijke troepen begonnen te vechten, droegen ze per staat allemaal hun
eigen kleuren; na de overwinning, op de eindparade in Washington, hadden ze
allemaal hetzelfde uniform en voelden ze zich één.
Wat zou Mak nu eigenlijk als opiniemaker hiermee willen zeggen? Dat wij allen na een gruwelijke burgeroorlog 'hetzelfde uniform' zullen dragen waardoor wij ons 'één' zullen voelen? En wie moeten daarvoor sterven? Mijn kinderen of kleinkinderen? Wat is dit voor extremistische wartaal? Siegfried Woldhek heeft gelijk: Geert Mak kijkt achterstevoren door een omgekeerde verrekijker waardoor zowel het beeld van het verleden als dat van de toekomst ingrijpend wordt vertekend.
3 opmerkingen:
Bovendien is het met de zuidelijke staten van de VS nooit meer goed gekomen, het was wel degelijk een veroveringsoorlog die zeker niet (alleen) om de slavernij ging.
maar adr, opnieuw, voor de 'losers' van het systeem heeft mak geen aandacht. hij heeft alles benaderd vanuit een blank, christelijk en middenklasse perspectief. en ook dat heeft hij uiterst gebrekkig gedaan.
Hij was ooit redelijk prominent lid van de PSP, dus het blijft slikken...
Een reactie posten