Jacqueline Maris van de VPRO 13

Jacqueline,

Je schrijft:

In Villa West Bank willen we die twee werelden - van een eeuwenoud stadje versus een kolonie van twee decennia – laten horen. Geen oordeel vellen, maar beide partijen een platform bieden en dan de luisteraar maar laten beslissen wie er het meest gelijk heeft. Natuurlijk is het belangrijk dat er op politiek niveau onderhandeld en gediscussieerd blijft worden. Maar ook de verhalen van de mensen die het doorleven zijn politiek. Dit zijn de mensen die uiteindelijk de vrede zullen moeten uitvoeren.

http://weblogs.vpro.nl/buitenland/2010/02/17/villa-west-bank-dl-1-hoe-danya-en-hayfa-buren-werden/

Je suggereert met de zin 'natuurlijk is het belangrijk dat er op politiek niveau onderhandeld en gediscussieerd blijft worden' dat er daadwerkelijk sprake is van serieuze onderhandelingen op politiek niveau. Daarmee zet je de lezer en luisteraar op het verkeerde been. Ik zal je uitleggen waarom. Er zijn nooit serieuze vredesonderhandelingen geweest. Vanaf het allereerste begin zijn de zionisten niet op vrede maar op land en water uit geweest. Dat verklaart ook het feit dat na de ondertekening van de Oslo-Akkoorden herfst 1993 tot aan het begin van de tweede intifada in oktober 2000 het aantal Joodse kolonisten in bezet Palestijns gebied verdubbelde en het totale oppervlakte gestolen gebied zelfs verdrievoudigde. En al die tijd bleef de westerse journalistiek de leugen van het 'Vredesproces' herhalen zonder in te gaan op de feiten die het tegendeel bewezen. En ook jij verkondigt nu een mening in plaats van de feiten te geven. Misschien ken je ze niet, misschien interesseren ze je niet. Ik weet het niet. Het punt is alleen dat het onmogelijk is om 'geen oordeel' te 'vellen, maar beide partijen een platform bieden en dan de luisteraar maar laten beslissen wie er het meest gelijk heeft' wanneer je niet over de feiten beschikt op grond waarvan de luisteraar kan 'beslissen wie er het meest gelijk heeft.' Als journalist geef je altijd een 'oordeel' om de simpele reden dat je het ene feit wel vertelt en het andere niet. Begrijp je? De Amerikaanse historicus Howard Zinn formuleerde het zo:

From the start of my teaching and writing, I had no illusions about 'objectivity,' if that meant avoiding a point of view. I knew that a historian (or a journalist, or any one telling a story) was forced to choose, from an infinite number of facts, what to present, what to omit. And that decision inevitably would reflect, whether consciously or not, the interests of the historian.”

There is an insistence, among certain educators and politicians in the United States, that students must learn facts. I am reminded of the character in Charles Dickens’s book Hard Times, Gradgrind, who admonishes a younger teacher: 'Now, what I want is, Facts. Teach these boys and girls nothing but Facts. Facts alone are wanted in life.' But there is no such thing as a pure fact, innocent of interpretation. Behind every fact presented to the world–by a teacher, a writer, anyone–is a judgment. The judgment that has been made is that this fact is important, and that other facts are not important and so they are omitted from the presentation.

From Voices of a People’s History of the Untied States, Introduction, p.25, edited by Howard Zinn and Anthony Arnove.

Wat jij nu doet noemen onze angelsaksische collega's 'censorship by omission', waardoor een vertekend beeld van de werkelijkheid ontstaat. Onderhandelingen, Jacqueline, hebben in de zionistische ideologie altijd een andere functie gehad dan jij eraan toeschrijft. Die functie werd misschien wel het duidelijkst omschreven door de vader des vaderlands, David Ben-Goerion. Al voor de oprichting van de 'Joodse staat' werd de zionistische politiek bepaald door de strategie van de voldongen feiten, zoals die reeds in 1937 was samengevat door Ben-Goerion, toen hij in een brief aan zijn zoon schreef:

'Ik ben een enthousiaste aanhanger van de Joodse staat, ook als dat betekent dat we nu Palestina moeten verdelen, want ik ga er van uit dat een gedeeltelijke joodse staat niet het eindpunt is maar het begin... De formering van een staat, ook al is het nog maar een gedeeltelijke staat, zal de grootste bijdrage zijn aan onze kracht, en een machtige uitvalsbasis vormen bij ons historische streven om het gehele land te bevrijden.'

Eretz Israel. En aldus geschiedde en geschiedt nog steeds, vlak onder jouw neus, als je maar weet hoe je moet kijken. 'Geen oordeel vellen, maar beide partijen een platform bieden en dan de luisteraar maar laten beslissen wie er het meest gelijk heeft,' is in dit conflict een krankzinnig uitgangspunt wanneer je de luisteraar niet goed voorlicht omdat je zelf niet over genoeg feiten beschikt, of de zaak in een foutief daglicht plaatst. Het uitzenden van Joodse sentimenten en Palestijnse emoties verwoord door gewone mensen is een aardig idee, maar zodra je als programmamaker niet beschikt over de achterliggende feiten en context, is het volksverlakkerij. Het laten horen van emoties en sentimenten is belangrijk alleen wanneer die diepte en betekenis krijgen tegen de achtergrond van feiten waarover de programmamaker beschikt. Niemand kan meer zien dan hij zelf weet. En dus kun je niet meer tonen dan je zelf weet. Elke leugen die verteld wordt moet meteen weerlegd worden. Zo niet, dan wordt de informatie een brei, en uit die chaos moet de luisteraar dan een evenwichtig oordeel opmaken. Dat kan niet, geloof me.

Je schrijft het volgende: 'Dit zijn de mensen die uiteindelijk de vrede zullen moeten uitvoeren.' Hiermee verteken je nog meer de werkelijkheid. De Joodse fundamentalisten willen Judea en Samaria zonder de oorspronkelijke bewoners, te weten de Palestijnen. De extremisten onder de zionisten die het beleid bepalen willen al sinds Ben-Goerion zijn brief schreef land en water, en geen Palestijnen. Ze willen geen vrede, maar ze willen hun eigen getto, waarin ze hun versie van Joods-zijn volkomen geisoleerd kunnen beleven. De Palestijnen hebben dit maar te accepteren. Zo niet dan worden ze met de grootst mogelijke geweld door de zionisten aangepakt, zoals ik meermaals van nabij heb kunnen zien. En al jouw praatjes erom heen verergeren de zaak alleen maar.

Je doet me op een bepaalde manier denken aan Obama. Die man is een groter gevaar voor de democratie dan Bush ooit is geweest, en wel omdat een politicus die hoop wekt met de kreet 'change we can believe in' en vervolgens de kluit belazert, die veroorzaakt zoveel rancune, zoals nu ook in de VS gebeurd, dat hij alleen maar fascistische krachten oproept. Jij, als programmamaker van de VPRO, veroorzaakt evenveel chaos met je beweringen. De luisteraar en lezer gaan ervan uit te maken te hebben met de vrijzinnige VPRO en krijgt in werkelijkheid allerlei halfbakken informatie van een programmamaker die enkele wezenlijke feiten niet kent, daarmee een verkeerd beeld schept, en bovendien ook nog eens compromissen moet sluiten nu het beleid bij de VPRO mede bepaald wordt door pro-Israel lobbyisten.

Tegenover al mijn kritiek staat de troost dat je met een beetje mazzel kanshebber bent voor een radioprijs, want dit soort programma's past naadloos in de huidige politiek van Hilversum om linkse programmamakers aan banden te leggen.

Te lange tijd in een corrupte omgeving blijven zitten is gevaarlijk. De corruptie sijpelt overal in door, druppel voor druppel, net zolang tot jezelf de corruptie niet meer ziet, zoals de kikker in langzaam opwarmend water niet doorheeft dat hij gekookt wordt.

Onder het hoofdredacteurschap van Kees Schaepman is er iets wezenlijks veranderd bij de VPRO-radio. De eerste keer dat ik me dit goed realiseerde was toen VPRO-journalist Chris Kijne het volgende schreef in Spreek'buis, het suffige personeelsblad van de omroepmedewerkers:

had u tot voor kort gedacht dat een minister van Financien er mee weg zou komen wanneer hij tegen de Kamer zei: "Nee, natuurlijk heb ik u vorige week, toen ik op het punt stond de grootste ingreep in de economie te doen die een minister van financien ooit heeft gedaan, niet de waarheid verteld. En als ik volgende week een nog grotere ingreep ga doen, vertel ik het u weer niet.'' Is toch gebeurd. Gaat over democratie. En het vreemdste is: we vinden allemaal nog dat Bos gelijk heeft ook. Voor ons journalisten was het natuurlijk niet nieuw dat Wouter Bos ons niet altijd de waarheid vertelde. Wel is het nieuw dat ik op dit moment even niet meer weet of ik wel even hard als vroeger mijn best moet doen om hem die waarheid te laten vertellen. Of er inderdaad niet even een hoger belang is dan 'de waarheid, niets dan de waarheid.'

Er zijn kennelijk bij de VPRO-radio inmiddels hogere belangen ontstaan dan 'de waarheid, niets dan de waarheid'. In het geval van Chris Kijne is dat 'hoger belang' het voortbestaan van de kapitalistische luchthandel. Wat nu precies jouw belang is Jacqueline kan ik niet goed traceren. Het is in elk geval geen puur journalistiek belang. Maar wat dan wel? Laat het me weten.