donderdag 3 mei 2012

The Terrorism of Madeleine Albright 2


Het volgende schreef ik op 28 mei 2009:

'Als het recht goed zou functioneren dan zou Madeleine Albright  zich in Den Haag moeten verantwoorden voor het plegen van oorlogsmisdrijven. 


Jose van Leeuwen emailde me het volgende bericht uit de Telegraaf:

"Amerikaanse oud-minister doet mee aan Haags instituut 
 DEN HAAG -  Oud-minister Madeleine Albright is bereid zitting te nemen in de raad van toezicht van een nieuw onderzoeks- en opleidingsinstituut in Den Haag. Het gaat om een nog op te richten Haagse instelling die in samenwerking met de Universiteit Leiden moet uitgroeien tot een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid. Dat heeft een woordvoerder van de gemeente Den Haag maandag bevestigd.
 De voorlopige werknaam van de op te richten instelling luidt Institute for Global Justice. Een commissie onder leiding van bestuursvoorzitter Dirk Jan van den Berg van de TU Delft werkt aan het ontwikkelingsplan voor het Institute for Global Justice. De commissie komt in juni met het plan naar buiten.
 Albright heeft haar medewerking persoonlijk toegezegd aan burgemeester Jozias van Aartsen (VVD) van Den Haag, aldus de woordvoerder. De twee kennen elkaar uit de tijd dat beiden minister van Buitenlandse Zaken waren, tijdens de tweede ambtstermijn van president Bill Clinton. Van Aartsen was toen minister van Buitenlandse Zaken in het tweede kabinet-Kok (1998-2002). Ze werden vrienden en hebben ook na hun ministerschap contact gehouden.
 Den Haag profileert zich de laatste jaren nadrukkelijk als internationale hoofdstad van vrede en recht. De stad huisvest inmiddels tientallen organisaties en instellingen op dit terrein, waaronder het Internationaal Gerechtshof, het Permanente Hof van Arbritage, het Internationale Strafhof, Europol en het Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië.' "


 In 2002 schreef ik dit in een artikel voor het tijdschrift De Humanist:
 4 maart 2000 wees Denis Halliday, de voormalige VN-coordinator van het Humanitaire Programma in Irak het Westerse publiek erop dat wij de mensenrechten in Irak op grote schaal schenden. Na uit protest te zijn opgestapt verklaarde hij in The Guardian: 'Ik had de opdracht gekregen om een politiek te voeren die voldoet aan de definitie van genocide: een bewust beleid dat in feite meer dan een miljoen individuen, kinderen en volwassenen, heeft vermoord. We weten allemaal dat het regime, Saddam Hoessein, de prijs voor de economische sancties niet betaalt… Het zijn de gewone mensen die hun kinderen verliezen of hun ouders door gebrek aan gezuiverd water. Duidelijk is dat de Veiligheids Raad momenteel zijn boekje te buiten gaat, want zijn acties ondermijnen hier het eigen handvest… De geschiedenis zal de verantwoordelijken afstraffen.' Mei 1996 verscheen de toenmalige Amerikaanse ambassadrice bij de VN, Madeleine Albright, in het befaamde CBS programma '60 Minutes.' Haar werd een reactie gevraagd op een VN-rapport waarin melding werd gemaakt van het feit dat als gevolg van de sancties en de Amerikaanse en Britse bombardementen die de infrastructuur volledig hadden verwoest, meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf jaar om het leven was gekomen. De programmamaakster voegde eraan toe: 'Dat zijn meer kinderen dan in Hiroshima stierven… Is het de prijs waard?' Albright antwoordde: 'Wij denken dat het de prijs waard is.' Toen programmamaakster Lesley Stahl aandrong en de ambassadrice vroeg of de Amerikaanse regering 'zelfs met de hongerdood' van kleuters akkoord ging, rechtvaardigde Albright deze genocidale politiek met de opmerking: 'Weet je Lesley… het is moeilijk voor mij om dit te zeggen, want ik ben een humaan mens, maar mijn eerste verantwoordelijkheid is om ervoor te zorgen dat Amerikaanse troepen niet weer opnieuw de Golfoorlog hoeven uit te vechten.' Met andere woorden: een ongewapend, hulpeloos kind wordt opgeofferd voor een getrainde militair die zich wel kan verdedigen. Burgers worden opgeofferd voor militairen, de omgekeerde wereld, meer dan 1000 jaar nadat in het jaar 975 in het Zuid-Franse Le Pui voor het eerst in de geschiedenis de bescherming van burgers tegen oorlogsgeweld werd vastgelegd. Nog geen zes maanden na haar uitspraak werd Madeleine Albright bevorderd tot minister van buitenlandse zaken. Vier jaar later confronteerde de Australische journalist John Pilger de Amerikaanse onderminister van buitenlandse zaken James Rubin met haar uitspraak. Zijn reactie kwam erop neer dat Pilger te 'idealistisch' was. 'Bij het uitvoeren van politiek beleid moet men een keuze maken tussen twee kwaden… en helaas zijn de gevolgen van de sancties groter dan we gehoopt hadden,' aldus Rubin. Hij adviseerde Pilger niet zo naïef te zijn omdat er nu eenmaal een 'echte wereld' bestaat waar 'werkelijke keuzes moeten worden gemaakt.'


 De Nederlandse kranten als de Telegraaf en de Volkskrant verzwijgen deze informatie, waardoor niet bekend wordt dat een van oorlogsmisdaden beschuldigde Amerikaanse politica in de raad van toezicht van 'een van de belangrijkste opleidingen op het terrein van vrede, recht en internationale veiligheid' zitting gaat nemen. Dat daardoor 'vrede, recht en internationale veiligheid'  een farce worden interesseert de commerciele massamedia niet, en speelt dus geen rol. En ook onze politici spelen het spelletje mee. Geen enkel Kamerlid komt op het idee om hier eens vragen over te stellen. De gedachte alleen al benauwt ze. Ze betalen Albright liever voor haar geweldige inzet.
 Ook de academici in Nederland die hun status ontlenen aan de mensenrechten zwijgen in alle talen, en zo sluit de cirkel van de macht zich.'

Dat schreef ik gisteren. Vervolgens emailde ik deze informatie naar een vooraanstaande Nederlandse academicus, een groot pleitbezorger van de mensenrechten. Dit was zijn reactie:

"Dag Stan,

Je weet vast dat ik deel uitmaak van de driekoppige
commissie die Den Haag over dit alles heeft geadviseerd.
Wij gaan overigens niet over het aantrekken van mensen als Madeleine Allbright, maar anders
dan jij vind ik dat geen verkeerde keuze. Verder zal een Raad van
Toezicht zich niet gaan bezighouden met de dagelijkse gang van zaken
binnen het instituut. Dus voor mij staat het helemaal niet vast dat
er geen onderzoek zou kunnen worden gedaan naar zaken als de
Israelische aanval op Gaza. Als de dagelijkse leiding dat nuttig
vindt, zal dat zeker gebeuren.

Kan het zijn dat de rest van je mails nogal op de man is?

Hartelijke groet,
Willem van Genugten.


Ik antwoordde hem als volgt:

"dag

zeker op de man c.q. vrouw. ik hecht namelijk grote waarde aan
persoonlijke verantwoordelijkheid. dat is voor mij in feite de kern
van de mensenrechten. die kunnen pas echt gewaarborgd zijn op het
moment dat het individu zich persoonlijk verantwoordelijk voelt voor
hetgeen hij doet of juist niet doet. Het is interessant om te
weten waarom jij als pleitbezorger van de mensenrechten Madeleine
Albright wel degelijk een goede keuze vindt ondanks haar uitspraak dat
de dood van meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf
jaar 'de prijs waard'  was. Welke reden heb je daarvoor?
vriendelijke groet
stan"

Vervolgens kreeg ik deze reactie:

"Dag Stan,

Wat betreft Albright: je mail over haar las ik, zij het 'cross', maar ik weet  
niet of het allemaal zo gezegd is. Dat zou ik verder moeten  
onderzoeken.

Hgr,
Willem"


Nu ik wist dat hij mijn informatie niet serieus had bestudeerd, wees ik hem op het volgende:

"dag

je kunt via mijn weblog de uitspraak in die uitzending direct  
beluisteren, zodat er geen misverstand over kan bestaan. dus vandaar  
mijn vraag aan jou: op grond waarvan vind jij Madeleine

Albright wel degelijk een goede keuze ondanks haar uitspraak dat
de dood van meer dan een half miljoen Irakese kinderen onder de vijf
jaar 'de prijs waard'  was? Welke reden heb je daarvoor?
vriendelijke groet
stan"

Tenslotte reageerde deze vooraanstaande hoogleraar aldus:

"Dag Stan,

Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.

Hgr,
Willem van Genugten."

Wat wil ik hiermee nu zeggen? Het volgende: mensenrechten, beschaving in het algemeen, is in onze westerse cultuur vooral een instrumenteel wapen dat vanwege politieke overwegingen wel of niet gebruikt wordt. En omdat vooral de Nederlandse academici en de 'politiek literaire elite',zoals Hofland deze polderelite noemt, allereerst de consensus omarmen waarbij het kwaad in de ander wordt geprojecteerd, blijft deze elite vooral geleid worden door conformisme. En op het moment dat u of ik hen daarop betrap dan is hun enige reactie een donderende stilte, of in de woorden van deze academicus die zijn inkomen en status verdient met het bepleiten van het handhaven van de mensenrechten: 'Met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.' Vooral dat woordje 'maar'  is zo veelzeggend,'

aldus mijn weblog, bijna drie jaar geleden. Willem van Genugten heeft verder nooit meer hierop gereageerd, terwijl hij toch volgens zijn eigen biografietje de volgende functies bekleedt: 


    • '-  Professor of International Law, Faculty of Law, Tilburg University, since 1996.
    • -  Visiting Professor Minnesota Law School, since 2000.
    • -  Extraordinary Professor of International Law, North-West University (SA), since
      January 2008.
    • -  Dean a.i., The Hague Institute for Global Justice, since September 2011.'

      http://www.tilburguniversity.edu/about-tilburg-university/schools/law/departments/eip/shortbioWvG.pdf


      Bovendien is Van Genugten vanaf 2003 voorzitter van de vaste commissie mensenrechten van de Nederlandse overheid (lid sinds 1991). Hij is tevens vice-voorzitter van de Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) waar de commissie mensenrechten deel van uitmaakt[3]. Hij is daarnaast editor van de Netherlands’ School of Human Rights Research Series en van de Netherlands Yearbook of International Law. Sinds 2006 is hij voorzitter van WOTRO, Science for Global Development, een onderdeel van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Verder is hij sinds 2006 lid van het Committee on the Rights of Indigenous Peoples van de International Law Association[4] en sinds 2011 voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Vereniging Internationaal Recht (NVIR).

      Kortom, Willem van Genugten is een vooraanstaande mensenrechtendeskundige in Nederland die een oorlogsmisdadigster als Madeleine Albright voordroeg en haar 'geen verkeerde keuze' vond, en die desondanks liet weten 'met die uitspraak was ik niet bekend. Daar laat ik het maar bij.' En dat deed hij dan ook, hij reageerde niet meer op mijn vragen. En in het gecorrumpeerde poldermodel kom je daar als autoriteit ook mee weg. Zo werkt dat.


      depleted uranium
Slachtoffers van westerse terreur. Dit is het gevolg van ons grootschalige gebruik van NAVO-verarmd uranium wapens.

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik vind het diep en diep treurig, dat een man als die Willem van der Gugten zo hufterig reageert.

Corrie

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...