Carl Friedman 2

Jawel, waar een vraag is is een aanbod, de wet van de markt. 

NIGHTFATHER (TRALIEVADER)

This is a Holocaust novel like no other. Written in a deeply affecting style mixing lightness with gravity, it captures not only the experience of the concentration camp, but also its powerful legacy, passed down to a new generation through the enormous bond of love that ties parent and child.

In forty brief chapters, the young daughter of a survivor tells of the efforts she and her two brothers make to try to bridge the gulf between themselves and their father that has been formed by his camp experiences.

Gradually, with accumulating force, the story of one man’s imprisonment and the terms of his survival are revealed. (119 pages) human

'Friedman writes about the worst of abominations without ever compromising her compassion or extinguishing her sense of hope… A shocking and touching first novel.' New York Times

'Startling, graphic … a remarkable tale of survival.' The Boston Globe

'Like Anne Frank’s diary, it transcends genres… an extraordinary novel, written with passion, lucidity, and restraint.' Anne Whitehouse, The Foreword

'Carl Friedman is a born writer who evokes an entire and nuanced universe in a brief space. In Nightfather, she has succeeded in making art out of horror. This is an extraordinary novel whose skill matches its daunting subject.' Lynne Sharon Schwartz

http://www.thesusijnagency.com/CarlFriedman.htm

Duitsland

Gepubliceerd: 10 december 2002 00:00 | Gewijzigd: 22 augustus 2008 16:31

In januari 1992 nam ik de schrijfster Carl Friedman in deze krant een interview af over haar pas uitgekomen boek Tralievader. Dit autobiografische boek, inmiddels een klassieker in de oorlogsliteratuur, gaat over een joods gezin met drie opgroeiende kinderen waarvan de vader dagelijks over zijn kampervaringen vertelt.

,,Als mijn vader goed benaderbaar was geweest, had ik dit boek niet geschreven'', vertelde Carl Friedman destijds. ,,Ik heb het voor mijn zoon geschreven, maar het is ook een lus die ik naar mijn vader uitgooi. Die heeft hij niet gepakt, hij heeft er nauwelijks persoonlijk op gereageerd.''

Bijna tien jaar later.

Carl Friedman geeft een lezing in De Balie in Amsterdam. Het is een onderdeel van de lezingenreeks 'Het idee van je leven' van de SLAA. Haar ouders zijn inmiddels dood, maar haar zoon bevindt zich onder haar gehoor. In haar lezing en ook in het gesprek dat ze daarna met Xandra Schutte heeft, herken ik soms letterlijk de opmerkingen die ze ook tegen mij maakte. Zoals: ,,Wij moesten voor zijn leed op de knieën vallen.''

Sommige indrukken zijn nu eenmaal in het geheugen vastgeschroefd, die laten zich nooit meer verwijderen. Maar met overtuigingen ligt het anders. Daar kunnen ervaringen en andere invloeden zoveel druk op uitoefenen dat ze bezwijken.

Juist daarover gaat deze lezing onder de titel Einzig geliebter Feind. Die vijand was uiteraard het Duitsland dat het leven van haar vader verwoestte. Dat ze anti-Duits was, sprak vanzelf. ,,De Duitsers namen in mijn verbeelding welhaast metafysische proporties aan'', vertelt ze. ,,Ze belichaamden het ultieme kwaad. Ze waren afgezanten van de duisternis, niet van het veelbelovende duister dat aan de schepping voorafgaat, maar van het onherroepelijke duister dat volgt op de vernietiging. Ik kon ze alleen nog maar verachten.''

Toen ik haar interviewde, was ze die mening nog steeds toegedaan. We lieten het onderwerp snel rusten, het lag allemaal te veel voor de hand...

Frits Abrahams

http://www.nrc.nl/100jaar_voorpaginas/article1572213.ece/Duitsland?service=Print