Uri Rosenthal. Een Nederlandse Minister 14

Meneer Uri Rosenthal,

Haaretz, de Israelische kwaliteitskrant bericht het volgende naar aanleiding van een interview met u:

'Ties with Israel are like our bond with NATO...

A hardened scientist specialized in analyzing and managing mega-crises, Dutch Foreign Minister Uri Rosenthal has limited patience for questions about his Jewish background and Israeli wife...He often visits Israel, where he has family in Haifa and Ashkelon. "Sometimes I come a few times a year, sometimes only once in two years." [...] Rosenthal says he believes in the Middle East policy of his predecessor, Maxime Verhagen, who now heads the Christian-Democrat party - VVD's coalition partner. Verhagen was seen as one of Israel’s staunchest supporters in Europe [...] Rosenthal compares calls to cut ties with Israel to demands to sever ties with NATO – a bond which according to researchers from the University of Twente has “determined a large part of Dutch foreign policy.” 

“It’s like government support for an organization saying we should totally sever our ties with NATO, while the Dutch government feels itself a strong supportive member state,” Rosenthal said.'

http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/dutch-fm-ties-with-israel-are-like-our-bond-with-nato-1.331155

Welnu, meneer Rosenthal, uw standpunt wijkt fundamenteel af van de opvatting van de doorsnee westerling die de expansionistische politiek van 'de Joodse staat'  scherp afkeurt. In 2003 bleek dit weer eens uit een opiniepeiling van de Europese Unie dat Israël algemeen gezien wordt als 'de grootste bedreiging' voor de wereldvrede. In 2007 toonde een BBC-onderzoek aan dat Israël door een representatieve groep burgers het meest negatief werd beoordeeld van in totaal twaalf landen, waaronder zelfs Iran en Noord-Korea. Ondertussen beoordeelt 43 procent van de Amerikanen Israel als een bedreiging voor de wereldvrede. 

Ik kan niet anders concluderen dan dat uw standpunt als Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken gekleurd wordt door uw joodse achtergrond. U stelt dat de banden met Israel even nauw dienen te zijn als die tussen Nederland en de NAVO. Dat is een levensgevaarlijke mening, immers

'de NAVO is een bondgenootschap van 28 landen die samenwerken om de veiligheid en vrijheid van de bondgenoten met behulp van politieke en militaire middelen te garanderen.'

In de praktijk betekent dit dat als een van de bondgenoten aangevallen wordt de anderen verplicht zijn hem te verdedigen. Oorlog dus. Nu is er weliswaar een 'samenwerkingsakkoord' tussen de NAVO en Israel, maar toch is dit land in het Midden-Oosten geen lid van het bondgenootschap. Godzijdank, want Israel gedraagt zich in toenemende mate als een schurkenstaat, die ondermeer weigert VN-resoluties uit te voeren en weigert Joods-Israelische militairen juridisch te vervolgen voor oorlogsmisdaden. Het schendt de mensenrechten op grote schaal en steelt land van de Palestijnen, terwijl toch in 2004 het Internationaal Gerechtshof in Den Haag heeft bepaald dat zowel 'de muur' als de Joodse nederzettingen in bezet gebied onmiddellijk ontmanteld moeten worden, een uitspraak van het Hof dat door de EU werd aanvaard en in een VN-resolutie met overgrote meerderheid van stemmen werd bekrachtigd. Israël weigert als vanouds de wereldgemeenschap te gehoorzamen. Uw beleid is dan ook verwerpelijk, vooral ook omdat het Hof als hoogste rechtscollege ter wereld alle staten eraan heeft herinnerd 'dat zij de verplichting hebben om de illegale situatie niet te erkennen die voortvloeit uit de constructie van de Muur en om geen hulp of bijstand te verlenen in het handhaven van de situatie die geschapen is door de bouw ervan.'

En u schendt nu met uw uitspraak en uw beleid niet alleen de 'advisory opinion' van het Internationaal Gerechtshof maar ook de wil van de wereldgemeenschap. Dat kan niet, u dient niet in eerste instantie met Israel te zijn, maar met het recht, zeker gezien het feit dat de overgrote meerderheid der Nederlanders tegen schendingen van het recht is, zoals uit elk serieus onderzoek weer blijkt.  We leven in een democratie die claimt de wil van de meerderheid tot uitdrukking te brengen. Uw joodse achtergrond mag daarbij geen rol van betekenis spelen. Als Nederlands staatsburger kunt u allerlei al dan niet absurde prive-meningen behartigen, maar niet als minister van het Koninkrijk der Nederlanden. 

Stel dat de zionisten zo krankzinnig zijn om Iran aan te vallen. Gaat Nederland dan Israel militair steunen? Door uw standpunt worden wij ongevraagd meegesleept in een oorlog die veroorzaakt wordt door criminele zionisten. Dat kan niet, meneer Uri Rosenthal. Israel schendt al lang het internationaal recht, daar horen beschaafde landen met klem afstand van te nemen. Uw uitspraken tegenover Haaretz zijn niet alleen onbesuisd, maar in wezen krankzinnig.

Meer daarover in een volgend stukje. Vergeet u ondertussen niet dat de zionisten zelf het tegengeweld over zich heen haalt, een feit waarvoor Hannah Arendt al in 1948  waarschuwde toen ze schreef:

‘Joodse overwinningen worden niet beoordeeld in het licht van de huidige realiteit in het Midden-Oosten, maar in het licht van een zeer ver verleden. De huidige oorlog geeft iedere Jood ‘‘zo’n genoegdoening als we in eeuwen niet hebben gekend, misschien niet sinds de dagen van de Makkabeeën’’ (Ben-Goerion). Dit gevoel van een historisch momentum, deze vastberadenheid om deze recente gebeurtenissen te beschouwen als een definitief vonnis van de geschiedenis, wordt ongetwijfeld versterkt door succes, maar succes is niet de bron ervan. De Joden trokken ten strijde tegen de Britse bezettingstroepen en de Arabische legers met de ‘‘geest van Masada’’, geïnspireerd door de leuze ‘‘of anders zullen we ten onder gaan’’, vastbesloten om elk compromis af te wijzen, zelfs ten koste van nationale zelfmoord. Vandaag de dag spreekt de Israëlische regering van voldongen feiten, van het recht dat uit de loop van een geweer komt, van militaire noodzaak, van de wet van verovering, terwijl twee jaar geleden dezelfde mensen in het Joods Agentschap van gerechtigheid spraken en van de vreselijke behoeften van het Joodse volk. De Joden in Palestina hebben alles op één kaart gezet.’ 

Straks wordt Israel geconfronteerd met zijn eigen 'voldongen feiten,' en ook wij in Europa zullen daarvan de ongewenste consequenties moeten dragen. Ook daarom dienen wij Israel niet te belonen maar te bestraffen. Zo schrijft het recht voor en de beschaving en niet in de laatste plaats het gezond verstand.