De Koele Analyticus schrijft:
Minister Rosenthal is geen echte vriend van Israël
Natuurlijk had ik gehoopt dat de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken een realistischer beleid zou voeren ten opzichte van Israël dan de vorige. Het tegendeel blijkt echter eerder waar te zijn. Rosenthal gaat mee in de zelfmisleiding die Israël zo kenmerkt. In de praktijk streeft het naar een steeds Joodser “Eretz Israël”, en voor het onrecht dat het hierbij de Palestijnen onvermijdelijk aandoet verzint ze allerlei smoezen.
In een interview met Lucella Carasso, gisteravond in het “Nos-radio 1-journaal”, lichtte hij zijn beleid toe. Het was duidelijk dat Rosenthal niet geïnteresseerd is in een beleid dat gebaseerd is op de realiteit. Van kritiek op Israël, op zijn eigen kritiekpuntjes na, maakte hij een karikatuur of hij probeerde de boodschappers te demoniseren. De positieve invloed die hij met zijn eigen beleid op Israël “hoopt” uit te oefenen lijkt meer bedoeld om zijn eigen morele zelfbeeld overeind te houden dan om werkelijk mee te helpen aan een oplossing van het conflict.
Rosenthal reduceert
kritiek op Israël
tot een karikatuur
Hij zei bijvoorbeeld: “Men [i.e. Israël] luistert eerder naar een goede vriend die waar nodig ook kritische geluiden laat horen dan naar diegeen die van nature of vanaf het prille begin alleen maar Israël van slechte bedoelingen … zeggen dat Israël slechte bedoelingen heeft.” Wie ‘van nature’ Israël van slechte bedoelingen beticht is natuurlijk een antisemiet. De meeste kritiek op Israël is echter niet ‘van nature’, noch op haar ‘slechte bedoelingen’ gericht, maar is kritiek gebaseerd op en gericht op haar slechte daden. Daarnaast zet Rosenthal kritiek ook weg als “Israël-bashing” en “overdreven harde taal”. Hij heeft het ook over “pogingen die sommigen doen om Israël’s bestaansrecht te ontkennen”. De essentie van de kritiek is echter helemaal niet gericht op Israël’s bestaansrecht maar op Israël’s beleid. Slechts weinig critici stellen Israël’s bestaansrecht ter discussie. Dat soort kritiek is in mijn ogen extremistisch.
Rosenthal's beleid is
contra-produktief
Wat Rosenthal met zijn beleid tracht te bereiken is ook niet indrukwekkend. Rosenthal zegt: “Dan mag je hopen dat de Israëliërs ook meer ontvankelijk zijn voor jou wanneer jij zegt: doe wat aan de benarde, penibele situatie in Gaza.” Dat er nu dankzij Nederland voor bijna drie miljoen euro aan paprika’s en cherry-tomaten uit Gaza geëxporteerd mogen worden is positief, en het mag misschien Rosenthal’s morele zelfbeeld bevestigen, maar het is een druppel op een gloeiende plaat, en het brengt een oplossing van het conflict geen millimeter dichterbij. In tegendeel, het Israël-vriendelijke Nederlandse beleid duwt Israël alleen maar verder in haar eigen wereldbeeld, en maakt daardoor een oplossing van het conflict alleen maar moeilijker.
Misschien voelt Rosenthal zijn ego wel gestreeld doordat hij zo moreel handelt door wat export uit Gaza mogelijk te maken. Het is echter behoorlijk hypocriet als men bedenkt dat hij nauwelijks substantiële kritiek op Israel wil uitoefenen. Hij is als een man die ziet dat iemand in elkaar geslagen wordt, en vervolgens zichzelf op de borst klopt als hij de dader weet te overtuigen om tussen de klappen door het slachtoffer een slokje water te laten nemen.
Rosenthal is
behoorlijk
hypocriet
Rosenthal is geen echte vriend van Israël. Hij zegt alleen maar wat Israël graag wil horen, maar hij doet niks dat een einde aan het conflict met de Palestijnen dichterbij brengt.
http://www.vkblog.nl/bericht/361321/Minister_Rosenthal_is_geen_echte_vriend_van_Israel
Het is waar: 'Rosenthal is geen echte vriend van Israël.' Over de reden waarom hij dat niet is in een volgend stukje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten