Een paar maanden geleden schreef Geert Mak me dat hij niet zonder hoop kan leven en dat dit misschien wel pathetisch kon klinken maar dat moest dan maar. Ik wees hem erop dat hoop gezien kan worden als de grootste straf, het vurige verlangen dat het ooit beter wordt terwijl de hoopvolle aan zijn nagels boven de afgrond hangt. In Summer in Algiers schrijft Camus:
'From Pandora's box, where all the ills of humanity swarmend, the Greeks drew out hope after all the others, as the most dreadful of all. I know no more stirring symbool; for, contrary to the general belief, hope equals resignation. And to live is not to resign oneself.'
dinsdag 1 mei 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Alleen Extremistische Joden worden Uitgenodigd door premier Schoof
Joodse organisaties opnieuw uitgesloten van overleg over antisemitisme Onder meer Een Ander Joods Geluid, Erev Rav, gate 48 en The Rights ...
-
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
-
NUCLEAR ARMS AND PROLIFERATION ANTI-NUCLEAR ACTIVISM MILITARY-INDUSTRIAL COMPLEX A Women state legislators and advocacy group...
-
https://russiatruth.co/lviv-on-fire-british-canadian-military-instructors-took-off-in-the-air-along-with-training-center/ LVIV on FIRE: Br...
2 opmerkingen:
'Hoop doet kleven,' aforismiseerde Renate Rubinstein ondanks of dankzij haar langdurige MS-ziekte.
'To live is not to resign oneself.'
Misschien duidelijker gezegd:
'Hoop is - evenals traditie - ontkenning van het huidige.'
Ton
Hoop is de snelste weg naar teleurstelling.
Succes, Ben
Een reactie posten