Het belang van kunstkritiekRutger Pontzen, Claire Beke, Leon Verdonschot, Rutger Wolfson en Marc Bijl, op laatst genoemde na geen van allen kunstenaar maar wel luitjes die bepalen wat kunst is.
Bob Dylan zegt het als volgt: 'Music can save people, but it can't in the commercial way it's being used. It's just too much. It's pollution.'
En dit geldt ook voor de andere kunsten. Daarom Rutger Pontzen, zou het 't beste zijn als jouw parasitaire wereldje niet meer tussen het publiek en de kunstenaar blijft staan. Zakenmensen en hun adviseurs weten veel van Wall Street maar nagenoeg niets van kunst. Weet je, het ware probleem is het volgende: 'Een parasiet is een levensvorm die zich ten koste van een ander organisme (de gastheer) in stand houdt en vermenigvuldigt.' De gastheer verzwakt daardoor waardoor hij maar al te vaak sterft. Kijk maar om je heen.
2 opmerkingen:
Marc ken ik wel. Een soort Jeff Koons, maar dan goth. 'Geëngageerd': zijn werk levert overal commentaar op, maar het zegt niets. Kijk maar. En die tekst! Daarom zit hij daar op die bank, als voorbeeld van kunstenaar die werk maakt dat verkoopt, en het aura van Jong, Fris & Vlot draagt.
Zal vernieuwend wezen zoals Appel in zijn tijd,
maar ik vind de schilderijen van hem nog steeds kut. Volgens mij heeft Appel gedacht, de hele wereld is een grote psychiatrische inrichting, laat ik ook maar mijn deel leveren.
Vandaar ook veel Appelachtige werken in de moderne kunst.
anzi
Een reactie posten