Jaap de Hoop Scheffer. Bij-Aap.

'Howdy Folks.' Hoofdaap, bij-aap. Bij-aap was uitgenodigd op de ranch van de hoofdaap om te horen wat de hoofdaap eiste.

6 kolommen breed kreeg de voormalige secretaris-generaal van de NAVO, de CDA-er Jaap de Hoop Scheffer, gisteren op de voorpagina van de NRC om het volk het volgende mede te delen:

Jaap de Hoop Scheffer vindt het vertrek van Nederland een affront voor zijn opvolger... 'toen ik zaterdag om zeven uur de radio aanzette, flitste door me heen: dit zal Nederland merken, hier zullen we de gevolgen van ondervinden.

In de diplomatie gaat dat op subtiele manieren. Ik geef een voorbeeld. Na de regeringswisseling in Spanje, in 2004, trok de nieuwe premier Zapatero de Spaanse troepen terug uit Irak. De toenmalige Amerikaanse regering waardeerde dat niet. Veel later was een voortreffelijke Spaanse generaal kandidaat voor het voorzitterschap van het militair comité van de NAVO. Hij werd het niet.'

Het is een schitterend voorbeeld van hoe de wereld daadwerkelijk georganiseerd is en hoe de parlementaire democratie de verpakking is waarmee de plutocratie haar macht oplegt. De werkelijkheid is: 'What We Say Goes', om de titel van Chomsky's boek over 'U.S. Power in a Changing World' eens aan te halen. Wat wij zeggen, gebeurt ook, zo is het en niet anders. Democratie of geen democratie, de bij-apen doen wat de hoofdaap bepaalt. En aangezien de hoofdaap het militair-industrieel complex vertegenwoordigt dat bijna de helft van de Amerikaanse federale begroting opslokt, deed Nederland altijd wat de oorlogsindustrie verordonneerde. In de woorden van Jaap zelf: 'Een van de constanten in de buitenlandse politiek van Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog is de trans-Atlantische band. Amerikaanse regeringen weten dat ze altijd op Nederland kunnen rekenen. Daar leid ik uit af dat president Obama zeer teleurgesteld moet zijn over wat hier gebeurd is.'

Want ook Obama doet wat het militair-industrieel complex dicteert. Al in 1953 verklaarde president Eisenhower, oud-opperbevelhebber van de Geallieerde Strijdkrachten:

'Elk kanon dat wordt gemaakt, elk oorlogsschip dat te water wordt gelaten, elke raket die wordt afgevuurd betekent uiteindelijk diefstal van degenen die honger lijden en niet gevoed worden, die koud zijn en onvoldoende kleren hebben… This world in arms is not spending money alone.

It is spending the sweat of its laborers, the genius of its scientists, the hopes of its children.

The cost of one modern heavy bomber is this: a modern brick school in more than 30 cities.

It is two electric power plants, each serving a town of 60,000 population. It is two fine, fully equipped hospitals.

It is some fifty miles of concrete pavement.

We pay for a single fighter plane with a half million bushels of wheat.

We pay for a single destroyer with new homes that could have housed more than 8,000 people.

http://www.edchange.org/multicultural/speeches/ike_chance_for_peace.html

En in zijn afscheidsrede als president waarschuwde hij in 1961:

Our military organization today bears little relation to that known by any of my predecessors in peacetime, or indeed by the fighting men of World War II or Korea.

Until the latest of our world conflicts, the United States had no armaments industry. American makers of plowshares could, with time and as required, make swords as well. But now we can no longer risk emergency improvisation of national defense; we have been compelled to create a permanent armaments industry of vast proportions. Added to this, three and a half million men and women are directly engaged in the defense establishment. We annually spend on military security more than the net income of all United States corporations.

This conjunction of an immense military establishment and a large arms industry is new in the American experience. The total influence -- economic, political, even spiritual -- is felt in every city, every State house, every office of the Federal government. We recognize the imperative need for this development. Yet we must not fail to comprehend its grave implications. Our toil, resources and livelihood are all involved; so is the very structure of our society.

In the councils of government, we must guard against the acquisition of unwarranted influence, whether sought or unsought, by the militaryindustrial complex. The potential for the disastrous rise of misplaced power exists and will persist.

We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes. We should take nothing for granted. Only an alert and knowledgeable citizenry can compel the proper meshing of the huge industrial and military machinery of defense with our peaceful methods and goals, so that security and liberty may prosper together.'

Lees: http://coursesa.matrix.msu.edu/~hst306/documents/indust.html

Die waarschuwing is vergeefs geweest. Inmiddels, bijna een halve eeuw later, is de VS 1 groot militair-industrieel complex geworden met troepen in meer dan 150 landen en in permanente staat van oorlog ergens in de wereld. Een vernietigende macht die geen tegenspraak duldt. En dus zegt De Hoop Scheffer terecht: 'dit zal Nederland merken, hier zullen we de gevolgen van ondervinden.' Tegelijkertijd maakt Jaap daarmee overduidelijk hoe hijzelf niet meer dan een loopjongen was en is van de Powers to Be. Dat hij gehoorzaam de opdrachten van de hoofdaap zou uitvoeren was de doorslaggevende reden waarom hij NAVO-chef mocht worden. Dit spreekt voor zich.

In feite weten we dit allemaal al lang. Keer op keer zien we hoe weinig macht de zogenaamde democratie heeft. Maar het cynisme waarmee dit verkocht wordt is telkens weer verbijsterend. De slijpsteen voor de geest laat zijn lezers nu weten dat het democratische besluit van een Nederlandse politieke partij om niet langer meer aan de waanzin in Afghanistan mee te doen 'een affront' is voor de huidige NAVO secretaris-generaal. Ik citeer andermaal 'een affront', dus een volgens Van Dale: 'krenking, belediging.' Met andere woorden, volgens de NRC is een democratisch besluit een 'belediging' van het militair-industrieel complex van de zogeheten Atlantici. De democratie heeft hiermee de grenzen van de betamelijkheid overschreden en 'hier zullen we de gevolgen van ondervinden.' En zo is het maar net, zo zijn de kaarten werkelijk geschud in het neoliberale kapitalisme. En zo is het de hele geschiedenis door geweest. Het was niemand minder dan Edward Gibbon die in The Decline and Fall of the Roman Empire opmerkte: 'Augustus was sensible that mankind is governed by names; nor was he deceived in his expectation, that the Senate and people would submit to slavery, provided they were respectfully assured that they still enjoyed their ancient freedom.' De ware macht bepaalt wat het lot is van de mensheid. De rest zijn praatjes van politici en opiniemakers in dienst van uiteindelijk de hoofdaap. Alleen dat kunnen ze alleen vertellen wanneer de regels ernstig zijn geschonden. Vaker niet, want dat zou het einde betekenen van hun inkomen en aanzien. Het cynische is nu dat de ware macht zo machtig is dat ze nog eens via de zogeheten vrije pers laat weten dat als het erop aankomt de parlementaire democratie een wassen neus is. Zo weet iedereen weer waar zijn plaats is. Om dit systeem veilig te stellen besteden wij miljarden aan bewapening en zo is de cirkel weer perfect rond.

'Het gewone volk maakte zich nergens druk om, onderscheidde geen waar van onwaar, kende de gebruikelijke vleierijen braaf vanbuiten, bracht die met kabaal en kreten te berde. Toen Vitellius de titel Augustus afsloeg dwong men hem die te aanvaarden, wat even weinig uithaalde als zijn weigering.'

Tacitus in Historien